Wie kent
hem niet, Jacques J. d’Ancona?
Theaterrecensent van het Dagblad van het Noorden, tv-jurylid (Soundmixshow met Hennie Huisman) en presentator van van
alles en nog wat. Maar Jacques heeft zijn hart ook verpand aan de scheidsrechterij. Weliswaar fluit hij
seniorplusser niet meer, maar zijn betrokkenheid is nog altijd intens.
Maandagavond was deze Jacques de gebraden haan tijdens de jaarvergadering van
de scheidsrechtersvereniging Groningen
en Omstreken. Want hij is inmiddels precies 60 jaar lid van deze club.
Voorzitter Robert van Dorst huldigde
hem met een plaquette.
Jacques
J. d’Ancona begon in de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn arbitercarrière
op de Esserberg, waar hij
jeugdwedstrijdjes van Be Quick ging leiden
toen bleek dat hij het - toen nog - bruine monster (zo heette de bal destijds)
niet goed kon temmen. Fluiten ging hem veel beter af en in no time rukte hij op
naar de landelijke top van het amateurvoetbal. De profsectie haalde hij net
niet, men vond de Stadjer aan de te kleine kant voor het écht Grote Werk.
Maar bij
de amateursclubs in den lande was hij een graag geziene gast. Zijn manier van
wedstrijden leiden wekte alom waardering: joyeuze stijl, scherp
waarnemingsvermogen, tactisch en verbaal sterk; dit alles gelardeerd met
frivole pasjes en gebaren. Zoals het een man met entertainmentbloed in de
aderen betaamt.
Eén keer werd
dat echter niet op prijs gesteld, en wel in Jubbega. Daar, op het gevreesde veld achter de derde sluis, moest
deze vroegere topclub met haar dorpsvedette Grietus de Vries aantreden tegen Velocitas 1897. Een beladen
wedstrijd, want die arrogante Stadjers waren niet geliefd op dit Friese
platteland. Toen ook nog Velo scoorde en scheids d’Ancona met een sierlijk
hupje naar het midden wees, waren de rapen gaar. “Most es zien zeg, hij juicht
voor die Greensjers!!,” fokte het
Jubbegavolk zich massaal op. Men klom woedend over de hekken, uit op een
genadeloze molestatie. Ternauwernood kon d’Ancona ongeschonden de kleedkamer
halen, waarna hij met veel moeite door de politie kon worden ontzet.
Nog
altijd dient d’Ancona de arbitrage overigens: als mentor, docent en begeleider
van arbitraal talent. Overigens was Sjaak,
zoals André van Duin hem pleegt te
nomen, niet de enige jubilaris. Eervolle tweede in deze was Jan Niko de Boer uit Haren. Hij staat
op 50 jaar lidmaatschap. Bé Bultena (Bedum),
Appie Zwerver (Onderdendam) en Henk Bijma (Haren) kregen spelden voor
40 dienstjaren. Zilver (25 jaar lid) was er voor Jan Swart (Noordwolde), Mebius
Minnema (Groningen), Roelof Haas
(Groningen), Peter Kraan (Zwolle), Fré Laans (Zuidhorn) en Jaap Pool (Glimmen). Laatstgenoemde
maakte rond de eeuwwisseling furore als assitent-scheids. Hij haalde als
vlaggenist zelfs het WK van 2002 in Japan en Zuid-Korea.