Derde Helft (364)

Er was een tijd met de stelling dat sport en politiek toch vooral gescheiden moesten blijven. En nog altijd hoor je stemmen die dat zeggen. Maar de realiteit is dat de sport zich steeds meer gaat roeren in de politiek. Dat blijkt ook nu er gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn. In  de stad Groningen heeft de Sportpartij, die vier jaar geleden geen zetel kon veroveren, nieuwe wegen gezocht voor een herkansing. Men kwam daarbij uit op aansluiting bij de door fusies opgefriste Stadspartij, die ook samenging met 100% Groningen, Gezond Verstand Haren en Algemeen Ten Boer. De Sportpartij heeft inmiddels twee vertegenwoordigers op bij de eerste tien van de kieslijst, te weten op 6 Niels Hilboesen, een fervent FC Groningen-fan, en op 9 Anjo Mekel, die een coachverleden heeft bij Groningens basketbaltrots Donar. Zij worden op de achtergrond onder meer gesteund door Glenn Pinas (ook basketbalcoach), voormalig directeur van het Huis voor de Sport Rob de Waard en Bauke van Stempvoort, ex-voorzitter van voetbalclub Gorecht. De nieuwe partij gaat als darkhorse voor tussen de 6 en 9 zetels. 

In Assen zijn ook mensen uit de sport opgetrommeld door de politiek en wel door de nieuwe partij Assen Centraal, opgericht door twee sportminnende heren die gebroken hebben met de PvdA. Dat zijn Luuk Rengers en Albert Smit. Zij hebben lijstduwers gevonden in darter Frank Posthumus,  de voorzitter van volksclub Asser Boys en de ex-preses van ACV, respectievelijk Jan Puper en Marco de Rijke. Ook deze partij staat er in sommige peilingen al aardig op.    

Gaan we over naar de gemeente Tynaarlo, waar schrijver dezes als lijstduwer bij Gemeentebelangen staat genoteerd. En waar voormalig wielerspeaker Harry Snuk en ijshockeygoeroe Jacob van Gelder (voorzitter van GIJS) elkaar hebben afgewisseld als partijvoorzitter. De kieslijst van de lokale VVD is samengesteld door een commissie waarin zitting hebben Roel Pranger, die in het verleden de Asser TT en andere races met een mobiele kliniek diende als circuitarts, en Rob Schuur, die op zijn CV onder meer een succesvolle bestuursperiode bij Donar heeft staan. 

En om even buiten onze regio te treden, vanuit Rotterdam kwam het nieuws dat 50plus twee voetbalcoryfeeën had aangetrokken als lijstduwers en oud-trainer Leo Beenhakker, die overigens zijn carrière als hoofdtrainer begon in Veendam, en Jorien van den Herik, ex-voorzitter van Feyenoord. Zij strijden voor behoud van de Kuip, en daar maakt 50plus zich al jaren sterk voor. Maar inmiddels is Don Leo afgehaakt. Hij vreesde te veel voorkeursstemmen, met alle gedoe dat daaruit voort zou kunnen vloeien.  

De tijd dat er met dammen geen droog brood is te verdienen en dat voormalig Nederlands kampioen Auke Scholma zich vanuit zijn woonstee in Baflo afficheerde als de armste profsporter van Nederland, is voorbij. Aanstaand wereldkampioen Roel Boomstra boert lekker aan de borden met de 100 witte en zwarte velden, aldus collega Jan A. van der Veen, inside-kenner van Boomstra en zijn gevolg. En dat geldt in mindere mate ook voor zijn trouwe secondant Wouter Sipma. Beiden bewonen een fraaie villa in de stad Groningen, Boomstra in de buurt van het Esserbergstadion en Sipma in de wijk De Held. En inmiddels staat op het paspoort van Boomstra, nu hij afgestudeerd is in de natuurkunde, inmiddels ook het beroep professioneel dammer. Beide dammers trekken ook anderszijds veel met elkaar op. Zo was Sipma Boomstra's studiegenoot en hebben de heren elkaar ook gevonden in het bestuur van de succesvolle damclub in Hijken, een vaste waarde in de hoogste damcompetitie. Sipma is er voorzitter, Boomstra penningmeester. Maar dat doen ze - voor de goede orde -  belangeloos. 

Adriaan Helmantel heeft geen aardje naar z'n vaartje. Is pa Henk  een begenadigd schilder in Westeremden, zoon Adriaan heeft zijn draai gevonden in een totaal andere wereld, die van het cyclisme. Hij kon zelf aardig fietsen, maar is nóg beter in het overdragen van die sport. Trainer-coach dus. Dat heeft gedaan bij de profploeg van Sunweb ten tijde van de gloriejaren van Tom Dumoulin. Momenteel is hij dienst van de KNWU, waar hij de beloften en junioren op de weg. In die functie heeft hij ook ruimte om één dag in de week voor vader Helmantel te werken, meldde RTV Noord afgelopen week.  Adriaan: "Niet om te schilderen, maar er zit achter de schilderkunst van mijn vader inmiddels een compleet bedrijf. Dat doet mijn moeder voor een heel groot gedeelte, maar zij is ook niet meer de jongste. Als mijn vader straks niet meer schildert, of als ze er niet meer zijn, blijft het museum bestaan. Er is ook al een conservator aangetrokken. Ik heb geen verstand van kunst, maar kan wel personeel en vrijwilligers aansturen en omgaan met de computer. Dat zijn zaken die mij veel minder tijd en moeite kosten dan mijn moeder."       

Het was een veelbelovend begin, de lancering van Voetbal Groningen vorig jaar maart. Een glossyachtig magazine met verhalen over Hans Nijland, de ex-directeur van FC Groningen, Velocitas' topschutter Quinn Mekel en mooie beschrijvingen - gelardeerd met fraai fotowerk - van amateurclubs als MOVV en Noordwolde. Geschreven door een nieuwe lichting voetbalschrijvers, zoals daar zijn Jelle Teitsma (oud-spits van ACV en Groen Geel), Koen Olde Monnikhof (Be Quick en Groen Geel), Merijn Slagter (RTV Noord) en Thijs de Jong (Dagblad van het Noorden). Ook oudgedienden, met  Piet van Dijken (the one and only), Jack Suiveer en boven getekende als columnisten, verleenden hun belangeloze medewerking. Maar dit voetbalplezier op papier, dat 10 keer per jaar zou worden verspreid in de Groninger regio,  verdween net zo snel als het was gekomen. Al maandenlang komt er maar geen nieuw nummer van de persen. Daarom maar even contact opgenomen met de roerganger van dit toch ambitieuze project, uitgever Jos Miedema. Zijn antwoord: "We zijn bezig om Voetbal Groningen en andere magazines anders in te delen voor 2022. Binnenkort volgt meer nieuws."

