Makers
van voetbalatlas zien GVAV over het hoofd
Ging
ik in de voorgaande aflevering van deze rubriek uitgebreid in op de
lancering van de Bosatlas
van het Nederlandse voetbal,
ook dit keer heb ik nog wat noten op mijn zang over dit prachtige en
ook informatieve naslagwerk van uitgeverij Noordhoff. Jawel, ik heb
een paar onvolkomenheden ontdekt. Sorry dames en heren van Noordhoff,
maar ik kom er niet onder uit ze u te melden. Allereerst de bladzijde
met de kaart van Nederland waarop alle clubs staan vermeld die ooit
betaald voetbal hebben gespeeld. In de stad Groningen waren/zijn dat
FC
Groningen,
Be
Quick 1887,
Velocitas
1897,
Oosterparkers
en last but not least GVAV.
Laat nu de belangrijkste club van dit kwintet, GVAV, door de
samenstellers over het hoofd zijn gezien. Nota bene de club die in
Groningen eredivisievoetbal
introduceerde, in 1956. Het is tevens de moederclub van FC Groningen,
dat in 1971
via
politieke druk de honneurs van GVAV overnam om een breder draagvlak
bij het publiek te creëren. Voor een juiste weergave van de historie
is wel van belang dat deze misser in de volgende druk wordt hersteld.
Waarvan akte graag!
Voor
alle zekerheid heb ik nog even op dezelfde kaart gekeken of er nog
meer van zulke fouten waren te vinden. En jawel, dat was zo. Bij Den
Bosch
is BVV
– na een fusie met Wilhelmina
tot FC
Den Bosch getransformeerd)
vergeten en bij Amersfoort heeft men HVC,
eens landelijk groot in het nieuws omdat het de eerste
zaterdagvoetballer (Wout
Heinen)
contracteerde, tekort gedaan.
En
verder mocht je van een Groninger uitgeverij verwachten dat stadion
Esserberg
een plaatsje had verdiend in de galerij van bijzondere stadions in
dit land. Daarvan zijn er acht onder de aandacht gebracht, maar wat
de Alkmaarderhout
(oude stadion van AZ)
en Kaalheide
(oude thuishaven Roda
JC)
nou zo bijzonder maken, is mij niet duidelijk.
De
van 1921
daterende Esserberg van Be Quick wel. Dat is een ontwerp van de
aanvoerder van het Be Quick dat in 1920 landskampioen werd, Evert
van Linge.
Van Linge, ook 13-voudig
international, was ook een gerenommeerd architect, met voorliefde
voor de Amsterdamse school. Hij liet de tribunes zo bouwen dat
iedereen, waar men ook zat of stond, uitzicht had op de
cornervlaggen. Ook De Langeleegte, het meest gevreesde stadion van Nederland, had in dit hoofdstuk bepaald niet misstaan. Ook een tip derhalve voor de tweede druk.
Terug naar Be Quick, dat een nogal turbulente jaarvergadering achter de rug heeft. Finacieel gaat het zodanig slecht met de Good Old, dat de vrijwillgersvergoeding (1500 euro per jaar) voor de spelers van de eerste selectie per direct wordt ingetrokken. Desondanks was er nog ruimte voor mooie zaken. Zo werd Arnoud
Redder,
jarenlang vaste kracht in het eerste, geëerd met de Bruins
Ovingpet,
een jaarlijks eerbetoon voor de meest verdienstelijke Be Quicker van
het jaar. En Daan
Driever
kreeg voor de tweede keer het Hans
Tetznerkruis als
beste speler van de eerste selectie.
Er
werd ook herdacht, want op de dag van Sinterklaas overleed Bob
Mouwen,
een man die zijn hart had verpand aan de traditieclub en dat op alle
mogelijke manieren uitdroeg. Bob werd 81
jaar.
Bij
de vroegere aartsrivaal Velocitas
1887
werd eveneens vergaderd door de leden en als gebruikelijk werd deze
bijeenkomst opgefleurd met het uitdelen van erespelden.
