woensdag 31 juli 2013

Deze column schreef ik voor wielerkrant/programma Surhuisterveen


Wielrennen als alibi voor
conceptie van een kabinet
 
Sport en politiek. Het is eindeloze discussie. Sport en politiek moeten strikt gescheiden blijven, zeggen de meest puriteinse sportliefhebbers. De rekkelijken onder hen weten wel beter: sport en politiek kun je niet scheiden.

Zelf behoor ik, gevormd door ervaringen met het binnenhalen van grote wielerrondes als de Giro en de Vuelta, tot de rekkelijken. Waar zou de sport zonder de politiek zijn? Nergens! Nou ja, zo goed als nergens.

Want als de dames en heren politici geen positief oordeel hadden geveld over mijn initiatieven, zouden de Italiaanse en Spaanse Rondes nooit deze kant op zijn gekomen. Immers, dat zijn evenementen die (veel) geld en dan moeten organisatoren al gauw een beroep doen op potten met geld die door diverse overheidsinstanties (en dus politici) worden beheerd. Maar ook kleinere sportfestijnen, zoals deze inmiddels zeer vermaarde Ronde van Surhuisterveen, kunnen niet zonder politieke support.

In ’t Fean heeft men daar de juiste antenne voor uitstaan, ongetwijfeld gevoed door de bekendste politicus van Surhuisterveen en omstreken, Joop Atsma. Hij zorgt ervoor dat de politiek een warm hart heeft gekregen voor deze koers en dat levert bepaald geen windeieren op voor de organisatoren. Surhuisterveen is dank zij de klandizie van politieke kopstukken een A-merk geworden in wielerland.

Joop weet precies hoe je met zijn collega’s moet omgaan. Nodig ze uit voor een pre-party in een idyllische tuin achter een fraai herenhuis, breng ze samen met nationale en regionale hotshots uit het bedrijfsleven, amusementsector en sportwereld; geef ze koffie en Friese koek, vertel ze dat Stan Huygens van De Telgraaf zijn journaal van die dag daar op zal tekenen en laat ze vervolgens in een processie naar het parcours lopen, op zich al een attractie voor Het Volk. Mensen als Plassterk, Samsom, Jacobi (Lutz), Opstelten, Wiegel, De Jager, Bleker, Koopmans, Nijpels, Apotheker, Van der Velde (Riemer & Annie), Janssen (Jan), Van den Berg (Jeen), Angenent, d’Ancona, Kooijenga, Jorritsma (zowel John als Annemarie), Van der Ploeg (Syb), Mulder (Rimmer), Paulusma (Piet), Barend (Frits) en Wester (Frits) zie je niet elke dag en groupe langs lopen. Socialisten, liberalen en christen-democraten voor één keertje allemaal met de neuzen dezelfde kant op. Dat zie je dus alleen in Surhuisterveen, het wielerdorp van Fryslân.

Hun bestemming is altijd het Torenplein, waar een enorme VIP-tent staat en een nog groter openluchtterras. Dit is het heiligdom van de koers. Wie hier toegang heeft, komt niets tekort. Eten en drinken in overvloed. Af en toe even kijken of de gele of groene trui voorop rijdt, maar bovenal praten. Of lobbyen, zoals dat in het jargon het.

De meest gedenkwaardige Ronde van Surhuisterveen is voor mij die van 2010. Nadat Ivo Opstelten en Jan Kees de Jager in gezamenlijkheid het peloton hadden weggeschoten, gebeurde er iets bijzonders. Opstelten en De Jager gingen er in de slag met Joop Atsma, diens Tweede Kamercompaan Ger Koopmans en ook Henk Bleker, toen naar grote hoogte gestegen binnen het CDA dank zij een sublieme, emotionele (hoofd)rol op het CDA-congres. Ze toetsten  hun geheime plannen (de vorming van VVD/CDA-kabinet met gedoogsteun van de PVV) terloops bij de aanwezige toppers uit het bedrijfs- en zaken- en bankwezen.

Twee maanden later was het kabinet Rutte-Verhagen geboren. De conceptie van deze historische combine had in Surhuisterveen plaatsgevonden. Ik was er bij en zag het gebeuren. Sterker nog: praatte onbewust gewoon mee. Zo staat de 29ste Ronde van Surhuisterveen in mijn geheugen gegrift.

