Derde Helft (56)

Hij was – toen hij nog in Musselkanaal woonde – schaatser, ging autoracen op Zandvoort, maar vond pas als roeier zijn draai. Bij de Groninger studentenclub Aegir trok Jannes Munneke het ene blik na het andere (roei-jargon voor winnen). In 1975 en ’78 staat hij in de annalen gegrift als Varsitywinnaar, toch wel het hoogste dat een corporale roeier zich kan wensen. Hij maakte deel uit van de laatste clubacht die Nederland op de Olympische Spelen vertegenwoordigde, in München 1972, samen met coryfeeën als Herman Rouwé, Pieter Offens, Herman Eggink en Hans Huisinga. Daarna, tot op de dag van vandaag, maakte hij zich verdienstelijk als coach van de club met de rode ster. Volop redenen voor de huidige praeses van Aegir, René van der Linden, Jannes Munneke te eren met het erelidmaatschap tijdens een speciaal ingelaste vergadering, afgelopen zaterdag. Van harte!

Pelikaan S was wel degelijk een draver. Dat is zonneklaar duidelijk gemaakt door de heren Egbert Mulder en Harry Heidmeijer, in een reactie op de twijfels van de Niekerker postkantoorhouder in ruste, Roelf Wegter. Wegter, trouw drafbaanbezoeker, kan er niet bij dat de voetbalclub Pelikaan S is benoemd naar een drafpaard. Egbert Mulder, jawel de voetbalscheids die het tot international bracht, weet het heel zeker. Hij maakte in 1957 de oprichting van Pelikaan S mee, toen hij nog bij pa en moe in Oostwold woonde. Mulder werd zelfs de eerste secretaris van Pelikaan S. Over de toch wel bijzondere naamgeving zegt hij: ”We kregen in het dorp een stuk weiland cadeau van meneer Jo Smit, een vermogende industrieel die in Oostwold de strokartonfabriek Erica 2 had. Meneer Smit zei bij die gelegenheid dat hij wel leuk zou vinden als de club zou worden vernoemd naar zijn lievelingspaard, Pelikaan S dus. Nou, dat vonden we geen enkele probleem.”

Harry Heidmeijer, sportverslaggever van Radio Continu, bevestigt dit verhaal. Hij was in het verleden actief in de drafsector als verzorger van dravers in het entrainement van Joop van Leeuwen. Heidmeijer: ”De paarden van meneer Smit zijn allemaal vernoemd naar vogels, met daarachter de S van Smit. Met als meest legendarische natuurlijk Quicksilver S. Daar praten de mensen nog steeds over. En dan te bedenken dat de glorietijd van Quicksilver S al weer een halve eeuw geleden was.”

Eyelien Bekkering is weer terug in koers. De jongere, 34-jarige zus van Daniëlle kreeg twee jaar geleden een onheilstijding van jewelste. Ze had baarmoederhalskanker. De Den Hamse, bijgenaamd Pino, heeft echter deze loodzware periode overwonnen en is onlangs genezen verklaard. Ze maakte haar rentree in een rondje rond kerk en kroeg in Wolvega, waar ze ook meteen prijs reed; twaalfde. Moraal tanken, heet zoiets.

De Groninger sportwereld moet voortaan verder zonder Frouke van Laar, die haar job als marketing- en communicatiemanager bij het Huis voor de Sport in Hoogezand verruilt voor een nieuwe uitdaging bij PlasBossinade Advocaten en Notarissen. We wensen de oud-hockeyster van GHHC Groningen veel succes op dit kantoor.