zondag 23 februari 2020

Derde Helft (396)


Komt ie er nou of komt ie er niet? Die levensgrote muurschildering van Dick Nanninga op één van huizenblokken in de stad-Groninger Oosterparkwijk. Het was beloofd door zowel wethouder Roeland van der Schaaf als door directeur Henk Raatjes van woningcoöperatie Nijestee. Nou, weet ik ook wel dat het in de politiek geen usance is dat belofte schuld maakt, maar ik refereer bij deze toch nog even aan hun uitspraken, zo'n dikke twee jaar geleden gedaan.
Met dank aan twitteraar Peter van der Wal te - jawel - Lelystad, die zich afvroeg hoe het staat met het eerbetoon voor Dick Nanninga, voetbalicoon van het Oosterpark, die in 2016 is overleden. Onder aanvoering van de vooraanstaande Oosterparkpolitici Sandra Beckerman (SP) en Tjeerd van Dekken (PvdA) werd een actie op touw gezet, met Hans Nijland en schrijver dezes als (petit) comité van aanbeveling. Die kreeg op een feestelijke afronding op 15 september 2017 in voor de deur van de Lindelof 14, daar waar Nanninga opgroeide. Raatjes bij die gelegenheid: "Het liefst maken we een muurschuldering op nieuwbouw. Zo'n pand blijft tenminste nog honderd jaar bestaan."
Inmiddels is het eind februari 2020 en is er nog niets te zien in de Oosteparkwijk wat ook maar in de verste verte op eerbetoon aan Dick Nanninga lijkt. Ofwel, heren Van der Schaaf en Raatjes: Komt er nog wat van? Wellicht dat sportminded raadsleden als René Bolle (CDA) en en Tom Rustebiel (D66) hierover wat vragen kunnen stellen.
Aan de andere kant van de stad, op wat vroeger West End werd genoemd, worden wel spijkers met koppen geslagen. Want Gruno, één van de vaste bespelers van dit sportpark dat tegenwoordig - helaas - Vinkhuizen wordt genoemd, bestaat honderd jaar en dat gaat uiteraard bruisend worden gevierd. De club werd op 15 april 1920 opgericht in hotel-café Gruno, van de familie Reigersberg aan de Friesestraatweg. Hoeveel Groningers zullen het weten, maar Gruno was een Trojaan, die volgens de overlevering in de vierde eeuw voor Christus Groningen zou hebben gesticht. Een theorie overigens die vandaag de dag niet meer door historici wordt ondersteund.
Het mag alle pret niet drukken, ook al omdat Gruno - witte shirts, zwarte broeken en groene kousen - toch wel één en ander heeft betekend in het stadse voetbal. Niet zozeer met topvoetballers maar vooral als hofleverancier van toparbiters in het amateurvoetbal, zoals Gerard Helsma, Jannes Mulder, Theo Huizinga (de latere teammanager van FC Groningen), Menco Huizinga (ook bij FC Groningen terecht gekomen, als beheerder spelershome), Jan Bootsma, Jelis Pot (ook naar FC Groningen 'getransfereerd', als meteriaalman), Simon Buurlage en Jannes Marrink. Echter, ook voetballers als de gebroeders Mattie en Frans van Donderen, Jan Bootsma (de latere scheids), Peter Brouwer, Jan Schuiling, Jans Beuker, Leo Heddema, Tj van Hogen en mijn oude klasgenoot Andries Barneveld waren 'namen' in het Groninger voetbal. Maar de allerbeste was toch wel Jannes Kuipers, die nota bene als speler van de toenmalige derdeklasser Gruno drie keer werd uitverkoren voor het Noord-Nederlands elftal voor evenzovele semi-interlands tegen de Noordduitsers in de jaren dertig van de vorige eeuw.

Deze namen, als ook die van de legendarische voorzitter H.M. Postma, zullen ongetwijfeld ter spraken komen bij de reünie op zaterdag 18 april, met aansluitend de grote feestavond. Reünisten kunnen zich melden op dit adres: streurjan@gmail.com; feestgangers moeten zich opgeven bij m.mast@vvgruno.nl
Na 13 jaar neemt Karin Kienhuis vrijdag 28 februari afscheid als regiodirecteur van de opleiding Sport en Bewegen/Uniformberoepen bij het Alfa College. De voormalige topjudoka blijft overigens wel actief bij dit onderwijsinstituut, ze gaat verder als als regiodirecteur Zorg, Welzijn en Dienstverlening. Jaco van Gent is Kienhuis' opvolger op Kardinge. De overdracht gaat gepaard met een Masterclass 'Positieve gezondheid' door Machteld Huber. Daarna is er een meet en greet met de gaande en komende directeur.
Voormalig directeur van de Groninger Sportraad, Wim Mensen, loopt de laatste tijd trots als pauw rond. Hij heeft een Duitse beschermvrouw mogen begroeten voor zijn Giro zonder Grenzen, een toeristische fietstocht door Westerwolde en het Duitse Emsland. Niet zo maar iemand, maar iemand van adel: barones Caroline von Landsberg-Velen. Het is niet uitgesloten dat zij zich ook beschikbaar stelt voor 'ein Begegnung mit Grüss.' Ook kwam er Duitse versterking voor de Raad van Advies van Zandbergia, de organiserende stichting. En wel in de persoon van Manfred Büter, tot 1 april de baas van de Tourist Information in Meppen. De Giro zonder Grenzen staat dit jaar voor 17 mei op de agenda.





