zondag 16 januari 2022

Derde Helft (364)

Er was een tijd met de stelling dat sport en politiek toch vooral gescheiden moesten blijven. En nog altijd hoor je stemmen die dat zeggen. Maar de realiteit is dat de sport zich steeds meer gaat roeren in de politiek. Dat blijkt ook nu er gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn. In  de stad Groningen heeft de Sportpartij, die vier jaar geleden geen zetel kon veroveren, nieuwe wegen gezocht voor een herkansing. Men kwam daarbij uit op aansluiting bij de door fusies opgefriste Stadspartij, die ook samenging met 100% Groningen, Gezond Verstand Haren en Algemeen Ten Boer. De Sportpartij heeft inmiddels twee vertegenwoordigers op bij de eerste tien van de kieslijst, te weten op 6 Niels Hilboesen, een fervent FC Groningen-fan, en op 9 Anjo Mekel, die een coachverleden heeft bij Groningens basketbaltrots Donar. Zij worden op de achtergrond onder meer gesteund door Glenn Pinas (ook basketbalcoach), voormalig directeur van het Huis voor de Sport Rob de Waard en Bauke van Stempvoort, ex-voorzitter van voetbalclub Gorecht. De nieuwe partij gaat als darkhorse voor tussen de 6 en 9 zetels. 

In Assen zijn ook mensen uit de sport opgetrommeld door de politiek en wel door de nieuwe partij Assen Centraal, opgericht door twee sportminnende heren die gebroken hebben met de PvdA. Dat zijn Luuk Rengers en Albert Smit. Zij hebben lijstduwers gevonden in darter Frank Posthumus,  de voorzitter van volksclub Asser Boys en de ex-preses van ACV, respectievelijk Jan Puper en Marco de Rijke. Ook deze partij staat er in sommige peilingen al aardig op.    

Gaan we over naar de gemeente Tynaarlo, waar schrijver dezes als lijstduwer bij Gemeentebelangen staat genoteerd. En waar voormalig wielerspeaker Harry Snuk en ijshockeygoeroe Jacob van Gelder (voorzitter van GIJS) elkaar hebben afgewisseld als partijvoorzitter. De kieslijst van de lokale VVD is samengesteld door een commissie waarin zitting hebben Roel Pranger, die in het verleden de Asser TT en andere races met een mobiele kliniek diende als circuitarts, en Rob Schuur, die op zijn CV onder meer een succesvolle bestuursperiode bij Donar heeft staan. 

En om even buiten onze regio te treden, vanuit Rotterdam kwam het nieuws dat 50plus twee voetbalcoryfeeën had aangetrokken als lijstduwers en oud-trainer Leo Beenhakker, die overigens zijn carrière als hoofdtrainer begon in Veendam, en Jorien van den Herik, ex-voorzitter van Feyenoord. Zij strijden voor behoud van de Kuip, en daar maakt 50plus zich al jaren sterk voor. Maar inmiddels is Don Leo afgehaakt. Hij vreesde te veel voorkeursstemmen, met alle gedoe dat daaruit voort zou kunnen vloeien.  

De tijd dat er met dammen geen droog brood is te verdienen en dat voormalig Nederlands kampioen Auke Scholma zich vanuit zijn woonstee in Baflo afficheerde als de armste profsporter van Nederland, is voorbij. Aanstaand wereldkampioen Roel Boomstra boert lekker aan de borden met de 100 witte en zwarte velden, aldus collega Jan A. van der Veen, inside-kenner van Boomstra en zijn gevolg. En dat geldt in mindere mate ook voor zijn trouwe secondant Wouter Sipma. Beiden bewonen een fraaie villa in de stad Groningen, Boomstra in de buurt van het Esserbergstadion en Sipma in de wijk De Held. En inmiddels staat op het paspoort van Boomstra, nu hij afgestudeerd is in de natuurkunde, inmiddels ook het beroep professioneel dammer. Beide dammers trekken ook anderszijds veel met elkaar op. Zo was Sipma Boomstra's studiegenoot en hebben de heren elkaar ook gevonden in het bestuur van de succesvolle damclub in Hijken, een vaste waarde in de hoogste damcompetitie. Sipma is er voorzitter, Boomstra penningmeester. Maar dat doen ze - voor de goede orde -  belangeloos. 

