Wielrennen als alibi voor
conceptie van een kabinet
Sport en politiek. Het is
eindeloze discussie. Sport en politiek moeten strikt gescheiden blijven, zeggen
de meest puriteinse sportliefhebbers. De rekkelijken onder hen weten wel beter:
sport en politiek kun je niet scheiden.
Zelf behoor ik, gevormd door
ervaringen met het binnenhalen van grote wielerrondes als de Giro en de Vuelta,
tot de rekkelijken. Waar zou de sport zonder de politiek zijn? Nergens! Nou ja,
zo goed als nergens.
Want als de dames en heren
politici geen positief oordeel hadden geveld over mijn initiatieven, zouden de
Italiaanse en Spaanse Rondes nooit deze kant op zijn gekomen. Immers, dat zijn
evenementen die (veel) geld en dan moeten organisatoren al gauw een beroep doen
op potten met geld die door diverse overheidsinstanties (en dus politici) worden
beheerd. Maar ook kleinere sportfestijnen, zoals deze inmiddels zeer vermaarde Ronde
van Surhuisterveen, kunnen niet zonder politieke support.
In ’t Fean heeft men daar de
juiste antenne voor uitstaan, ongetwijfeld gevoed door de bekendste politicus
van Surhuisterveen en omstreken, Joop Atsma. Hij zorgt ervoor dat de politiek
een warm hart heeft gekregen voor deze koers en dat levert bepaald geen
windeieren op voor de organisatoren. Surhuisterveen is dank zij de klandizie
van politieke kopstukken een A-merk geworden in wielerland.
Joop weet precies hoe je met
zijn collega’s moet omgaan. Nodig ze uit voor een pre-party in een idyllische
tuin achter een fraai herenhuis, breng ze samen met nationale en regionale
hotshots uit het bedrijfsleven, amusementsector en sportwereld; geef ze koffie
en Friese koek, vertel ze dat Stan Huygens van De Telgraaf zijn journaal van
die dag daar op zal tekenen en laat ze vervolgens in een processie naar het
parcours lopen, op zich al een attractie voor Het Volk. Mensen als Plassterk, Samsom,
Jacobi (Lutz), Opstelten, Wiegel, De Jager, Bleker, Koopmans, Nijpels,
Apotheker, Van der Velde (Riemer & Annie), Janssen (Jan), Van den Berg
(Jeen), Angenent, d’Ancona, Kooijenga, Jorritsma (zowel John als Annemarie), Van
der Ploeg (Syb), Mulder (Rimmer), Paulusma (Piet), Barend (Frits) en Wester
(Frits) zie je niet elke dag en groupe
langs lopen. Socialisten, liberalen en christen-democraten voor één keertje
allemaal met de neuzen dezelfde kant op. Dat zie je dus alleen in
Surhuisterveen, het wielerdorp van Fryslân.
Hun bestemming is altijd het
Torenplein, waar een enorme VIP-tent staat en een nog groter openluchtterras.
Dit is het heiligdom van de koers. Wie hier toegang heeft, komt niets tekort.
Eten en drinken in overvloed. Af en toe even kijken of de gele of groene trui
voorop rijdt, maar bovenal praten. Of lobbyen, zoals dat in het jargon het.
De meest gedenkwaardige Ronde
van Surhuisterveen is voor mij die van 2010. Nadat Ivo Opstelten en Jan Kees de
Jager in gezamenlijkheid het peloton hadden weggeschoten, gebeurde er iets
bijzonders. Opstelten en De Jager gingen er in de slag met Joop Atsma, diens
Tweede Kamercompaan Ger Koopmans en ook Henk Bleker, toen naar grote hoogte
gestegen binnen het CDA dank zij een sublieme, emotionele (hoofd)rol op het
CDA-congres. Ze toetsten hun geheime
plannen (de vorming van VVD/CDA-kabinet met gedoogsteun van de PVV) terloops
bij de aanwezige toppers uit het bedrijfs- en zaken- en bankwezen.
Twee maanden later was het
kabinet Rutte-Verhagen geboren. De conceptie van deze historische combine had
in Surhuisterveen plaatsgevonden. Ik was er bij en zag het gebeuren. Sterker
nog: praatte onbewust gewoon mee. Zo staat de 29ste Ronde van
Surhuisterveen in mijn geheugen gegrift.
Daarom een tip voor de 32ste
Ronde van Surhuisterveen: Kijk niet alleen naar de heren coureurs, maar werp
ook eens een blik op het Torenplein en probeer eens uit te vogelen hoe alle
geïnviteerde hazen lopen.
Dan ziet u met eigen ogen dat
sport en politiek hand in hand gaan.
Dick Heuvelman