Daarom een tip voor de 32ste Ronde van Surhuisterveen: Kijk niet alleen naar de heren coureurs, maar werp ook eens een blik op het Torenplein en probeer eens uit te vogelen hoe alle geïnviteerde hazen lopen.

Dan ziet u met eigen ogen dat sport en politiek hand in hand gaan.

 

Dick Heuvelman

Derde Helft (58)


Geen profpeloton vertrekt in Surhuisterveen of het wordt weggeschoten door een BN-er. Dit keer viel de eer te beurt aan ’s lands belangrijkste crimefighter van dit moment, Fred Teeven. De VVD-staatssecretaris voor Veiligheid en Justitie mocht zich dinsdagavond derhalve in het Fries-Groningse grensdorp de VIP der VIPS noemen en dat wil wat zeggen. Want ook nu had gastheer Joop Atsma weer tal van niet fietsende toppers uitgenodigd in zijn fraaie tuin om van dicht bij de wél fietsende toppers, zoals Tourwinnaar Chris Froome en onze eigen Bauke Mollema, van nabij te kunnen bewonderen. Weerman Piet Paulusma was verleid om uit nhaam van SBS6 het weer vanuit Atsma’s tuin te voorspellen. Dat was de Goden verzoeken. Want waar de Ronde van Surhuisterveen doorgaans is gezegend met mooi weer, stonden nu de hemelsluizen wagenwijd open. De dames en heren VIPS trotseerden – eerlijk is eerlijk - alle nattigheid dapper. Wie we zoal zagen dit keer? Nou, de weer in Heerenveen weer gerehabiliteerde Foppe de Haan. Echter zonder de ook al in ere herstelde Riemer van der Velde, die deze avond al druk doende was de puinzooi in het Abe Lenstra-stadion op te ruimen. Riemers Annie nam de honneurs in ‘t Fean waar. Uiteraard was Stan Huygens, de chroniqueur van De Telegraaf, er ook. Hij liet tal van gasten door zijn fotograaf in beeld nemen. Keuze zat, zoals oud-Tourwinnaar Jan Janssen, politiek verslaggever Frits Wester, De Kast-zanger Syb van der Ploeg, showbizzjournalist Jacques J. d´Ancona, staatssecretaris (verkeer) Wilma Mansveld, sportmarketeer Frank van den Wall Bake, FC Groningens directeur Hans Nijland (goed gemutst ondanks de slechte jaarcijfers die hij ’s middags in zijn Euroborg had gepresenteerd) ten dienst commercieel manager Geert Kuiper, de Friese CdK John Jorritsma (ziet Thialf als nationaal ijsmekka niet verdwijnen), Meine Seinen, de voorzitter van het Spektakel van Steenwijk; Harm Post, de topman van Groningen Seaports, musicus Tonny Eijk en Anneke Berghuis, alias de Koningin van het Groninger Zuuderdaip, waar ze al sinds jaar en dag het befaamde Amsterdams Broodjeshuis runt. Niet te zien was Doekle Terpstra. Deze Fries heeft Thialf verkwanseld aan Almere en dat wordt als een doodzonde gezien in het Heitelân.

Joop Atsma is trouwens na zijn betrekkelijk korte staatssecretariaat in het kabinet Rutte/Verhagen weer helemaal terug in het wielermétier. De Feanster is voorzitter van de Raad voor het Professionele Wielrennen (PCC) en intussen ook teruggekeerd in het hoofdbestuur van de UCI. En fietsen doet Joop ook nog volop. Afgelopen zaterdag reed hij met de Friese vedette Lieuwe Westra de Pieter Weening Classic, een toertocht. Hij moest het door hem nog nooit gestoken verzet 53x11 aanwenden om in het wiel van Lieuwe te kunnen blijven.

Ook tal van Groningers deden de Pieter Weening Classic, onder wie gerenommeerde oud-coureurs als David Pots (de beul van Hoogkerk), Piet ´Checco´ Pompstra, Arend Bouwman en Wim Bartol. Zij lesten de dorst ´s avonds bij het Spektakel van Steenwijk, waar zij op uitnodiging van oud-collega Meine Seinen, tegenwoordig de voorzitter van deze wielerkoers, gratis en voor niets mochten dikkedakken.

