vrijdag 29 januari 2016

Het is ongelijk verdeeld in stad-Groninger topsport


Wel een Topsportzorgcentrum, maar

nog steeds geen échte topsportarena

 

Door Dick Heuvelman

 

Groningen - Hoe vaak hoor je het niet in de stad-Groninger sportwereld: Wanneer komt er nou eens een echt indoorsportcentrum? Een accommodatie waar de beste Groninger zaalclubs onder één dak terecht kunnen. Niet alleen voor fysieke sporten als basketbal, volleybal en korfbal, maar ook met ruimtes voor dammers, schakers en bridgers. Als ook een publieke lounge, een dagelijkse ontmoetingsruimte voor de passieve sportliefhebbers. Deze sportfanaten kunnen er niet alleen trainingen bezoeken; ook treffen ze er bijvoorbeeld een informatieve leestafel aan, tv-schermen waar sport all over the world op te zien is en een batterij computers.

Zo’n voorziening, daar zit sportminnend Groningen al héél lang op te wachten. Of die er ooit nog eens komt, moet worden betwijfeld. Zeker nu er weer twee kansen jammerlijk verloren zijn gegaan. Allereerst die van het Topsportzorgcentrum, een bouwwerk dat dank zij FC Groningen zal verrijzen op sportpark Corpus den Hoorn. Het gaat liefst vier verdiepingen tellen, terwijl Gerard Kemkers, de performance manager van de FC, het met veel overredingskracht ook nog voor elkaar heeft gekregen dat er een overdekte atletiekbaan aan wordt geplakt.

Kemkers, en ook directeur Nijland, laten geen moment na er op te wijzen dat deze voorziening er voor de HELE sport in Groningen zal zijn. Echter, wie een (gloedvolle) lezing van Kemkers over deze accommodatie heeft bijgewoond, weet dat het gebouw helemaal op maat is gesneden voor de FC. Alleen al de indeling van de kleedkamers, lichtinggewijs en hoe ouder de jeugd hoe luxer ingericht, laat zien dat profvoetbal de core business in het gebouw zal zijn. Voor de bühne, lees de politiek, mogen ook andere sporters (ja, zelfs recreanten) er gebruik van maken, maar voor de zorg die daar wordt aangeboden, zijn al tig andere adressen beschikbaar. Dat voegt dus niets toe.

Als FC Groningen de stadse sportwereld écht van dienst had willen zijn, zou het zich hebben beijverd voor een eigentijds sportcentrum met alles erop en eraan. Een sportpaleis zoals in de inleiding van dit verhaal is geschetst, met een capaciteit van 2500 m/v. Daarmee zou de stad Groningen nog eens op de nationale sportkaart zijn gezet. Het had ook een toonaangevend initiatief van Energy Valley Topclub kunnen zijn, het conglomeraat van de vier Groninger clubs (FC Groningen, Donar, Lycurgus en Nic.) dat beleidsmatig maar niet van de grond wil komen en nog altijd niet verder is gekomen dan de functie van geldkraan.

Eenzelfde mogelijkheid had de leiding van het Noorderpoortcollege, dat op het terrein achter de Mediacentrale een nieuwe sporthal laat bouwen. Voor haar zelf in de eerste plaats, maar ook voor de Stadjers die niet aan dit onderwijsinstituut zijn verbonden. Die mogen er na schooltijd in. Terwijl directeur Rob Schuur bij de eerste bouwplannen – hij was destijds nog voorzitter van Donar - nog zinspeelde over een heuse topsporthal. Het is er, wellicht uit financiële overwegingen, niet van gekomen.  

En hoe zit het dan met MartiniPlaza?  Dat is op zich, zelfs Europees gezien, een prima topsportlocatie. Ware het niet dat die in Groningen alleen door Donar bekostigd kan worden. De basketbalclub betaalt op jaarbasis zo’n 80.000 euro. Voor clubs als Lycurgus en Nic. is dat verre van betaalbaar. Bovendien is Martiniplaza veelal niet beschikbaar vanwege haar multifunctionaliteit. De sporthal is er ook voor andere, niet aan sport gerelateerde activiteiten. Daardoor kan Donar bijvoorbeeld dit seizoen amper op de populaire zaterdagavond thuis spelen en dient er voor trainingen zelfs uitgeweken te worden naar Uithuizen!

Ook is er voor clubs geen interessant verdienmodel te creëren. Alle horecaopbrengsten van het sportpubliek, om maar eens een aantrekkelijke bron van inkomsten te benoemen, zijn voor MartiniPlaza. Tot dusver is een redelijke verdeling van dat geld blijkbaar onbespreekbaar.