We houden het in de gaten, heer Miedema.

Ook deze week toch weer aandacht voor iemand die de noordelijke sportwereld is ontvallen en wel een prominent (ere)lid van de Koninklijke roeiverenging De Hunze, dr. Kees Migchelsen. Geboren in Leeuwarden meldde hij zich als nieuwbakken studenten bij Aegir, waar het recreatieve roeien (fuifroeien heet dat in die kringen) zijn voorkeur had. Na te zijn afgestudeerd stapte hij over naar De Hunze, waar een imposante lijst van verdiensten opbouwde. Vele jaren maakte hij deel uit van het bestuur van de Koninklijke. Ook op het technisch vlak was hij actief als opleider en coach. Niet alleen van valide roeiers, maar ook van roeiers en roeisters met een handicap. Ook was hij de organisator van tal van roeitochten en trok hij tot op hoge leeftijd aan de riemen. En als bonus trof Cees Migchelsen aan de boorden van het Verbindingskanaal ook nog eens in Ina Dijk de vrouw van zijn 85-jarige leven. Met haar mocht hij ook graag zeilen, met name bij zomerdag op de Oostzee. Boven zijn overlijdensbericht stond dan ook dit levensmotto: Hoe de wind waait in je leven kan je niet bepalen. Maar hoe je de zeilen zet, bepaal je zelf.      

  

Derde Helft (363)

Het is grotendeels onder de radar gebleven, maar FC Groningen heeft een mooie winterslag kunnen maken. Nee, niet op het veld maar op het kantoor in de Euroborg. Want niemand minder dan Koen Janssen is terug. De meeste volgers van de FC zal de naam Koen Janssen misschien niets zeggen, maar hij staat in de Groene Kathedraal aangeschreven als een commerciële duizendpoot. Tien jaar geleden hield de Assenaar het bij FC Groningen voor gezien en vond hij bij het strategisch en creatief reclamebureau Dizain een nieuwe uitdaging. Niet voor heel trouwens want in 2015 werd hij aangesteld als merkambassadeur bij de Abiant Uitzendgroep. Via deze sponsoren bleef de verbinding met FC Groningen bestaan en dat leidde er toe dat hij vorig jaar januari toetrad tot het bestuur van de FC Groningen Business Club. In die rol ging het groen-witte FC-bloed bij hem weer sneller stromen en dat leidde tot deze terugkeer als 'zakelijk spelverdeler'. Janssen: "Het betreft een commerciële functie met werkzaamheden op het snijvlak van verkoop, marketing en communicatie." Kevin Roossien, de aanvoerder van het commerciële team van FC Groningen, is blij met deze rentree. "Koen heeft het FC Groningen-DNA, is een verbinder en heeft veel ervaring. Met hem kunnen er stappen worden gezet."

De Nieuwjaarsboodschap van Donars voorzitter Jannes Stokroos stond dit keer vooral in het teken van betere tijden. Want ja, het loopt de laatste tijd niet echt lekker in MartiniPlaza. Voor de zoveelste keer bleek de Champions League een onhaalbare missie en komt de in 2017 al aangekondigde trainingshal in de tent van Willem de Kok ook maar niet van de grond. En dat terwijl toenmalig sportwethouder Paul de Rook op 22 september van dat jaar dit liet optekenen: "Het zou mooi zijn als er in het voorjaar voor de trainingshal van Donar iets tastbaars ligt." Dik vijf jaar later is er nog nul komma nul van die plannen gerealiseerd. Vandaar dat preses Stokroos nog maar eens aan deze - bijna versleten - bel trok. "In 2021 hebben we ons nieuwe visiedocument vastgesteld, het Merkmanifest van Donar. Eén van de speerpunten daarin willen we in 2022 zeker realiseren, en dat is het hebben van een eigen trainingsfaciliteit in MartiniPlaza. Bij deze doe ik dan ook een oproep aan de gemeente om samen met ons en MartiniPlaza deze investering op korte termijn mogelijk te maken."

Een tip derhalve voor de door vijf partijen gerevitaliseerde politieke partij 100% Groningen, waarin ook de Sportpartij een structureel aandeel heeft gekregen.  

Waar onze nationale topclubs Ajax, Feyenoord en PSV niet wisten hoe snel ze hun trainingskampen in Zuid-Europa moesten cancelen dan wel opbreken vanwege de alom aanwezige coronadreiging, gingen die van de Groninger amateurclubs Be Quick 1887 en SV Marum in respectievelijk Valencia en Fuerteventura 'rustig' door. De Marumers zijn zonder Johan Pitstra op het Canarische eiland neergestreken. De voormalige vedette van ACV kreeg voor de Kerst te horen dat zijn contract bij de geelzwarten niet zou worden verlengd. Hij reageerde met een onmiddellijk vertrek. Pistra's opvolger werd snel gevonden en wel in persoon van Wim Bakering, die met sabbatical was gegaan na een succesvolle periode bij GOMOS in Norg. 