Maar dat ging niet helemaal zoals het moest. John
Schokker,
de sportminded makelaar en ook bij Velo sponsor, was niet
uitgenodigd om zijn speld voor 25-jarig
lidmaatschap in ontvangst te nemen van voorzitter Sip
Zwerver.
'Glansrijk' vergeten, heette het. Inmiddels zijn excuses ruimhartig
aangeboden, want ja, een weldoener met 20 sponsorjaren heeft recht op
een betere behandeling. John Schokker is echter nog altijd not
amused. Hij wil niet dat het speldje alsnog per post wordt
opgestuurd.
De
voormalige topschutter van Velo, Jan
Bats sr.,
werd in het zonnetje gezet als 65-jarig
lid; Theo
Tent
kreeg er eentje voor een halve
eeuw
lidmaatschap en Henk
van Duinen
voor 40
jaar Velocitaan.
In
de schaatswereld is ook een onderscheiding uitgereikt en wel door het
Gewest Groningen/Drenthe van de KNSB. De ontvanger was Henk
van den Berg,
die na een bestuursperiode van 30
jaar is afgetreden bij de ijsvereniging
Bedum,
wereldberoemd om haar olie-ijs. Ook hij kreeg een speld, vergezeld
door een oorkonde. Behalve voor zijn club deed hij vrijwilligerswerk
voor de KNSB, onder meer als jurylid.
Geen
speld of iets dergelijks voor mr.
Wim Entzinger,
maar een een avondje dikkedakken met onder meer Hans
Nijland,
Robbert
Klaver
en Arie
Wink
in het stijlvolle restaurant De
Dame
aan het Paterswoldsemeer. Op deze wijze werd het vertrek van
Entzinger uit de Raad
van Commissarissen
op gepaste wijze luister bijgezet. Entzinger is overigens niet voor
de FC verloren gegaan. Hij blijft met zijn juridische kennis de Trots
van het Noorden
terzijde staan.
Dikkedakken
was er eveneens in Huize
Leegwater
in Scheemda, waar pater familias Jan
zijn tachtigste
verjaardag vierde. Dat gebeurde met een exquis Chinees
buffet,
waarvoor nagenoeg de hele familie aanschoof. Jan, ex-bestuurslid van
de KNVB, gevierd wielerspeaker in Noord-Hollandse wielerkoersen en in
die hoedanigheid de ontdekker van Steven
Rooks,
struint met zijn vrouw Ria
nog altijd de noordelijke sportvelden af voor een potje
amateurvoetbal.
Het
gaat weer top met het handbal
in Nederland, zeker wat de vrouwen betreft. In Groningen echter, toch
de bakermat van deze sport, is er nog steeds sprake van een
laagconjunctuur. Maar er wordt gewerkt aan een revival, door
handbalclub V
en S.
De club krijgt daarbij hulp van Lois
Abbingh,
één van de succesvolle internationals die haar carrière begon bij
V en S. Zij geeft 23
december
een clinic in sporthal Lewenborg. Daar liep het in elk geval storm
voor. Alle 80
te vergeven plaatsen waren in hoog tempo weg. Mooi voor de
initiatiefnemers Sandra
van Bergen
en Sylvia
Heinen.
Voor
de wind gaat het ook met Yuri
Solinger.
Als schaatser een subtopper maar als zakenman een absolute topper.
Hij is de man achter de zo succesvolle Athleteshop
in Groningen, een webwinkel die tot de snelste groeiers in de wereld
behoort. De handel gaat zo goed dat Solinger met zijn bedrijf nu al
voor de tweede keer in tien jaar tijd gaat verhuizen. Hij begon op
het bedrijventerrein bij Ruischerbrug,
ging twee jaar geleden naar het een groter pand op het
bedrijventerrein langs de oostkant van de Ringweg en betrekt nu een
nog veel grotere behuizing aan de westkant van de Ring, het pand waar
drukkerij Lijnco
vroeger zat en hij 8000
vierkante meter opslagruimte krijgt. Athleteshop telt inmiddels 175
medewerkers
en verstuurt dagelijks duizenden
pakketten met sportartikelen all over the world.