Ook hier is sprake van een scheve verhouding tussen FC Groningen en de overige topsportclubs in de stad. Waar FC Groningen als huurder van de Euroborg het wel voor elkaar kreeg via een uitgekiende verdeelsleutel te profiteren van de horeca-opbrengsten, moeten  Donar in Plaza), Lycurgus en Nic. (beiden in het Alfa College) het zonder zo’n lucratief profijtbeginsel doen. Ze worden op die manier niet alleen achtergesteld ten opzichte van FC Groningen, maar evenzeer bij welke amateurvoetbalclub dan ook. Immers, die hebben – geholpen door de gemeente – allemaal een eigen kantine waarin geld wordt verdiend.    

Kortom, voor de topclubs in de zaal is Groningen niet echt een aantrekkelijke stad. Waar voor FC Groningen alle wensen soepeltjes en met de meest ingenieuze constructies worden ingewilligd, zoals laatstelijk dus het Topsportzorgcentrum, moeten Donar & Co. zich maar zien te behelpen met onwrikbare structuren. Die zijn hoognodig aan verandering toe, maar op de één of andere manier (nou ja, altijd gaat het natuurlijk om geld) komt het er niet van. Onlangs trok de leiding van Donar nog maar eens aan de bel wat betreft de wurgende afdrachten aan Plaza. Andermaal evenwel  – althans tot dusver – kreeg het nul op haar rekest.

De topzaalsport, inclusief het zwemmen, waant zich terecht een stiefkind van de gemeente. Bundeling van bestuurskracht bij de clubs is wenselijk, maar daaraan ontbreekt het sinds jaar en dag. Aan de andere kant zou het de gemeentelijke autoriteiten sieren als ze deze problematiek eens serieus ter harte zouden nemen en kijken of het klimaat in deze sector aangenamer gemaakt kan worden. Waarom niet eens een collectie wijze mannen en vrouwen benoemen die alles op een rijtje zet en met aanbevelingen komt voor betere faciliteiten?

Veel grote sporthallen, met name in het buitenland, zijn in deze tijd vernoemd naar een bedrijf in ruil voor een flinke portie euro’s. Een eventueel vermarkten van MartiniPlaza, die toch veel in beeld komt, zou bijvoorbeeld alleen al de huurlasten substantieel naar beneden kunnen brengen. De basketballers van Bayern spelen per slot van rekening ook in de Audi Dome, die van Alba Berlijn in de Mercedes-Benz Arena en dichter bij huis, in Oldenburg, wordt er succesvol gebasketbald in de EWE Arena.

Het is maar één van de opties die zo’n commissie zou kunnen bedenken. En in een universiteitsstad als Groningen, waar de wijsheid toch hoog is opgeslagen, zullen ongetwijfeld nog meer bruikbare ideeën in de diverse breinen opborrelen.       

Sportwethouder Paul de Rook lijkt de aangewezen (slag)man om het voortouw te nemen in deze. Tot dusver maakt hij een veelbelovende indruk, onder meer met zijn wekelijkse bezoeken aan diverse clubs. Misschien kan hij eens met collega-wethouder Joost van Keulen (heeft Plaza in zijn portefeuille) en Plaza-directeur Willem de Kok om de tafel gaan zitten om te brainstormen over topsport in Martiniplaza.

Wil Groningen meer dan alleen maar voor spek en bonen meedoen in Europa, dan moet er ook eens naar gehandeld worden. Ambitieuze clubs verdienen zo’n aanpak. Net als het sportpubliek van Stad en Ommeland.

 

 

 

       

dinsdag 26 januari 2016

Derde Helft (288)


Hij is onderhand de bekendste (natuur)ijsmeester van het land, Gezienus van Iren uit Noordlaren. De afgelopen week wisselden teleurstelling en vreugde elkaar bij hem af. Nadat hij een perfecte ijsvloer had gemaakt, liet hij vreugdetranen de vrije loop voor de camera van Karel Jan Buurke van RTV Noord. Zijn vakmanschap werd echter niet beloond, de eerste schaatsmarathon op natuurijs ging naar Haaksbergen. Maar toch was het ook weer een heel mooie week voor Van Iren. Zijn 12-jarige zoon, die ook Gezienus heet en bij ZFC Zuidlaren voetbalt, mocht bij de Spaanse topclub Valencia zijn kunsten vertonen tijdens een meerdaagse trainingsstage.