Nog niet zo heel lang geleden meldde ik via deze weg dat twee Groninger sportcoryfeeën, zijnde GIJS-voorzitter Jacob van Gelder en oud-wielerspeaker Harry Snuk, elkaar hadden gevonden in een politieke coup in de gemeente Tynaarlo. Die was ontketend door Richard Aeilkema en hij gaf er zelfs zijn job als hoofdredacteur van het Eelder blad Dorpsklanken voor op. In Van Gelder en Snuk vond hij twee pionnen waarmee de ietwat in versukkeling geraakte partij Gemeentebelangen kon worden opgeschud, met als doel een klinkende zege bij de nakende gemeenteraadsverkiezingen. In dit scenario zou Van Gelder, toen voorzitter van die partij, hoog op de door Aeilkema aan te voeren kandidatenlijst komen. Plek drie of vier. Daarvoor moest hij dan wel afstand doen van de voorzittershamer. Snuk nam die - ad interim - over. Maar die strategie is in de soep gelopen. Voortschrijdend inzicht bij Aeilkema leidde gaandeweg deze 'fluwelen revolutie' tot een verwijdering met Van Gelder, die mede daardoor niet de beoogde derde plaats op de kieslijst kreeg toebedeeld. Hij werd, na een gesprek met de kersverse kieslijstcommissie, op plek 10 gedeponeerd. En toen waren de poppen aan het dansen. Een conflict was geboren. Van Gelder wist zich, met een goed Nederlands woord, verneukt. Hij eiste met onmiddellijke ingang de voorzittershamer weer op en heeft daar ook al een voorschot op genomen met het afvoeren van Aeilkema en Snuk van de ledenlijst van Gemeentebelangen. U raadt het al, die twee 'geroyeerden' willen van geen wijken weten. En zo is de partij die de weinig besluitvaardige raad van Tynaarlo met nieuw elan zou veroveren in een diepe crisis verzeild. Wordt vervolgd.

Nu  de boekwinkels vanwege de lock down zijn gesloten, leek het de vijf schrijvers van de pas van de persen gerolde Canon van het Nederlandse voetbal een goed idee via een landelijke tournee dit boekwerk persoonlijk aan de man/vrouw te brengen. Willem Vissers, de hooggeprezen voetbalverslaggever van de Volkskrant, nam de regio Noord voor zijn rekening. Ik was ook in de route opgenomen met een ruilactie. Ik kreeg een boek van hem, hij eentje van mij. Het bliksembezoek - Willem (links op de foto) had het er druk mee - werd met een fotomoment afgesloten en bracht mij op het idee om op die manier ook nog even mijn recente boek (100 jaar Topsport in Stad) aan te bieden. Woont u een beetje in de buurt van Vries en bent u geïnteresseerd in de canon van de Groninger topsport, dan kunt zich melden op dit adres: dickheuvelman@live.nl

         

Derde Helft (362)

Allereerst de beste wensen voor 2022, dat - mag ik hopen - een beter jaar mag worden dan de twee voorbije, door corona grotendeels verpeste jaren. Nog altijd zitten we er wereldwijd middenin, maar met steeds betere vaccinaties en andere medicaties is er enig licht aan de horizon te bespeuren. En ja, hoop doet leven. 

Persoonlijk hoop ik bijvoorbeeld dat het bij Oosterparkers tot een revival komt.  Ooit behoorde deze klassieke buurtclub tot de Grote Vier van het stad-Groninger voetbal, samen met Be Quick, GVAV en Velocitas. Maar toen de strijd om de hegemonie in Gruno's veste bij de invoering van het betaalde voetbal in 1954 pas echt losbarstte, moest 'Oosterpaark' als eerste - in 1959 - afhaken. En toen het in 1989 door FC Groningen ook nog uit haar Oosterparkstadion werd verdreven en verbannen werd naar het ongezellige complex aan het Van Starkenborghkanaal, was dat in feite het begin van een langzaam aftakelingsproces. Een poging van twee ambitieuze zakenlieden, de heren Jan Benninga en Folkert Buringa, om de patiënt te reanimeren, draaide in 1994 op een jammerlijke mislukking uit. Het sukkelen ging, mede door nóg verbanning naar de steppe van Kardinge, van kwaad tot erger. Vandaag kan worden gesteld dat Oosterparkers op sterven na dood is nu het ook geen standaardelftal meer op de been brengen. De groen-witte vereniging is nog in leven, maar daar is ook alles mee gezegd.

Stadsdichter E. Philippus, die onder de naam Evert Meijer nog in het eerste van Oosterparkers heeft gespeeld, ziet de neergang met lede ogen aan. Weemoed inspireerde hem tot het volgende gedicht:

Ik ga terug in de tijd

m'n eerste shirt was veel te wijd

maar m'n Goliath-voetbalschoenen

waren om te zoenen

Jan Groninger was m'n grote voorbeeld

wat heb ik hem op straat vaak nagespeeld

ook op Ameland zijn we met de club geweest

't was er altijd een groot feest

en toen ik in het eerste stond

speelde ik eindelijk op de heilige grond

m'n hele familie kwam naar me kijken'

ik voelde me één met de rijken

Nu is Oosterparkers bijna honderd

zonder eerste elftal, ik voel me bedonderd

Velocitas, de tweede afhaker (anno 1960), is daarentegen nog springlevend. In het Stadspark koestert de naar de derde klasse afgezonken club haar roemrijke verleden. Wie rondneust in het clubhuis van de aloude, uit 1897 daterende volksclub, proeft met volle teugen de tijden dat Velo speelde tegen grote clubs als Ajax, Feyenoord en PSV. Daar komt binnenkort het misschien wel het allermooiste relikwie bij. Want nu Velocitas dit prille jaar haar 125ste verjaardag gaat vieren, heeft het de KNVB behaagd Velocitas een replica van de in 1934 gewonnen KNVB-beker te schenken. De club van toen Otto Bonsema, Schipper van der Velde en Eppie Meulema, versloeg in de finale Feijenoord met 3-2. De destijds in Utrecht overhandigde wisselbeker is noot in de prijzenlast van de groen-witte terecht gekomen. De bond gaat dat nu goedmaken, met daarop gegraveerd alle clubnamen die tot 1934 de Beker hebben gewonnen, zoals daar zijn Ajax, Feij(y)noord, PSV, Koninklijke HFC, Haarlem, Vitesse en ....... Velocitas Breda (in 1900).   