maandag 10 februari 2020

Derde Helft (395)

Nog geen jaar nadat zijn broer Jan op 94-jarige leeftijd overleed, is nu ook Max Uitham in het hiernamaals verdwenen. Hij werd 87. Max Uitham stond altijd in de schaduw van Jan, die als een schaatslegende de historie is ingevaan vanwege diens heldenrol in de Elfstedentocht van 1963, die als apocaliptisch de boeken is ingegaan. Jan Uitham werd in die barre tocht tweede achter Reinier Paping. Maar ook Max behoorde tot de kanjers van die editie, hij werd zevende. Waar Jan Uitham op tal van Elfstedenfeestjes pontificaal acte de présence gaf, verkoos Max Uitham de anonimiteit. Tot aan diens laatste adem zelfs, want zijn dood werd niet aan de grote klok gehangen. Geen overlijdensbericht in het Dagblad van het Noorden of wat dan ook. Zijn heengaan voltrok zich geheel in Max' stijl; in gepaste stilte.
Een andere veteraan, de 71-jarige Henk Krans, liet zich afgelopen week wel fetêren. Daar was ook alle reden toe, want Krans is inmiddels een halve eeuw scheidsrechter op voetbalvelden in Stad en Ommeland. Voot de scheidsrechtersvereniging Groningen en Omstreken een goede reden om Krans eens, tenmidden van familie, vrienden en bekenden, in het zonnetje te zetten. Voorzitter Robert van Dorst: "We hebben zeer veel respect voor zijn enorme inzet, het feit dat hij er altijd is en dat hij het al 50 jaar weet vol te houden." Hij overhandigde Krans, tevens 50 jaar lid van deze scheidsenclub, een dinerbon, bloemen en twee cadeaus met een knipoog, te weten een tros bananen (na elke wedstrijd en training wordt steevast een banaan gegeten) en een pak tissues. Ooit pakte Henk als grap een wit zakdoekje uit zijn zak, om zo een trainer duidelijk te maken dat hij weg moest wezen. Henk, met een paar traantjes in de ogen na de plechtigheid: "Fantastisch dat dit zo gebeurt."
Als Zuidlaren ergens om bekend staat, is het wel haar jaarlijkse paardenmarkt op de derde dinsdag in oktober. Voor veel traditionele noorderlingen ook een sein dat de kachel aan mag. Op sportgebied heeft Zuidlaren amper enige faam. Maar daar gaat verandering in komen als het aan de FC Zuidlaren ligt, zo meldt de weekkrant Oostermoer-Noordenveld. Nu alle fusieperikelen uit de wereld zijn, heeft de blauwzwarte club ambitieuze plannen ontvouwd. Men wil zo snel mogelijk naar de eerste klasse, een niveau dat in Zuidlaren nog nooit eerder is gehaald. De eerste serieuze stap is gezet met het aantrekken van een trainer die de uitvoering van het plan vorm moet geven, Paul Raveneau, een nog relatief jonge trainer die al een mooi CV heeft opgebouwd. Onder meer in het profvoetbal, in de opleidingen van FC Groningen en SC Heerenveen. Hij is momenteel actief bij de derde divisionist ONS in Sneek. Zuidlaren staat momenteel in de subtop van de derde klasse.
De storm Ciara heeft niet alleen het hele Nederlandse voetbal platgelegd afgelopen zondag, maar ook de opmaat naar van de fesitiviteiten rond de eeuwviering van het landskampioenschap van Be Quick verstoord. Dat was ook voor deze zondag gepland, in het kader van de competitiewedstrijd tegen VOC Rotterdam. En juist tegen die club haalde Be Quick in 1920 de landstitle binnen. vioa een 4-0 zege. De Good Old had voor deze gelegenheid een royale delegatie van VOC naar de Esserberg genood om op deze historische wedstrijd nog eens het (goed gevulde) glas te heffen in een jasje-dasje-sfeer die de oudste eeuwclubs eigen is. Maar, zegt Harry Kwast namens Be Quick, wat in het vat zit, verzuurt niet. Toeval of niet, maar beide clubs spelen straks voor de eerste keer sinds 100 jaar tegen elkaar in Groningen. Toen ook aan de Verlengde Hereweg, tegenover Villa Gelria; nu een halve kilometer zuidwaarts op de Esserberg. Toen voor ruim 10.000 toeschouwers en straks, vermoed ik, flink wat minder
Nu we het toch over honderd jaar geleden hebben, in dat jaar (1920 dus) werd ook Nic. opgericht, de inmiddels wat verbleekte trots van korfballend Groningen. Dat gebeurde in café De Unie aan de Grote Markt, waar de heer Aaldrik Jan Georg Strengholt, één der initiatiefnemers, tot eerste voorrzitter werd gekozen. Op voorspraak van hem werd de club, die met 33 leden van start ging, vernoemd naar de Amsterdamse onderwijzer Nicolaas Broekhuysen, de man die het korfbal vanuit Zweden introduceerde in Nederland. Vandaar de naam Nic., dus met een punt achter c. Ook deze viering gaat een groots gebeuren worden, aldus de huidige Mister Nic., Kees Vlietstra. Hier wordt het jubileumjaar ingeluid met een sponsorbijeenkomst op zaterdag 29 februari, voorafgaand aan de wedstrijd tegen Blauw Wit Heerenveen in het Alfa College. Cadeauwens Kees Vlietstra: acht autootjes, zodat Nic. weer aantrekkingskracht krijgt bij goede spelers en en speelsters.