Derde Helft (232)

Hans Top laat zich graag zien in de Groninger sportwereld, zoals deze dagen bij het Leekster Voetbalgala. Als succesvol dakdekker wil de Hoogkerker nog wel eens wat sponsoren, maar daar stopt hij in het nieuwe jaar mee. De oud-atleet is ’een beetje zat van het gezeur’ bij veel clubs. Dat leidde er toe dat hij onlangs bij Pelikaan S van het tableau der geldschieters is verdwenen omdat hij zich niet kan vinden in het zijns inziens onsportieve gedrag langs de lijn van Wim Bulten, de Berlusconi van deze ambitieuze club. Aan het eind van het lopende seizoen lopen zijn contracten af met Gorecht, Oranje Nassau en Hoogkerk en daar houdt hij het ook voor gezien. Hij mist vooral de insteek om samen vol ergens voor te gaan. Of zoals hij het noemt, terwijl hij het gebaar maakt in zijn handen te spuwen, de groene raggel. Als voorbeeld noemt hij zijn dorp Hoogkerk, waar nogal wat sportevenementen zijn verdwenen nu ook de Alto di Hoogkerk, een nog piepjonge wielerkoers, al weer van de kalender dreigt te verdwijnen.

Wie zeker nog niet van plan is te stoppen met sport, is Jan Leegwater. De voormalige burgemeester van Kloosterburen en Scheemda, inmiddels 77 jaar, komen we ook geregeld in diverse sportcircuits tegen. Is het niet op de tribune van ACV, Drachtster Boys, Titan of Nieuw Buinen, dan wel lopend met zijn vrouw Ria langs een kerk waar omheen een wielerkoers wordt georganiseerd. Ook is de man die zich afficheert als de ontdekker van Steven Rooks, veel te zien in etablissementen waar groene tafels staan. Daar niet passief maar actief, met een biljartkeu in de hand. Hij geldt als een van de matadoren in het noordelijke seniorencircuit, zoals hij vorige week weer eens bleek in Zuidlaren, waar hij het open Zuidlaarder kampioenschap in de wacht sleepte.

Theo Jurriens beleefde een veel mindere Kerst. Zeg maar gerust heel beroerde feestdagen. De doctorandus die feilloos computers bedient bij schaats- en wielerwedstrijden, maar vooral bekendheid geniet als topastronoom bij de Groninger universiteit, leed onder - zoals hij het zelf omschreef - astronomische pijn in de heupstreek. Uiteindelijk belandde hij op ‘Vierde Kerstdag’ in het UMCG, waar na onderzoek bleek dat hij niet alleen last had van een versleten heupgewricht, maar vooral van een bacterie die daar absoluut niet hoort te zitten. Het chirurgische mes heeft inmiddels zijn werk gedaan. We wensen Theo een snel herstel toe.

Helaas moeten we, op de drempel van oud en nieuw, ook weer een afscheid voor eeuwig melden. Dit keer van Henk Krikke, de eerste Groninger ijshockeyinternational, die plotseling op slechts 60-jarige leeftijd is overleden. Henk Krikke debuteerde als 16-jarige bij GIJS en speelde liefst 339 wedstrijden voor de club. Zijn handelsmerk; verdediger met een striemend slapshot. Hij bracht het tot 40 interlands en vier WK’s, waarna hij in de voetsporen van zijn vader trad en een artsenbestaan opbouwde.