Hij noordelijke scheidsrechtersgilde moet het vanaf nu voortaan doen zonder Henk Mulder. De Vriezenaar vindt het na 22.5 jaar welletjes en 1 januari een prima datum om te stoppen met fluiten. Mulder was een graag geziene gast bij de heren voetballers, want zijn manier van fluiten - losjes maar toch met gezag - ging er wel in. Maar ook bij de vrouwen, zoals uit de reactie van Leekster Marja Adema-Wardenier blijkt: "Jammer voor de vele clubs, want je was een goede leidsman."  Terugkijkend houdt Mulder derhalve een goed gevoel aan zijn arbitrale carrière over. "Heb ook nog zes jaren door het hele land mogen reizen om daar te fluiten. Vroeg weg 's morgens en 's avonds laat weer thuis. Dat waren mooie tijden." Henk Mulder gaat overigens niet verloren voor de arbitrage. Hij is al een tijdje grensrechter bij het Onder 18-team van FC Groningen, dat onder leiding staat van Paul Matthijs en en Arnold Kruiswijk. 

Ook op dag twee van dit prille jaar ontkom ik er niet aan: het melden van het overlijden van een bijzondere Groninger sportman. En wel Mister Plantsoenloop, Lucas Bolhuis. Hij is - schat ik zo in - zo'n 50 keer van start gegaan in deze prachtige atletiektraditie in het Noorderplantsoen. Bolhuis was er vanaf de allereerste editie in 1958 onafgebroken bij, tot voorbij de eeuwwisseling. Lucas, die 83 jaar is geworden, werd in 1998 voor zijn veertigste deelname geëerd met een horloge met inscriptie. Hij was een bijzondere atleet, die door wijlen Bart Kappenburg, een opperbobo in de internationale atletiekwereld, als talent werd ontdekt. Een topper is de jonge Lucas echter nooit geworden omdat hij het uitgaansleven ook omarmde. Dansavonden in Frigge en Huize Maas, in combinatie met een potje bier, liet hij niet aan zich voorbijgaan. Daardoor bleef hij als middenafstandsloper in de schaduw van zijn broer Thies, die wel wedstrijden won. Desondanks raakte hij de liefde voor het lopen nooit meer kwijt. Ook bij de Vier Mijl was hij als recreant een vaste gast. Lucas was overigens liever wielrenner geworden, maar het ontbrak hem aan de nodige guldens om een racefiets te komen. In zijn werkzame leven was hij vooral te vinden in MartiniPlaza, waar hij als operator bij de algemene dienst de kost verdiende. 

Tot slot nog een felicitatie richting Alex Wekema (foto onder), de oud-wielrenner die het tot wethouder van Noordenveld heeft geschopt. Hij heeft op Nieuwjaarsdag Abraham gezien, oftewel hij is 50 geworden. Over schoppen gesproken..... Rodenaar Wekema is ook een fervent voetballiefhebber geworden, met name van het Engelse voetbal. Vandaar dat hij een passend cadeau in ontvangst mocht nemen, een shirt van zijn favoriete club Crystal Palace. 

Derde Helft (361)

Om te beginnen even een Kerstprimeur, met dank aan mijn goede collega Jan A. van de Veen. Hij zette heet van de naald dit mailtje door, verzonden door topdammer Roel Boomstra: "Goed nieuws, Na alle gebeurtenissen dit bijna afgelopen jaar lijkt de WK match tegen de Russische wereldkampioen Alexandr Schwarzman er nu toch echt te komen, Hij staat gepland in Eindhoven van 5-20 januari."

We wensen Roel succes en hopen dat hij de wereldtitel gaat heroveren.

Sinds eind november heeft Drenthe een heus voetbalmuseum en wel in Emmen. Met dank aan Richard de Vries en zijn zoon Jarno. Ze vonden onderdak in het pand waar de Bruna zetelde, in de Kleepassage. Onlangs werd er een shirtjesexpositie geopend, maar die pret werd snel verpest door diefstal. Van de 68 shirts van Drentse voetbalclubreek', maar er zijn er een aantal ontvreemd en daar zijn vader (46) en zoon (17) De Vries goed ziek van. "We hebben een vrij unieke verzameling en dat kostte behoorlijk wat moeite. En dan dit." De gestolen shirts zijn van FC Assen, DOS'63, DVC'59, Dwingeloo, EEC, HODO, NKVV, Protos en Roden. Ruikt u onraad als u een zo'n shirt krijgt aangeboden, meld dat bij de bevoegde instanties. 

Toen ik dit bericht onder ogen kreeg, dacht ik niet alleen 'Wat een rotstreek', maar in het verlengde daarvan ook "Waarom heeft Groningen eigenlijk nog geen voetbalmuseum. Deze provincie heeft, met alle respect, wel 'even' wat meer te bieden dan het land van Bartje. Tijd voor acte, lijkt me. Ik heb al wat kandidaten die zo'n museum op poten zouden kunnen zetten en wel Wessel Aslander, Bas Kamminga, Leo Wassing, Thijs de Jong, Merijn Slagter en Emiel Venema. Met stadshistorucus en sportliefhebber Beno Hofman als mentor.  

De Stadspartij-nieuwe-stijl, waarin opgenomen 100% Groningen en de Sportpartij, krijgt steeds meer handen en voeten. Niet alleen aan de voorkant, met trekkers als voormalig nachtburgemeester Chris Garrit, voormalig wethouder van Haren Mariska Sloot en lijsttrekker Amrut Sijbolts, maar ook aan de achterkant met onder meer Jack Suiveer en als nieuwste aanwinst Rob de Waard. De pas afgezwaaide directeur van het het Groninger Huis voor de Sport gaat de Stadspartij beleidsmatig dienen met adviserende visies en voorstellen. Hij is niet beschikbaar voor een raadswerk, maar met zijn knowhow op een breed terrein van de sport is hij welkome aanvulling voor de denktank van de Stadspartij, die - in tegenstelling tot Mark Rutte c.s. - de sport wel een prominente plek in haar beleidsplannen heeft opgenomen. Groningen moet de vitaalste gemeente van Nederland worden. Dat scheelt dan weer in zorgkosten voor de toekomst, want die dreigen gierend uit de klauw te lopen. Van jongs af aan sporten heeft een preventieve werking op de zowel de geestelijke als lichamelijke gezondheid. De Stadspartij gaat boordevol vertrouwen richting de gemeenteraadsverkiezingen op 14 maart. De doelstelling is 8 tot 10 zetels, als ook minimaal een wethouderspost in het nieuwe college.