Klaas Drewel, de kleurrijke oud-scheidsrechter uit Midwolda, meldde zich zo maar uit het Martini ziekenhuis in Stad. Nou ja, zomaar…  Hij ligt er als gevolg van een inwendige bacterie in zijn rechter onderbeen. Die moet operatief worden verwijderd. Voor de nodige afleiding is bezoek welkom. Kaartjes kunnen ook worden gestuurd als morele opsteker. En wel op dit adres: Martini Ziekenhuis, Postbus 30033, RM Groningen. Afdeling E3, kamer 16. Kop d’r maor veur, Klaas!

Ook met wieleramateur Marco Hoekstra gaat het (nog) niet goed. De winnaar van de Ronde van Groningen vorig jaar kan zijn titel – dat staat nu al vast – medio maart niet verdedigen. De Harener domineeszoon ondervindt nog de naweeën van twee ernstige blessures (drie gebroken rugwervels en een klaplong) als gevolg van valpartijen, die hem afgelopen seizoen grotendeels uitschakelden. Hij zit inmiddels wel weer op de fiets, maar daar is alles mee gezegd.

Marco’s vriendin Suzanne Luickx draait inmiddels wel volop in het wielerwereldje mee. De 26-jarige Sappemeerse is als stagiair van de Hanzehogeschool voor Sportstudies ingelijfd door de organisatie van de KOGA Slag om Norg, die vanwege promotie naar een hogere UCI-categorie (1.2) meer commerciële slagkracht vereist. Suzanne wordt de rechterhand van Jan Huizing, die deze portefeuille in het bestuur beheert. Overigens is de Slag om Norg voor de derde achtereenvolgende keer uitgeroepen tot het sportevenement van het jaar in de gemeente Noordenveld. En voor supersecretaris Rikus Sunderman was er de Ben Boers Oeuvreprijs voor zijn ongeëvenaarde verdiensten in allerlei (wieler)organisaties.

Nu we het toch over onderscheidingen hebben, bij Amicitia VMC is Ronald Westers in de galerij der ereleden opgenomen. Daar bleef het niet bij, hij kreeg tevens een erespeld opgeprikt vanwege zijn 40 ‘dienstjaren’ bij de van oorsprong katholieke vereniging.

Er is ook een erelid heengegaan, niemand minder dan Petrus Johannes Plant – roepnaam Piet. Hij was een icoon in de noordelijke scheidsrechterij. De Winschoter onderwijzer, die 83 jaar is geworden, floot in de top van het amateurvoetbal en was daarna grensrechter betaald voetbal. Op gezag van bondsarts Frits Kessel moest hij in 1977 de vlag neerleggen wegens een chronische knieblessure. Daarna werd hij voorman van de COVS Oost Groningen. Voor zijn verdiensten werd hij geridderd (in de Orde van Oranje Nassau), lid van verdienste van de KNVB en erelid van de COVS Nederland.

    

 

dinsdag 19 januari 2016

Derde Helft (287)


Radio Noord bestaat 70 jaar en daarom was het afgelopen vrijdag – op uitnodiging – dikkedakken geblazen in de Groninger Mediacentrale. En waar gedikkedakt wordt, laat de sportwereld zich nimmer onbetuigd.

Wie laafden zich zoal aan de rijk geschakeerde buffetten? Uiteraard de huidige sportredactie van de jubilaris, bestaande uit de jongeheren Henk Elderman, Karel-Jan Buurke en Frank Veenhof. Nee, Frederick Stokker niet, hij is per 1 januari verhuisd naar de bureauredactie. Oudgedienden waren er ook, in overvloed zelfs. Zoals voormalig anchorman Henk Kok, die het regionale omroepbastion een tijdje had gemeden na een conflict met ex-directeur Henk Bleker. Kok deelde een tafel met onder meer zijn aloude maat Evert ten Napel, wiens stem eerst door de noordelijke ether schalde alvorens hij bij de NOS een nationale coryfee werd. Evert was per trein vanuit zijn woonplaats Ermelo gekomen, kon mooi met station Europark voor de deur.

Kok en Ten Napel hebben nog gewerkt in de geest van de sportpioniers van de RON (Regionale Omroep Noord), zoals Radio Noord in 1946 heette. Dat waren Henk Oostinga (Goedenavond luisteraars, in een zonovergoten Oosterpark versloeg GVAV het Utrechtse DOS verdiend met 2-1) en meester-uitslagenverzamelaar Willy Bouwman. Zij, inmiddels in de eeuwigheid verdwenen, werden altijd ingeleid door de Floridamars.

