Hans Top laat
zich graag zien in de Groninger sportwereld, zoals deze dagen bij het Leekster Voetbalgala. Als succesvol
dakdekker wil de Hoogkerker nog wel eens wat sponsoren, maar daar stopt hij in
het nieuwe jaar mee. De oud-atleet is ’een beetje zat van het gezeur’ bij veel
clubs. Dat leidde er toe dat hij onlangs bij Pelikaan S van het tableau der geldschieters is verdwenen omdat hij
zich niet kan vinden in het zijns inziens onsportieve gedrag langs de lijn van Wim Bulten, de Berlusconi van deze ambitieuze club. Aan het eind van het lopende
seizoen lopen zijn contracten af met Gorecht,
Oranje Nassau en Hoogkerk en daar houdt hij het ook voor
gezien. Hij mist vooral de insteek om samen vol ergens voor te gaan. Of zoals
hij het noemt, terwijl hij het gebaar maakt in zijn handen te spuwen, de groene raggel. Als voorbeeld noemt hij
zijn dorp Hoogkerk, waar nogal wat sportevenementen zijn verdwenen nu ook de Alto di Hoogkerk, een nog piepjonge
wielerkoers, al weer van de kalender dreigt te verdwijnen.
Wie zeker nog niet van plan
is te stoppen met sport, is Jan
Leegwater. De voormalige burgemeester van Kloosterburen en Scheemda,
inmiddels 77 jaar, komen we ook
geregeld in diverse sportcircuits tegen. Is het niet op de tribune van ACV, Drachtster Boys, Titan of
Nieuw Buinen, dan wel lopend met
zijn vrouw Ria langs een kerk waar
omheen een wielerkoers wordt georganiseerd. Ook is de man die zich afficheert
als de ontdekker van Steven Rooks,
veel te zien in etablissementen waar groene tafels staan. Daar niet passief
maar actief, met een biljartkeu in de hand. Hij geldt als een van de matadoren
in het noordelijke seniorencircuit, zoals hij vorige week weer eens bleek in
Zuidlaren, waar hij het open Zuidlaarder
kampioenschap in de wacht sleepte.
Theo Jurriens
beleefde een veel mindere Kerst. Zeg
maar gerust heel beroerde feestdagen. De doctorandus die feilloos computers
bedient bij schaats- en wielerwedstrijden, maar vooral bekendheid geniet als topastronoom bij de Groninger universiteit,
leed onder - zoals hij het zelf omschreef - astronomische pijn in de heupstreek. Uiteindelijk belandde hij op
‘Vierde Kerstdag’ in het UMCG, waar
na onderzoek bleek dat hij niet alleen last had van een versleten heupgewricht,
maar vooral van een bacterie die
daar absoluut niet hoort te zitten. Het chirurgische mes heeft inmiddels zijn
werk gedaan. We wensen Theo een snel herstel toe.
Helaas moeten we, op de
drempel van oud en nieuw, ook weer een afscheid voor eeuwig melden. Dit keer
van Henk Krikke, de eerste Groninger
ijshockeyinternational, die plotseling op slechts 60-jarige leeftijd is overleden. Henk Krikke debuteerde als 16-jarige bij GIJS en speelde liefst 339 wedstrijden voor de club. Zijn
handelsmerk; verdediger met een striemend slapshot. Hij bracht het tot 40 interlands en vier WK’s, waarna hij
in de voetsporen van zijn vader trad en een artsenbestaan opbouwde.