Als keeper van onder meer FC Groningen kwam Johan Tukker vaak op tv. Maar ik denk dat hij spoedig zal worden worden overtroffen door zijn dochter Simone. Nee, niet als sportvrouw/keeper maar als aanstaand verslaggever van het NOS Journaal, nog altijd één van de best bekeken programma's. Simone Tukker treedt namelijk met ingang van 1 maart komend jaar bij dit aloude nieuwsprogramma aan. Het is, zoals ze meldt op Twitter, haar absolute droombaan als journalist. Simone, die in Groningen is afgestudeerd en in Amsterdam woont, heeft bij Eén Vandaag overigens al een prima reputatie opgebouwd. Zo werd ze dit jaar voorgedragen voor De Tegel, een prestigieuze prijs voor onderzoeksjournalistiek. Samen met Tom van 't Einde is voor een reportage over biomassa naar het Amerikaanse North Caroline geweest, waar complete bossen werden gekapt voor onze zogenaamde groene stroom.   

Ook deze week ontkom ik er niet aan, melding maken van sportdoden. Dit keer uit de schaatswereld. In Assen overleed Wim van de Kant, als jongeling een hele aardige langebaanschaatser en en vervolgens als trainer c.q. official toegewijd dienaar van de sport. Onder meer bij De Scheuvelloper, de Asser club waarvan hij vijf jaar lang (2008-2013) een bezield voorzitter is geweest. Ook stond hij op als promotor van het G-schaatsen en toertochten. Tevens was hij docent voor beginnende schaatstrainers. Voor zijn inzet is hij onderscheiden met het lidmaatschap van verdienste van het Gewest Drenthe van de KNSB. Niet alleen in het schaatswereldje was Wim van de Kant actief, maar ook in die van het fietsen. Hij zat in het bestuur van de wielerbaan in Assen en was oprichter van de DrômeTour, een charitatieve fietstocht in de streek rond de Mont Ventoux. Een slopende ziekte maakte op 14 december, al op 67-jarige leeftijd, een einde aan zijn vooral sportief ingevulde leven. 

Ook Roelof van Marle, van 1934, is - een dag later, 15 december - richting hiernamaals gegaan. Weliswaar geen noorderling, maar wel iemand die in de wintermaanden - althans als er natuurijs was - veel in onze contreien te vinden was. Want voor deze Kampenaar, die in de schaatswereld als Roelof van Campen bekend stond, was het Noorden the place to be. Hij gold als de ongekroonde journalist/statisticus van het inmiddels nagenoeg uitgestorven kortebaanschaatsen en beleefde met illustere grootheden als Boele de Vries, Jan Heitbrink, Evert Kramer, als ok de vliegende huisvrouwen Grietje Oosterhof-Lukkes, Riekje Tuinema-Ruben en Jantje Venekamp-Tienkamp ongekende hoogtedagen in de jaren zestig van de vorige eeuw.   

In de donkere dagen voor Kerstmis leek het oud-spelers van Oranje Nassau 1 een goede gelegenheid hun licht nog eens te laten schijnen op hun glorietijd op sportpark Coendersborg. Dat was in 1981 toen deze heren op de foto hieronder promoveerden naar het hoogste niveau van het toenmalige amateurvoetbal, de eerste klasse. Veertig jaar na dato kwamen ze bij elkaar aan de boorden van het Paterswoldsemeer, in de sjieke Rietschans van Frans Kappemburg, om onder het genot van een hap en een snap deze nostalgische tijden te laten herleven. Nagenoeg alle clubiconen van weleer, zoals beide Bert Mooibroeken (sr. en jr., maar geen familie), Sietse Oosterhaven, Gerard Molenaars, Hans Robben (jawel, de vader van), Bert Vos en Jaap Hindriks waren van de partij. Dat leidde tot onderstaand staatsieportret, geschoten door Bert Postma, jarenlang chauffeur van diverse Groninger CdK's, maar vooral ook de hoffotograaf van Oranje Nassau.  

Knielend van links naar rechts: Gerard Schoep, Erik Mulder, Tom Wonderman, Bert van Dijken. Koos Ritsema. John Wind, Sietze Oosterhaven, Gerard Molenaars. Staand van links naar rechts: Johan Lindemulder, Roelof Hoekman, Hans Groothuis, Bert Vos, Bert Mooibroek jr., Hans Robben, trainer Dick van Vlierden, Bert Mooibroek sr., Gerrit Raaben, Egge Knol, Jaap Hindriks, Roel Mateboer. 

  

Derde Helft (360)

Gaat Bauke Mollema Joop Zoetemelk overtreffen? Qua uitslagen zeker niet, maar misschien wel als het gaat om professionele dienstjaren. Want de geboren Zuidhorner is nog lang niet uitgepierd, om het eens op z'n Knetiaans te zeggen. Want wat zei hij tegen het Algemeen Dagblad toen die krant hem vroeg naar zijn toekomstplannen? Nou, dat hij voorlopig niet van plan is te stoppen. In de loop van dit seizoen gaat hij met de leiding van zijn ploeg Trek-Segafredo om de tafel om zijn komend jaar aflopende contract te verlengen. En hoewel hij al 35 is, denkt Bauke aan een meerjarig contract. "Ik heb niet het idee dat dit mijn laatste jaar zal zijn. Ik denk dat ik nog wel een jaartje of vijf kan fietsen." Dus tot en met 2027 en dan is Bauke, ijs en weder dienende, 41 jaar. Joop Zoetemelk zette als 39-jarige een punt achter zijn roemrijke carrière. Hij had er toen 17 seizoenen als broodrenner opzitten. Als Bauke's toekomstvisie slaagt, zou hij op 18 professionele jaren uitkomen. Op korte termijn gaat de Groninger onder meer weer op jacht naar een etappezege in de Ronde van Italië. Lukt dat, dan heeft hij een trilogie voltooid, ritwinst in alle drie de grote rondes.