Adriaan Helmantel heeft geen aardje naar z'n vaartje. Is pa Henk  een begenadigd schilder in Westeremden, zoon Adriaan heeft zijn draai gevonden in een totaal andere wereld, die van het cyclisme. Hij kon zelf aardig fietsen, maar is nóg beter in het overdragen van die sport. Trainer-coach dus. Dat heeft gedaan bij de profploeg van Sunweb ten tijde van de gloriejaren van Tom Dumoulin. Momenteel is hij dienst van de KNWU, waar hij de beloften en junioren op de weg. In die functie heeft hij ook ruimte om één dag in de week voor vader Helmantel te werken, meldde RTV Noord afgelopen week.  Adriaan: "Niet om te schilderen, maar er zit achter de schilderkunst van mijn vader inmiddels een compleet bedrijf. Dat doet mijn moeder voor een heel groot gedeelte, maar zij is ook niet meer de jongste. Als mijn vader straks niet meer schildert, of als ze er niet meer zijn, blijft het museum bestaan. Er is ook al een conservator aangetrokken. Ik heb geen verstand van kunst, maar kan wel personeel en vrijwilligers aansturen en omgaan met de computer. Dat zijn zaken die mij veel minder tijd en moeite kosten dan mijn moeder."       

Het was een veelbelovend begin, de lancering van Voetbal Groningen vorig jaar maart. Een glossyachtig magazine met verhalen over Hans Nijland, de ex-directeur van FC Groningen, Velocitas' topschutter Quinn Mekel en mooie beschrijvingen - gelardeerd met fraai fotowerk - van amateurclubs als MOVV en Noordwolde. Geschreven door een nieuwe lichting voetbalschrijvers, zoals daar zijn Jelle Teitsma (oud-spits van ACV en Groen Geel), Koen Olde Monnikhof (Be Quick en Groen Geel), Merijn Slagter (RTV Noord) en Thijs de Jong (Dagblad van het Noorden). Ook oudgedienden, met  Piet van Dijken (the one and only), Jack Suiveer en boven getekende als columnisten, verleenden hun belangeloze medewerking. Maar dit voetbalplezier op papier, dat 10 keer per jaar zou worden verspreid in de Groninger regio,  verdween net zo snel als het was gekomen. Al maandenlang komt er maar geen nieuw nummer van de persen. Daarom maar even contact opgenomen met de roerganger van dit toch ambitieuze project, uitgever Jos Miedema. Zijn antwoord: "We zijn bezig om Voetbal Groningen en andere magazines anders in te delen voor 2022. Binnenkort volgt meer nieuws."

We houden het in de gaten, heer Miedema.

Ook deze week toch weer aandacht voor iemand die de noordelijke sportwereld is ontvallen en wel een prominent (ere)lid van de Koninklijke roeiverenging De Hunze, dr. Kees Migchelsen. Geboren in Leeuwarden meldde hij zich als nieuwbakken studenten bij Aegir, waar het recreatieve roeien (fuifroeien heet dat in die kringen) zijn voorkeur had. Na te zijn afgestudeerd stapte hij over naar De Hunze, waar een imposante lijst van verdiensten opbouwde. Vele jaren maakte hij deel uit van het bestuur van de Koninklijke. Ook op het technisch vlak was hij actief als opleider en coach. Niet alleen van valide roeiers, maar ook van roeiers en roeisters met een handicap. Ook was hij de organisator van tal van roeitochten en trok hij tot op hoge leeftijd aan de riemen. En als bonus trof Cees Migchelsen aan de boorden van het Verbindingskanaal ook nog eens in Ina Dijk de vrouw van zijn 85-jarige leven. Met haar mocht hij ook graag zeilen, met name bij zomerdag op de Oostzee. Boven zijn overlijdensbericht stond dan ook dit levensmotto: Hoe de wind waait in je leven kan je niet bepalen. Maar hoe je de zeilen zet, bepaal je zelf.      




  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.