Derde Helft (244)

Wie kent hem niet, Jacques J. d’Ancona? Theaterrecensent van het Dagblad van het Noorden, tv-jurylid (Soundmixshow met Hennie Huisman) en presentator van van alles en nog wat. Maar Jacques heeft zijn hart ook verpand  aan de scheidsrechterij. Weliswaar fluit hij seniorplusser niet meer, maar zijn betrokkenheid is nog altijd intens. Maandagavond was deze Jacques de gebraden haan tijdens de jaarvergadering van de scheidsrechtersvereniging Groningen en Omstreken. Want hij is inmiddels precies 60 jaar lid van deze club. Voorzitter Robert van Dorst huldigde hem met een plaquette.

Jacques J. d’Ancona begon in de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn arbitercarrière op de Esserberg, waar hij jeugdwedstrijdjes van Be Quick ging leiden toen bleek dat hij het - toen nog - bruine monster (zo heette de bal destijds) niet goed kon temmen. Fluiten ging hem veel beter af en in no time rukte hij op naar de landelijke top van het amateurvoetbal. De profsectie haalde hij net niet, men vond de Stadjer aan de te kleine kant voor het écht Grote Werk.

Maar bij de amateursclubs in den lande was hij een graag geziene gast. Zijn manier van wedstrijden leiden wekte alom waardering: joyeuze stijl, scherp waarnemingsvermogen, tactisch en verbaal sterk; dit alles gelardeerd met frivole pasjes en gebaren. Zoals het een man met entertainmentbloed in de aderen betaamt.

Eén keer werd dat echter niet op prijs gesteld, en wel in Jubbega. Daar, op het gevreesde veld achter de derde sluis, moest deze vroegere topclub met haar dorpsvedette Grietus de Vries aantreden tegen Velocitas 1897.  Een beladen wedstrijd, want die arrogante Stadjers waren niet geliefd op dit Friese platteland. Toen ook nog Velo scoorde en scheids d’Ancona met een sierlijk hupje naar het midden wees, waren de rapen gaar. “Most es zien zeg, hij juicht voor die Greensjers!!,” fokte het Jubbegavolk zich massaal op. Men klom woedend over de hekken, uit op een genadeloze molestatie. Ternauwernood kon d’Ancona ongeschonden de kleedkamer halen, waarna hij met veel moeite door de politie kon worden ontzet.

Nog altijd dient d’Ancona de arbitrage overigens: als mentor, docent en begeleider van arbitraal talent. Overigens was Sjaak, zoals André van Duin hem pleegt te nomen, niet de enige jubilaris. Eervolle tweede in deze was Jan Niko de Boer uit Haren. Hij staat op 50 jaar lidmaatschap. Bé Bultena (Bedum), Appie Zwerver (Onderdendam) en Henk Bijma (Haren) kregen spelden voor 40 dienstjaren. Zilver (25 jaar lid) was er voor Jan Swart (Noordwolde), Mebius Minnema (Groningen), Roelof Haas (Groningen), Peter Kraan (Zwolle), Fré Laans (Zuidhorn) en Jaap Pool (Glimmen). Laatstgenoemde maakte rond de eeuwwisseling furore als assitent-scheids. Hij haalde als vlaggenist zelfs het WK van 2002 in Japan en Zuid-Korea.