Mister FC Groningen, zijnde Jan van Dijk, is 65 geworden en dat is in een exclusieve setting gevierd in Heerlen, de stad vlak bij zijn huidige woonplaats Landgraaf. De man die een recordaantal wedstrijden (537) in het groen-witte shirt van de FC heeft gespeeld, kreeg vanuit Groningen een shirt met het nummer 65 uitgereikt. Dat gebeurde door een speciale FC-afgezant voor deze dag, John Schokker. Ook werd Jan via filmpjes toegesproken door Arjen Robben, die de wereldster liet debuteren bij FC Groningen, perschef Richard van Elsacker en voorzitter John de Jonge van de supportersvereniging, die hem tevens het lidmaatschap van zijn club aanbood. Van Dijks voetbalvriend Jos Roossien was wel in levende lijve van de partij. Ook aanwezig was de voltallige selectie van Limburgia, een mijnwerkersclub die in 1950 kampioen van Nederland werd. De Brunssumers wonnen in het Olympisch Stadion voor 60.000 toeschouwers de beslissende wedstrijd tegen Ajax met 6-0. Van deze roemrijke club is Van Dijk is  momenteel trainer. Een andere ex-FC Groninger, Regilio Vrede, is er teammanager. De Limburgse club komt volgend jaar zomer naar Groningen voor een oefenwedstrijd tegen Velocitas, de eerste club waar Jan van Dijk trainer is geworden. Van de uitgevlogen zonen was Gregor vanuit zijn domicilie in Portugal komen aanwaaien, maar moest Dominique die in Antwerpen woonachtig is, vanwege werkzaamheden forfait geven.

Ook de zonen van Van Dijks vroegere ploeggenoot Ron Jans zijn inmiddels naar alle kanten uitgevlogen. Het dichtst bij is Luuk gebleven. Hij woont aan de rand van het Stadspark in Groningen en werkt als gastheer/instructeur bij het fitnesscentrum FGT in Tynaarlo. Ook komt Luuk regelmatig in Roden, waar hij in het eerst elftal van de lokale zondagclub - vv Roden dus - speelt. Koen en Daan Jans daarentegen zijn verkast naar de randstad. Koen woont in Delft, maar werkt in Arnhem. En wel bij Vitesse waar hij sinds deze zomer als perschef op de loonlijst staat. Daarvoor deed hij hetzelfde werk al enkele jaren bij bij ADO Den Haag. Daan Jans zit in de scheepvaartbranche. Hij verdient de kost bij een rederij in Rotterdam, waar hij ook woonachtig is. Gedrieën hebben de zoons van Ron en Marjo Jans getrakteerd op een kleinkindoffensief. Binnen een half jaar werden zij opa en oma van twee twee kleinzoons en één kleindochter. En nee, het was geen afgesproken werk. En zo vliegen de trainer van FC Twente en zijn vrouw nu ook van tijd tot door het land voor oppasbeurten. 

Het is een denkwaardig jaar geworden voor Onno Kukler. Deze Stadjer is via een poll bij RTV Noord verkozen tot Groninger van het jaar 2021. Kukler dankt zijn uitverkiezing voor bijzonder vrijwilligerswerk. Hij is, samen met zijn vrouw Margriet de oprichter en gangmaker van Kids United, de Groninger voetbalclub voor kinderen met een lichamelijke of verstandelijke beperking. De aanleiding was hun zoon Sandro, die als tienjarige te kennen gaf dat hij graag wilde voetballen, maar dan wel met jongens en meisjes uit zijn eigen wereldje. KIds United is in de loop der jaren een uithangbord geworden voor de gehandicaptensport in Groningen. Dat is ook door FC Groningen opgepikt, dat Kids United heeft geadopteerd. Het voetbalt ook in het groen-witte tenue van de FC. Onno Kukler is bijzonder verguld met dit eerbetoon. “Ik hoop dat deze titel en de aandacht er toe leidt dat meer kinderen met een beperking gaan sporten” 

En ja, ook deze week moet ik helaas weer melding maken van een bijzondere sportman die ons is ontvallen. Het is Hans van Ringen, ofwel Mister Helpman. De jonge generatie stadse sportliefhebbers zal dat wellicht onbekend zijn, want Hans was van 1926. Geboren en getogen in de zuidelijke wijk - Helper Westsingel -  heeft hij zijn hele leven deze karakteristieke familieclub in Groningen-Zuid gediend. Als keeper haalde hij het eerste elftal en daarna werd hij het bestuurlijke gezicht van de blauwwitte club. Hij is als langstzittende voorzitter van Helpman - op 95-jarige leeftijd - naar het hiernamaals vertrokken. Huidig voorzitter Jan van der Lei prijst zijn nimmer aflatende enthousiasme voor de club. Ook nog toen hij de negen kruisjes was gepasseerd.  "Hans had het aangeboren talent om leden aan te zetten om ‘iets voor de club te doen’. Als Hans er aan kwam wist je zeker dat je de volgende week vrijwilligerswerk ging doen."

Vele jaren behoorden ze, samen met jongens Harry Zwiers, Jan 'Alesi' Bats en Bas Lulofs, tot de sportieve attracties van Leek. Als zaalvoetballers van Leekster Eagles stalen ze menige show in het Sportcentrum aan de Auwemalaan. Ik heb het over de broers van Jeroen en Marcel Dussel, van wie Jeroen het als futsolvirtuoos zelfs tot het Nederlands team schopte. Voetballen doen ze niet meer, althans op hoog niveau, maar bouwen en verbouwen des te meer. De heren bestieren nu een bouwbedrijf en hebben daarbij ook sociale ogen. Zo geven ze Nietap, het dorp op de grens van Groningen en Drenthe, hun even markante als sfeervolle dorpskroeg aan de J.P. Santeeweg terug. Het pand was rijp voor de sloop en daarna nieuwe appartementen, maar een noodkreet op Facebook voorkwam dat. Het 'alarm' werd opgepikt door Bianca Dussel, de echtgenoot van Jeroen. Zij wilde graag in de horeca en zag kansen in het te koop staande, maar aan verpaupering onderhavige café De Waag kansen op een revival. Jeroen aarzelde niet en zei: Dat doen we gewoon. Ook Marcel en diens vrouw Ingrid vonden het een vet plan. Vanwege de coronacrisis is het van een serieuze opening nog niet gekomen. Maar in de weekends kan er al een pilsje worden gepakt. De dames en heren Dussel hebben grootse plannen, laten ze door het Dagblad van het Noorden optekenen:  "We willen wat voor de buurt en jeugd van Nietap doen. We gaan in de toekomst ook leuke avonden organiseren." Hun ultieme wens: een optreden van DJ Tiësto in Nietap. 