Piet Hoekstra kan het niet laten. De gewezen Leeuw van Dokkum, al héél lang wonend in Assen, ging vorig jaar met pensioen na een leven lang werkzaam te zijn geweest in het wielerwereldje, laatstelijk als ploegleider van Argos-Shimano. Maar Grutte Pier heeft al weer een nieuwe uitdaging gevonden. Het is Harthijs de Vries, de zoon van oud-Batavusploeggenoot Thijs de Vries (tegenwoordig ploegleider van de marathonschaatsploeg van Okkinga) uit Kollum. Deze Hartthijs heeft zich als 17-jarige opgeworpen als een groot wielertalent. Piet Hoekstra heeft van pa De Vries het verzoek gekregen Harthijs tot een topper te kneden.

dinsdag 23 juli 2013

Derde Helft (57)


De top-10 wielercriteriummuziek aller tijden zit er aan te komen. De jury, bestaande uit ex-Sportraad-directeur Wim Mensen, Volkskrantcolumnist Bert Wagendorp en Dagblad van het Noorden-sportjournalist William ‘Bomba’ Pomp heeft nog niet beslist, maar wel weer een paar nieuwe nummers ter beoordeling aangereikt gekregen. De heer G. Jansema te Hoogezand draagt Hoch Heidecksburg van Schriebl & Hupperts voor en Noeme Mennis komt met Mieke Telkamps Waarheen leidt de weg? En ook nog Ora sei rimasta sola van Willy Alberti. Henk Feenstra vindt Comment ça va van The Shorts en Schön ist die Jugendzeit van Leni und Ludwig welkome aanvullingen. Feenstra vindt trouwens dat er weer meer muziek moet klinken uit speakers en minder gepraat van de heren spreekstalmeesters. Een hint dus voor de heren Jannes Mulder en Andries Nieuwenhuis. Overigens kunt u nog uw eigen evergreen inzenden; dickheuvelman@live.nl

Een hommage aan Appie Stuursma, een vast gezicht bij hardloopwedstrijden in deze regio. De man uit Kielwindeweer viert een jubileum. Hij is 35 jaar trainer bij SV Veendam Atletiek, waar hij succesvolle mannen als Martin Veenhuizen, Wim Opten, Sanne Tamminga en zoonlief Jan Stuursma onder zijn hoede heeft. De nog altijd zeer bevlogen Appie krijgt daarbij tegenwoordig assistentie van co-trainer Didier Sernay.

Martin Drent is dood, levenloos aangetroffen door een dameswandelclubje op het Balloërveld bij Rolde. De oud-spits van FC Groningen, SC Veendam en FC Emmen lag er met een diepe hoofdwond. Maar, om alle schrik direct weg te nemen, het was niet echt. Het was in scène gezet. Martin lag er als debuterende filmster. Hij had de hoofdrol gekregen in een film die door leerlingen en leerkrachten van de lokale openbare basisschool (Jan Thies geheten) was geproduceerd naar voorbeeld van Flikken Maastricht. In Flikken Rolde was Drent als trainer van Rolder Boys het slachtoffer van een mislukte poging tot omkoping van een concurrerende club in de race om de titel. Het opsporingsteam onder aanvoering van meester Anne ten Brink ontmaskerde de vrouw van de voorzitter van de tegenpartij als de dader. De film is te zien op de website van de Jan Thiesschool.

Wie wel het leven heeft gelaten en dus écht wordt betreurd, is Diemer Wolting. Deze Zuidlaarder, die 79 jaar is geworden, was aan het NOC*NSF verbonden als maatschappelijk begeleider (Topsportcounseler officieel) van Olympische sporters zoals Rutger Smith, Karin Kienhuis en Carla Zijlstra. Oud-schaatser Rhian Ket op Twitter: ”Diemer was een grote steun voor ons topschaatsers.”  Ook was de in Exloo geboren Diemer Wolting jarenlang lid van het college dat namens het Huis voor de Sport de kandidaten nomineerde voor de jaarlijkse Groninger Sportprijs. Zijn oordelen waren scherp en doeltreffend.

