De
transitie van Groen
Geel
van arbeiders- tot yuppenclub 2.0 is nu ook in de noordelijke
bestuurskamers zichtbaar geworden. Dasje-jasje is tegenwoordig de
dresscode voor kaderleden die representatief werk verrichten, zoals
Jacob
Ritsema,
bijkans nog de enige GroenGeler uit vroegere (bouwvakkers)tijden die
op Corpus den Hoorn nog een toppositie bekleedt.
Zo zagen we Jacob
onlangs in de bestuurskamer van ACV
in
een keurige (blauwe) blazer rondlopen met bijpassende groengele
stropdas. Een outfit die hem trots deed rondlopen in het Asser
Catawiki-stadion.
Het stond hem overigens ook perfect. Hij past naadloos in het
klassieke bobowereldje.
Kleine
Huisjes,
wie kent het niet? De Groninger wielervolgers in elk geval wel, want
het gehucht nabij het vroegere wielerdorp Kloosterburen (was destijds
elk jaar een topcriterium) behoort jaarlijks tot de vaste
doorkomstplaatsen van de Ronde
van Groningen,
de waaierklassieker bij uitstek. En laat nu Kleine Huisjes door
niemand minder dan Koning
Willem-Alexander
in diens Kersttoespraak
zijn
aangeprezen als hét voorbeelddorp van Nederland.
Dat vraagt om
gepaste marketing. Mijn tip: laat de eerstvolgende Ronde van
Groningen van start gaan in Kleine Huisjes. Gebeurt in de Tour
de France
ook wel eens, starten op een minuscule plek waar geschiedenis is
geschreven. Ik weet al wel iemand die het startschot zou kunnen
lossen, jawel ZKH zelve. Exposure verzekerd.
Waar
vrolijk nieuws is, is ook altijd slecht nieuws. Zo zijn er in
Groningen twee clubiconen overleden. Nee, geen Bekende Noorderlingen,
maar bescheiden mannen die – op een level als dat van de
goegemeente in Kleine Huisjes – hun hele ziel en zaligheid aan de
sport hebben gegeven.
Eerst ontviel VVK,
de buurtvoetbalbalclub van de Korreweg, haar supervrijwilliger Arend
Terpstra.
'Kappie' zoals hij steevast werd genoemd op sportpark Het Noorden,
heeft bij de witzwarten van alles gedaan, was een manusje-van-alles
pur sang. De velden en de kantine waren zijn domein. Een officiële
functie had hij niet, maar het kwam er op neer dat Terpstra manager
huishoudelijke zaken was. 'Kappie' Terpstra is 89
jaar
geworden.
Niet
veel later las ik op de DvhN-pagina waar niemand op wil staan, die
van de overlijdensadvertenties, de trieste tijding dat ook Harrie
Doesburg is
overleden. Hij was een alom gerespecteerde schaatser van IJVG,
ofwel de IJs Vereniging Groningen. Doesburg schaatste vooral hard als
veteraan. Hij begon pas serieus de met hardrijden toen hij als
ondernemer de stress van zich af wilde schudden. Dat leidde tot
diverse wereldtitels
bij de Masters,
zoals schaatsers op leeftijd tegenwoordig worden genoemd. Zo
veroverde hij als 58-jarige in 2007 in Calgary
de wereldtitel met tijden die Ard
Schenk
in zijn gloriejaren reed. Die waren respectievelijk 42.18 (500
meter), 2.01.94 (1500), 7.19.94 (5000) en 15.29.96 (10.000). Harrie
Doesburg bleef steken op 69
levensjaren.
Dat
overleden sporters ook geweldig grappige verhalen achterlaten, las ik
een tijdje geleden in de Volkskrant.
Dat had in haar rubriek Het
eeuwige leven stilgestaan bij de Amsterdamse wielrenner Henny
Marinus,
in 1964 Nederlands
kampioen stayeren achter
de grote motor. Eerder werd de kleine Jordanees in 1959 op het
circuit van Zandvoort Nederlands kampioen bij de nieuwelingen.
Dat
leverde dit verhaal op: Een Jordanese slager beloofde hem vlak voor
die titelstrijd een groot stuk vlees. In kranten verpakt werden die
stikken vlees bij hem thuis afgeleverd. Marinus: “Thuis had mijn
moeder de boter al in de pan gedaan. Ze maakte het pak open…….
Lag daar een enorme paardenlul
op het aanrecht met ernaast een berg paardendarmen. Mijn vader zei:
Pak maar weer in en breng het terug. Ik terug naar de winkel. Buiten
kon ik al horen hoe ze zichzelf op de knieën sloegen van het lachen. Zo
ging dat in die tijd. Je nam elkaar in de maling.”