Aan de mond van Martin Drent geen kapjespolonaise. De voormalige cultspits van FC Groningen, BV Veendam en FC Emmen en tegenwoordig trainer van GOMOS in Norg, moet daar helemaal niks van hebben. Is er zelfs allergisch voor. Daarom is hij de laatste twee weken niet meer te horen in de Koffiecornet er, de podcast van RTV Noord over het wel en wee van FC Groningen. Niet dat hij verplicht wordt met een mondkapje op zijn bevindingen moet poneren in de microfoon, maar in de wandelgangen van RTV Noord wél. En daar past Martin dus voor. Volgens zeggen laat hij zich daarom ook niet meer verleiden tot winkelen. Hoe dan ook, zo lang de kapjesplicht duurt, komt hij niet meer meer discussiëren met RTV Noords FC-watcher Stefan Bleeker en gastheer Niiwino Geertsema. Er is inmiddels een vervanger gecontracteerd en wel Kurt Elshot, de voormalige rechtsback van FC Groningen. 

Een opmerkelijk nieuwtje uit de noordelijke wielerwereld. De organisatie van de Slag om Norg is uiteengevallen. Dit als gevolg van het aangekondigde vertrek per 1 januari van Marco Bos en Peter Groothuis uit de stichting Bolane, niet alleen de inrichter van de Slag om Norg, maar ook van fietsevenementen als de Veldslag om Norg, Drenthe 200 en Bartje 200. Dat betekent dat Johan Wekema vooralsnog deze kar in zijn eentje moet gaan trekken. In een mail lieten Bos en Groothuis weten dat de breuk is veroorzaakt door een verschil van koersinzicht richting toekomst. "Johans ambities zijn de afgelopen tijd wat groter geworden dan die van ons. Het is daarom een logische stap om Johan alle ruimte te geven met zijn plannen voor meer evenementen en versterking van de al bestaande evenementen." 

Max Bruins nam in 2014 afscheid van de Asser gemeenteraad. Namens de PvdA heeft hij zich 32 jaar met ziel en zaligheid ingezet op het pluche in de Asser raadzaal. Dat vonden alle politici van destijds ook en daarom kreeg Bruins en bijzonder en vooral ook prijzig afscheidscadeau: een wielerbaan à drie miljoen gulden. Die werd in 2016 feestelijk geopend. Passend ook bij Drenthe, dat zich meer en meer als 's lands wlelerprovincie bij uitstek profileert. Echter, het was een cadeau zonder verpakking. Ofwel zonder dak. En als je iets niet moet in deze tijd, is het een wielerbaan aanleggen zonder dak. Die is dan door de weersomstandigheden in dit land vooral onbruikbaar. Maar de dames en heren politici lieten zich destijds niet afschrikken door waarschuwende kenners, die de bouw van een onoverdekte baan onverantwoord vonden. Dat dak komt later wel een keer, was het achteloze repliek. Vijf  jaar verder is het dak er nog altijd niet en afgelopen week werd bekend dat die overkapping er voorlopig ook niet komt. Prijsopdrijving in de bouwsector zorgde ervoor dat het kostenplaatje (1.8 miljoen euro) dan met minimaal een miljoen zou worden overschreden. En dus kan het rottingsproces van deze houten piste voor onbepaalde tijd doorgaan.

En zo stoot de Asser politiek zich, gelijk een ezel, twee keer aan dezelfde steen. Want de inmiddels 82-jarige Bruins, de initiator van de vermaarde European Junior Cycling Tour, had eind vorige eeuw al plannen voor de bouw van een wielerbaan. Die werden bezegeld met de overname van de baan die door het Rotterdamse Ahoy' als onrendabel werd afgedankt. Bij gebrek aan geld belandden die houten latten echter in een opslagplaats waar de elementen van buiten ook toegang hadden. En jawel, op enig moment moest lijdzaam worden geconstateerd dat dit in staat van ontbinding verkerende hout nog slechts één bestemming kon hebben: bij het grof vuil. 

Helaas dit keer ook weer een melding van een sportvriend die ons is ontvallen en wel Rem Buiter, in de stad Groningen, maar zeker ook buiten de stadsgrenzen, een bekende naam in de wielerwereld. Dat is in 1954 begonnen met de opening van een fietsenzaak in de Oosterstraat nadat hij een aanbod van zijn vader, om in diens fietsenwinkel te komen werken, had afgeslagen. "Daar kon ik niet zo veel verdienen en toen ben ik zelf maar begonnen," aldus de man die al gauw bekend stond als de racespecialist van Stad en Ommeland. Van het een kwam en ander. Rem Buiter ontwikkelde zich via de Noordelijke Wieler Vereniging Groningen tot bestuurder annex organisator. Zo richtte hij in 1995, samen met Harry Snuk en Ger Laffra, de stichting ProwiNN op, een naam die staat voor Promoitie Wielersport Noord-Nederland. Onder deze vlag werden wielerkoersen als de Ronde van Nederland en de Ronde van Niedersachsen, als ook de klassieker Groningen-Munster georganiseerd. Het ultieme doel, de terugkeer van de Zesdaagse in MartiniPlaza, bleef echter buiten bereik. Voordat Rem Buiter zich in het cyclisme stortte, was hij een verdienstelijk atleet bij GVAV Rapiditas. Op zijn naam staan diverse noordelijke titels op de 800 en 1500 meter, als ook enkele werpnummers. Voetballen kon hij ook. Bij datzelfde GVAV bracht hij het tot het tweede elftal. Ook heeft hij na zijn actieve loopbaan de atletiekafdeling van GVAV nog voorgezeten. Rem Buiter bereikte, ondanks een gestaag afnemende gezondheid in de laatste jaren, als ridder in de orde van Oranje Nassau de gezegende leeftijd van 90 jaar.