De Groninger sportwereld moet ook voor eens en voor altijd afscheid nemen van Rob Kaptein, een man die in de tenniswereld actief was. De Harenaar was in 2003 tot cirisismanager gebombardeerd van het Challenger toernooi, toen dat, nog vóór de eerste editie, in problemen dreigde te komen. Rob Kaptein mocht slechts 61 jaar worden.

     

  

.

 

dinsdag 16 juli 2013

Derde Helft (56)


Hij was – toen hij nog in Musselkanaal woonde – schaatser, ging autoracen op Zandvoort, maar vond pas als roeier zijn draai. Bij de Groninger studentenclub Aegir trok Jannes Munneke het ene blik na het andere (roei-jargon voor winnen). In 1975 en ’78 staat hij in de annalen gegrift als Varsitywinnaar, toch wel het hoogste dat een corporale roeier zich kan wensen. Hij maakte deel uit van de laatste clubacht die Nederland op de Olympische Spelen vertegenwoordigde, in München 1972, samen met coryfeeën als Herman Rouwé, Pieter Offens, Herman Eggink en Hans Huisinga. Daarna, tot op de dag van vandaag, maakte hij zich verdienstelijk als coach van de club met de rode ster. Volop redenen voor de huidige praeses van Aegir, René van der Linden, Jannes Munneke te eren met het erelidmaatschap tijdens een speciaal ingelaste vergadering, afgelopen zaterdag. Van harte!

Pelikaan S was wel degelijk een draver. Dat is zonneklaar duidelijk gemaakt door de heren Egbert Mulder en Harry Heidmeijer, in een reactie op de twijfels van de Niekerker postkantoorhouder in ruste, Roelf Wegter. Wegter, trouw drafbaanbezoeker, kan er niet bij dat de voetbalclub Pelikaan S is benoemd naar een drafpaard. Egbert Mulder, jawel de voetbalscheids die het tot international bracht, weet het heel zeker. Hij maakte in 1957 de oprichting van Pelikaan S mee, toen hij nog bij pa en moe in Oostwold woonde. Mulder werd zelfs de eerste secretaris van Pelikaan S. Over de toch wel bijzondere naamgeving zegt hij: ”We kregen in het dorp een stuk weiland cadeau van meneer Jo Smit, een vermogende industrieel die in Oostwold de strokartonfabriek Erica 2 had. Meneer Smit zei bij die gelegenheid dat hij wel leuk zou vinden als de club zou worden vernoemd naar zijn lievelingspaard, Pelikaan S dus. Nou, dat vonden we geen enkele probleem.”

Harry Heidmeijer, sportverslaggever van Radio Continu, bevestigt dit verhaal. Hij was in het verleden actief in de drafsector als verzorger van dravers in het entrainement van Joop van Leeuwen. Heidmeijer: ”De paarden van meneer Smit zijn allemaal vernoemd naar vogels, met daarachter de S van Smit. Met als meest legendarische natuurlijk Quicksilver S. Daar praten de mensen nog steeds over. En dan te bedenken dat de glorietijd van Quicksilver S al weer een halve eeuw geleden was.”

Eyelien Bekkering is weer terug in koers. De jongere, 34-jarige zus van Daniëlle kreeg twee jaar geleden een onheilstijding van jewelste. Ze had baarmoederhalskanker. De Den Hamse, bijgenaamd Pino, heeft echter deze loodzware periode overwonnen en is onlangs genezen verklaard. Ze maakte haar rentree in een rondje rond kerk en kroeg in Wolvega, waar ze ook meteen prijs reed; twaalfde. Moraal tanken, heet zoiets.

De Groninger sportwereld moet voortaan verder zonder Frouke van Laar, die haar job als marketing- en communicatiemanager bij het Huis voor de Sport in Hoogezand verruilt voor een nieuwe uitdaging bij PlasBossinade Advocaten en Notarissen. We wensen de oud-hockeyster van GHHC Groningen veel succes op dit kantoor.

  

donderdag 11 juli 2013

Normen en waarden zoek in noordelijk wielerpeloton

Als altijd is julimaand wielermaand. De grote jongens peigeren zich drie weken lang af in de Tour de France, terwijl er de kleine luiden in de wereld van het cyclisme op jacht gaan naar eer en roem in de regio. In het Noorden zit de 31ste editie van de Noordenveld-Westerkwartier Zesdaagse er inmiddels weer op en maakt Roden zich deze week op voor haar traditionele wielerfeest, de Lus van Roden (anno 1971). Dat wordt vrijdag weer een drukke bedoening voor de deur van café Onder de Linden, het sfeervolle epicentrum van de Lus.