Jaap Timmer, beter bekend als Mister TT, was er gelukkig nog wel. Als altijd stralend. Deze mastodont beloofde voor de RON-microfoon elk jaar een spannender TT dan ooit. Ook Jaap Nienhuis kwam weer eens uit de oude doos tevoorschijn. Jopke heeft een heroïsch Elfstedenverleden en is nog altijd één van de drijvende krachten van de wielerronde van Usquert. Wielerorganisator is eveneens Theo Jurriens, hij van de jaarlijkse Meerdaagse Noordenveld-Westerkwartier. Bij Radio Noord is Theo oproepbaar als er iets bijzonders in het heelal gaande is.

Oud-sportpresentator Romke Hoogstra werkte zijn dis staande naar binnen. Hij heeft de journalistiek al een tijdje vaarwel gezegd en is sinds 1 januari werkzaam in de staf (operationele zaken) van FC Groningen. Klaas-Jan Bos, inmiddels op de loonlijst bij RTV Noord-Holland, houdt zich veel met AZ bezig. Hij meldde zijn gespreksgenoten, onder wie FC-watcher Wim Masker, dat trainer John van den Brom bij AZ richting schopstoel gaat. Iwan Tol, nu Volkskrant-sportredacteur met originele verhalen, liep er vrolijk bij, evenals Fred Lubbers (motorman), Hink Jan Apotheker (pr-man Donar), Barend Beltman (FC-analist), Rob de Waard (directeur Huis voor de Sport), Oedse Eilander (algemeen presentator bij Noord), Piet van Dijken (the one and only) en verslaggever Theo Sikkema, die zich ontpopt als de Loek Hermans van de sportjournalistiek. Dit vanwege zijn groeiend aantal bijbaantjes, zoals perschef bij Lycurgus, de Energiewacht Tour en Olympia’s Tour.

Verder signaleerde ik liefst drie ex-topmannen van Eurovoetbal (zaliger); de reeds genoemde Romke Hoogstra, Jacques J. d’Ancona en Roel Dijkhuis. De laatste leidde als Diekhoes ook jarenlang de toko van RTV Noord.

En last but not least Helpenees/zanger Frank den Hollander, die Heracliden oet altijd zo lastig vindt. Dikkedakk’n bij Noord niet.   

 

dinsdag 12 januari 2016

Derde Helft (286)


Een ode aan Roy Boxmeer en Nick de Groot, twee ambitieuze jongemannen die Delfzijl een mooie dienst hebben bewezen. Ze hebben de havenstad, ruim een halve eeuw na de gouden jaren van Neptunia, in slechts vier jaar tijd op de Europese voetbalkaart gezet. Hoe zo, Delfzijl is zieltogend? Boxmeer en De Groot zijn de initiatiefnemers van de Eurocup, een razendsnel groeiend indoor toernooi voor (internationale) voetbalhelden van de toekomst. Topclubs als Chelsea, Hamburger SV, Werder Bremen, Bohemians Praag, KV Mechelen, Ajax en PSV, en uit eigen regio FC Groningen en SC Heerenveen,  waren afgelopen weekeinde met hun topjeugd tot 14 jaar in topsporthal van de Bredeschool Noord te bewonderen. Een waardig opvolger van Eurovoetbal, dat enkele jaren geleden tot veler verdriet ten onder is gegaan. Wat opvalt in Delfzijl, is dat Boxmeer en De Groot ondersteund worden door een keur aan ander jeugdig organisatietalent, voornamelijk twintigers zoals Tijn Oprins (eventmanager), John Veenma (veiligheidsmanager), Marco Swart (horecamanager), José de Vries en Bas Haveman (commercieel managers), Menno Kooistra (facilitair manager), Leo Wassing en Casper Wiegman (managers pers en communicatie), Luppo Bruin Slot (manager vrijwilligerszaken), Albert Boer (manager entertainment en ticketing). En nog vele anderen. Zij zijn geprezen!

Bij Donar zijn drie trouwe medewerkers beloond voor hun inzet. Caroline Heijman, Marte Koorenhof en Eddy Ligeon zijn bij de basketbaltrots van het Noorden lid van verdienste geworden.

Geen (internationale) zegeningen voor Jaap Urban, de eerste noorderling die zich kwalificeerde voor het WK Foot Golf. In het Argentijnse Pilar, vlak bij Buenos Aires, haalde de oud-keeper van Oranje Nassau niet zijn normale niveau. Met een 159ste plek, maar ook met een geweldige ervaring rijker, moest hij het doen.

Er is een Gruno-icoon heengegaan, Gradus van Donderen. Hij was de laatste representant van de op West End zo beroemde Van Donderen-dynastie, van wie de reeds overleden Mattie de beste voetballer was. Gradus, die 87 jaar is geworden, maakte zich op allerlei andere manieren verdienstelijk voor deze volksclub.