 

Hij was er nagenoeg uit beeld geraakt, voetbaltrainer Ruud Dokter, die acht jaar geleden naar Ierland vertrok waar hij door de Football Association of Ireland(FAI) als High Performance Director werd binnengehaald. Eem topjob. Maar na 31 december is de oud-speler van onder meer GRC en Helpman, die van 1995 tot 2001 bondscoach was van het Nederlands vrouwenelftal, weer benaderbaar voor een nieuwe uitdaging. Het kostte hem wel enige moeite, het nemen van die stap, want Dokter heeft veel waardering gekregen voor zijn werk op het groene eiland. Met gepaste trots neemt hij dan ook afscheid van zijn Ierse voetbalvrienden. Uit binnen- en vooral ook buitenland is hij na de bekendmaking van het nieuws overladen met complimenten voor zijn werk in Dublin. Ook noordelijke topamateurs die met Dokter hebben gewerkt, zoals daar zijn Hans Leber, Henk Schoonbeek, Henk Boeree en René Wollerich, lieten zich niet onbetuigd in deze zee van loftuitingen. Het moge duidelijk zijn, Ruud Dokter is vanaf nu een veelgevraagd man. Met zijn 66 jaar is hij geen man op lauweren te rusten.

Op de nationale sportmarkt heeft Theo Sikkema zich ontwikkeld tot een veelzijdig man. De sympathieke Stadjer, die voor het eerst naam maakte als freelance-verslaggever bij RTV Noord, pakt als een communicatieve omnivoor graantjes van diverse soorten mee. Zo is hij een veelgevraagde perschef bij wielerkoersen, is hij de publicitaire spreekbuis van volleybaltopclub Lycurgus, is hij videomaker bij het Alfa College en is hij eigenaar van De Koers Noord (videoproducties). Sport is zijn passie. "Daar word ik het meest blij van en geeft me energie," aldus de man die net weer ja heeft gezegd tegen een nieuwe klus. Zijn grootste tot nu toe. Wat hij gaat doen? In opdracht van Sport050, de gemeentelijke sportdienst, gaat hij tot eind 2022 veertien video's maken om sportclubs onder de aandacht te brengen. Voor zijn eerste productie heeft hij de handbalclub V & S uitverkoren. Een warme en hartelijke club, aldus Sikkema. Binnenkort is het resultaat online te zien.

Wat in 2018 niet lukte, de stem van de sport in de Groninger raadzaal laten horen, gaat komend jaar waarschijnlijk wel gebeuren. Met dank aan de Stadspartij, die op fusiepad is gegaan en eerst een verbond sloot met een andere stadspartij, 100% Groningen, en vervolgens ook de in retraite verkerende Sportpartij aan de haak sloeg. Verder werden er politieke krachtbronnen gevonden in Haren en Ten Boer, dorpen doe door de stad zijn geannexeerd. De nieuwe fusiepartij is inmiddels een geregistreerd feit. Een blok met perspectief, vooral ook met stemmentrekkers als voormalig nachtburgemeester Chris Garrit en Mariska Sloot, ex-wethouder van Haren. Lijsttrekker is de door wil geverfde stadspoliticus Amrut Sijbolts. Gemikt wordt op 6 tot 8 zetels. Dat zijn er nu 4, gelijk verdeeld over de Stadspartij en 100% Groningen. 

Het DNA van de Sportpartij is terug te vinden bij de nummers 6 en 9 op de kieslijst, respectievelijk Niels Hilboesen en Anjo Mekel. Hilboesen is een bekende verschijning op de Noordtribune van de Euroborg, waar hij zich uitleeft als een fanatiek FC-supporter. Ook maakt hij deel uit van diverse (ook landelijke) groeperingen die de (zijns inziens wegkwijnende) geest van ons betaalde voetbal scherp in de gaten houden. Maar Hilboesen, gekscherend wel eens marshall van Meerstad genoemd, heeft ook oog voor de totale sportbeleving in de stad. En die is eveneens voor verbetering vatbaar. Anjo Mekel staat op 9. Hij is jarenlang assistent-coach bij Donar geweest (in de glorietijd onder coach Braal) en zetelt nu in het technisch orgaan van het roemrijke Velocitas, waar zijn zoon Quinn al enkele jaren topscorer op het vlaggenschip is. Er is dus weer hoop voor de in politiek Groningen zo ondergewaardeerde sport.

Het gaat ook niet goed met de site Sport in Stad, die zeven jaar geleden in de lucht werd gebracht Martijn van der Veen, Marc van den Herik, Paul Top, Hans Schrijer en Bas Kammenga en waarop wekelijks mooie verhalen en rubrieken werden gepubliceerd van en over stadse sportliefhebbers in de stad Groningen. De drijvende kracht luisterde echter naar de naam van Jan A. van der Veen, voormalig freelance journalist van onder meer het Nieuwsblad van het Noorden, het AD, RTL en Veronica. De nestor van het noordelijke sportjournaille was, zegt hij, zo'n 65 uur in de week mee bezig om de boel te dirigeren, redigeren en activeren. Dag en nacht zelfs. Maar na zijn 75ste verjaardag vond hij na het zeven vrijwilligersjaren wel welletjes. Hij liet dat tijdig weten aan de heren initiatiefnemers, maar van die kant bleef het stil. Evenmin werd er opvolging geregeld. En nu staat deze site, die toch veel leesbare verhalen bracht, droog. En dat is dan weer jammer voor de stad- en ommelandse sportliefhebbers. Wie denkt deze site redactioneel, maar ook organisatorisch in leven te kunnen houden, melde zich. Vooralsnog is de hele boudel op sterven na dood. 

Nog meer slechts nieuws voor de sportliefhebbers. maar dan die van heel Noord-Nederland. Podium TV houdt het per 1 januari voor gezien. De zender, die zich vooral toelegde op cultuur en sport in onze regio, ziet geen gezonde toekomst meer nadat het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant samenwerking niet meer zag zitten als gevolg van de overname van moederbedrijf NDC door het Belgische Mediahuis. Dat sloeg gelijk aan het snijden in de kosten. Podium TV was jarenlang de sportzender die bij noordelijke topsportclubs over de vloer kwam voor rechtstreekse uitzendingen van wedstrijden.