De sfeer langs de kant is beter dan op het parcours. Want het noordelijke peloton staat de laatste weken bol van onhebbelijkheden, intriges, verdachtmakingen, scheldpartijen, handtastelijkheden en zelfs racistische taal. Afgelopen vrijdag barstte deze bom van opgekropte emoties in Marum, tijdens rit 5 van de Meerdaagse. De Fries René Hooghiemster werd uit koers gehaald door de jury nadat hij de Groninger Peter Merx, alias de Kolibri van Warfhuizen, tijdens de koers een oplawaai had verkocht.

Zelfs een ongelukkig eindigend gevecht om de derde plaats leidde tot een verbaal gevecht. Terwijl de gevallenen (Umberto Atzori en Paul de Haan) door EHBO-ers werden opgelapt, beten de coureurs elkaar lelijke verwensingen toe. Opgewonden omstanders konden met veel overredingskracht in toom worden gehouden.

Dat de sfeer in het peloton aardig verziekt is, maakte ook Sent Tissingh duidelijk. Deze 53-jarige Groninger, die nog altijd zijn mannetje staat bij de eliterenners, wordt als outcast behandeld door zijn jongere collega’s. Tissingh: “Je wilt niet weten wat ik tijdens zo’n koers allemaal naar mijn hoofd krijg geslingerd. Zo van: Ouwe lul, wat doe je hier te rijden. Of: Donder eens op ouwe zak. Blijkbaar vinden ze het niet leuk om met iemand van 53 te rijden. Er is geen enkele acceptatie en respect. Van normen en waarden hebben ze blijkbaar nog nooit gehoord.”

Dat ervoer recentelijk ook een donkere renner van De Stormvogels in Veendam. Die werd door sommige renners als volgt toegesproken: ”Hé neger, ga eens even aan de kant.” De stemming in het peloton raakte beneden peil na de Drentse Dorpenomloop, gewonnen door Jos Harms van de Noordelijke Wielervereniging Groningen. Volgens de broer (Niek) van eerder genoemde Hooghiemster was dat een gekochte overwinning. Later trok hij zijn bewering schielik in, maar sindsdien is de toon gezet. De heerschappij van de NWVG in veel koersen wekt veelal irritaties op.

Blijkbaar ook bij Rene Hooghiemster, die een hoofdrol speelde tijdens de incidentrijke koeers in Marum. Hooghiemster kreeg het boetekleed omgehangen van de dienstdoende jury in Marum en heeft dat ook ter plekke geaccepteerd. Sterker nog: hij legde zich zelf voor de slotetappe van de Meerdaagse in De Wilp een startverbod op, nadat hij de jury zijn excuses aanbood voor zijn agressieve gedrag. Inmiddels fietst hij weer in een Tjechische ronde.

Met de Lus van Roden in aantocht, de Moeder aller noordelijke criteriums, doen de renners er goed aan hun gedrag eens te herijken. Natuurlijk, wielrennen is een sport waarbij de emoties al snel hoog oplopen. Een kwak hier en een vloek daar, het gebeurt al sinds de oertijd van de sport. Wielrennen is ook geen sport voor doetjes. De sport was jarenlang het domein van de lower class. Jongens uit ‘nette’ families werden angstvallig van dit milieu weggehouden. En was er eens iemand die het wielrenverbod van de ouders wenste te negeren, dan gebeurde dat onder een valse naam.

Anno de jaren zeventig van de vorige eeuw is wielrennen gemeengoed geworden voor de Nederlandse jeugd. Een notariszoon, zoals Gerben Karstens ooit, wordt niet meer gek aangekeken. Het wemelt vandaag de dag van studenten en hoger opgeleiden bij de licentiehouders van de wielerbond. Des te verwonderlijker is het dat in het noordelijke peloton de klok qua normen en waarden een jaartje of tachtig wordt teruggedraaid.