Theo Sikkema is regelmatig te horen bij Radio Noord, waar hij freelance sportverslaggever is. Zijn favoriete sport is met afstand wielrennen. Hij is fan van Bauke Mollema, perschef van Olympia’s Tour en trapt zelf ook heel wat kilometers weg als toerfietser. De pure liefhebber in hem vond het van belang de historie van de Ronde van Groningen eens goed in kaart te brengen. Van Egbert Koersen (eerste winnaar in 1979) tot Marco Hoekstra (winnaar 2015). Conclusie van Theo: “Het is een koers voor Flandriens.” Zie www.rondevangroningen.com

De Groninger schaatsstatisticus Taeke Plas vecht als een ware Don Quichotte tegen de teloorgang van het klassieke allroundschaatsen. Het afschaffen van de 10 kilometer kan hij maar niet verkroppen en de steeds meer in zwang komende afstandkampioenschappen vindt hij als, traditionalist pur sang, slechts surrogaattoernooien. Plas trekt fel van leer tegen de ISU-bobo’s met als voorman de Italiaanse Ottavio Cinquanta, die hij als grote sukkels typeert.

Waarvan acte!

 

 

dinsdag 5 januari 2016

Derde Helft (285)


Allereerst de beste wensen voor u en de uwen. Moge 2016 u gunstig gezind zijn.

Hans Nijland is dit prille jaar gelauwerd ingegaan, zijnde de Groninger van het jaar 2015. Van harte! Maar, weet de directeur van FC Groningen als geen ander, het pad van een voetbalbestuurder gaat niet over rozen. Binnenkort zal hij een heet hangijzer moeten aanpakken, het al dan niet verlengen van het contract van Erwin van de Looi. Puur prestatief gezien zou doorgaan met deze trainer-coach de meest voor de hand liggende optie zijn. Zijn record is, met de KNVB Beker als hoofdprijs, historisch voor de FC. Echter, er wordt in de Euroborg ook veel gemopperd op Van de Looi. Hij houdt er, zeggen zijn criticasters, een te behoudende speelstijl op na. Een groeiend leger fans wil dat Nijland een nieuwe man het technische roer van de club in handen geeft. Mooie voorspelling voor een bookmaker.

Ook Marco Bos (de oud-wielerprof), Harold Veldkamp (NFTU-voorman) en Johan Wekema (bestiert Bike Life in Roden) zijn het nieuwe jaar als gebraden hanen binnengevlogen. Gedrieën vormen zij de kersverse stichting Ultra Sport Drenthe, organisator van Drenthe200, een ultramarathon voor mountainbikers met Roden als epicentrum. Vorige week maandag was de eerste editie en dat werd gelijk een schot in de roos. Een lawine aan complimenten, onder meer van de profrenners Marc de Maar (2e) en Martijn Keizer (4e) was hun deel. Drenthe200 moet de Elfstedentocht van het duurfietsen over vooral onverharde paden worden. Het idee voor deze monstertocht ontstond vorig jaar in het Finse Rovaniemi, waar Veldkamp en Wekema zich aan een soortgelijke toch waagden. Ze hopen overigens wel dat het de volgende keer meer winters in Drenthe zal zijn, want het principe van dit soort krachtproeven is het weerstaan van ontberingen.

En jawel, dank zij Drenthe200 begon 2016 voor Jos Harms eveneens ongekend feestelijk. Ooit maakte hij deel uit van de opleidingsploeg van Rabobank, maar tot een profcontract kwam het niet. Nu, op zijn ‘oude’ wielerdag (31 is Jos inmiddels), heeft hij wat te vieren. Want in Roden werd de man uut Ol Pekel, met dank aan zijn werkgever Belga Fietsen, Nederlands kampioen fatbiken. Dat zijn mountainbikes met hele dikke banden. Van harte!

Ook Tom-Jelte Slagter is dit jaar al in de prijzen gevallen. Nee, niet op de fiets maar de geboren Groninger wielerprof die in het Friese Nijbeets met Evelien Kooistra het levensgeluk heeft gevonden, is voor de tweede keer vader geworden. Weer werd het, op 2 januari, een dochter: Maylinn Melina. Slagter kennende zal hij voor Maylinn gaan vlammen.

Of 2016 voor Henk Alkema ook een jubeljaar wordt, valt nog te bezien. De oud-penningmeester van Donar is in een organisatie gestapt die - zo op het oog - lijdzaam toeziet dat onze voornaamste basketbalcompetitie, de eredivisie, stukje bij beetje afkalft. Alkema (67) gaat voor deze club, de FEB (Federatie Eredivisie Basketbal), de financiën doen.