Het is te hopen dat de ‘heren’ renners gaan beseffen dat ze op een hellend vlak rijden. Dat er een leider op staat die zegt: Tot hier en niet verder. Een patron, zoals ze in Frankrijk plegen te zeggen. Ook de dames en heren juryleden kunnen een bijdrage leveren, bijvoorbeeld door als ‘stille agenten’ langs de parcoursen te lopen of met behulp van een motard nauwlettend de handelingen in het peloton gade te slaan. Bij overtreden van de sportiviteitregels zouden gele en rode kaarten getrokken kunnen worden.

En wellicht kunnen de clubs hun fietsende leden eens aan cursus morele herbewapening onderwerpen.

 

Dick Heuvelman 

PS: Ben inmiddels door Rene Hooghiemster vanuit Tjechie gebeld. Hij had geen enkele moeite met de essentie en strekking van dit verhaal, maar wilde wel even twee feitelijke onjuistheden aan de kaak stellen. Niet hij maar zijn broer Niek betichtte Jos Harms van omkoping en niet de KNWU stelde hem op non-actief maar hij zelf. Verder vond hij een een 'goede column'. Rene Hooghiemster: "Ik fiets voor mijn plezier en dat doen we in feite allemaal. Daarom betreur ik het dat ik me zo heb laten gaan. Foute boel. We moeten gewoon weer met plezier gaan koersen."
 

woensdag 10 juli 2013

Derde Helft (55)


Voormalig profwielrenner Eddy Schurer, groot geworden in Bakkeveen maar al weer heel wat jaartjes residerend in Marum, kreeg onlangs de schrik van zijn leven. Terwijl hij liep te grensrechteren op het voetbalveld van Marum, kreeg hij hevige steken in de borst. Onmiddellijk gingen zijn gedachten uit naar een hartaanval en dus liet hij zich linea recta vervoeren naar het UMCG in Groningen. Daar kreeg de dienstdoende hartspecialist op zijn beurt een ongekende schrik. Nadat de ex-TVM_renner aan de noodzakelijke apparatuur was gelegd, riep de deze arts spontaan uit. “Wat een groot hart! Wel drie keer zo groot als van een normaal mens. Niet te geloven!” De meekijkende Schurer was minder verbaasd. “Ik ben sportman geweest,” legde hij uit, “en heb de Tour de France gefietst.” Waarna de arts constateerde dat er van een hartinfarct geen sprake was en Eddy Schurer inmiddels weer onbezorgd door het leven gaat.

In de goed gefourneerde VIP-tent bij de wielerronde van De Wilp was Karst Doornbos te gast, als mede-initiatiefnemer van de Noordenveld-Westerkwartier Meerdaagse. De 78-jarige Good Old uit Niekerk, ooit gezegend met de bijnaam de Lévitan van het Westerkwartier, zit ook weer boordevol ‘moraal’, nu hij genezen is verklaard van longkanker. Goed nieuws ook voor de vele schaatsers in het land, want Karst gaat er prat op dat hij de beste schaatsenslijper van Nederland is. “Nou ja….”, laat ik het zo zeggen, “er is niemand die het beter doet.”

Een andere sportminnende veteraan te Niekerk, de 85-jarige Roelf Wegter, is verbaasd dat de momenteel zeer ambitieuze voetbalclub Pelikaan S is vernoemd naar een draver. Wegter, voorheen postkantoorhouder en in zijn vrije tijd korfballer van KIOL als ook vaste gast/gokker op de Drafbaan in het Groninger Stadspark, kan zich niet herinneren dat daar ooit ene Pelikaan S heeft gelopen. “Wel een Quicksilver S van die meneer Smit, dat was een superpaard.” Wegter vraagt bij deze om opheldering.

Renate Groenewold = schaatsen, maar de geboren Musselkanaalse mag zich ook graag in het wielerwereldje vertonen. Onlangs kwam ze met een opmerkelijke onthulling in Annen, nadat ze net was teruggekeerd van een Toscaans trainingskamp van haar schaatsploeg Corendon. Groenewold was met de auto helemaal naar Italië gereden waar haar schaatsters vlogen. Coach Groenewold: “Alleen als het niet anders kan, vlieg ik. Maar het liefst rij ik ergens heen.”

Tom Bodde uit Siddeburen maakt ook veel kilometers; te land, ter zee en soms in de lucht.  Hij is een zogenaamde groundhopper, iemand die zoveel mogelijk karakteristieke voetbalstadions in binnen- en buitenland bezoekt. Hij heeft er al twee boeken over geschreven en een derde, met als titel Van Letland tot Langeleegte, komt volgende maand van de pers. Bodde maakt nu ook landelijk furore met zijn boeiende stadionavonturen all over the world. Op 20 juli mag hij zijn belevenissen vertellen tijdens de Open Dag van Sparta Rotterdam, zelf de bespeler van een even klassiek als uniek stadion, Het Kasteel van Spangen.

dinsdag 2 juli 2013

Derde Helft (54)


Hij behoorde tot de toeschouwers van een van de meest historische wedstrijden in het Nederlandse voetbal, die tussen Alkmaar ‘54 en VVV. Deze clubs tekenden voor de allereerste professionele voetbalwedstrijd in dit land, gespeeld op 14 augustus 1954. Cor Rodenburg, kan het zich nog goed herinneren als toenmalig journalist van Het Vrije Volk. Een uitverkocht huis (13.000 man) zagen de thuisclub met 3-0 winnen. Cor Rodenburg is inmiddels 90 jaar, woont in Vries, maar is als geboren Enkhuizenaar altijd van de Alkmaarse club (nu AZ geheten) blijven houden. Ter ere van zijn 90ste verjaardag kreeg hij vorige week een twee uur durende rondleiding (inclusief lunch vooraf) door het AZ-stadion, afgesloten met een fotoshoot met trainer Gert-Jan Verbeek. De zeer vergulde Rodenburg: “Dat ik dit nog mag meemaken.”

We blijven bij de pensionado’s die het sportleven nog zo aanbidden. In dit geval bij Wim Mensen (70), de oud-directeur van de Provinciale Sportrad Groningen. Hij is druk doende met het samenstellen van een top-10 van karakteristieke wielercriteriummuziek. Genomineerd zijn onder meer Jan en Zwaan (Ik zoek een meisje), De boerinnekesdans (Limburgse Zusjes),  Johnny Hoes met Ach was ik maar bij moeder thuis gebleven en de Koekoekswals van Schriebl & Hupperts. Om tot een gedegen top-10 aller tijden te komen vraagt de heer Mensen, als jurylid geassisteerd door de journalisten Bert ‘Ventoux’ Wagendorp en William ‘Bomba’ Pomp, of u lezer nog goede nominaties voor deze ranglijst heeft. U kunt bij mij terecht: dickheuvelman@live.nl

De Tour de France legt ook de niet-wielrenner Jur Smeenk geen windeieren, althans gemeten in commerciële waarden. Smeenk, voetballer van The Knickerbockers, bestiert met zijn ouders een slijterij/wijn-en delicatessenhandel De Roemer in Vries. Niet de eerste de beste, want deze winkel is door BNN uitverkoren voor een dagelijks Touritem van Filemon Wesselink, een op Frankrijk gerichte wijn- en spijsproeverij. Filemon proeft de ‘Roemerwijnen’ van de streek waar de Tourkaravaan die dag doorheen fietst, terwijl Jur vervolgens de daarbij geschikte spijzen aanprijst. Elke avond te horen van 20.30-21.00 op Radio1.

De 17de Stadsloop van Appingedam was de laatste van Kees Bijmolt, althans als wedstrijdleider. De man die deze loop op de wereldkaart heeft gezet vindt het welletjes en maakt plaats voor Klaas Oudman uit Winschoten, die afgelopen zaterdag werd ingewerkt. Bijmolt kreeg van de lopers een passend afscheid, want Geoffrey Mutai zette na tien kilometer een recordtijd (27 minuten en 37 seconden) neer. Tonnis Musschenga, de voorzitter van de organiserende stichting Stadsloop Appingedam, zette er eveneens een punt achter. Ook hij neemt ‘leeftijdsontslag’.

Sluiten we af met treurnis: voor Jur(rie) Smeltekop zit het leven er na ruim 79 jaar op. Smeltekop was in zijn jonge jaren een begenadigd voetballer, een technisch bekwame middenvelder met veel spelinzicht. De man van de Grunobuurt behoorde in dienst van Velocitas 1897 tot de Groninger pioniers in het betaalde voetbal, samen met andere illustere groenwitten als Piet Fransen, Bé Kuiper, Evert Drommel en Carel(tje) Heideveld.