Derde Helft (365)

Een fenomeen in het noordelijke amateurvoetbal, Freddy de Grooth, heeft zijn afscheid aangekondigd. Wanneer dat precies is, is nog wel even de vraag. Want Freddy Frikandel, zoals zijn bijnaam luidt, stopt er subiet mee zodra hij zijn 500ste competitiedoelpunt heeft gemaakt. Dat heeft de goalgetter van Groninger Boys gezegd tegen verslaggever Wesley Ferwerda van OOG Radio.

De teller staat momenteel op 453, dus is het niet waarschijnlijk dat hij er komend seizoen al een punt achter gaat zetten. Groninger Boys is derde klasser en op dat niveau is 'eventjes' 47 treffers produceren geen sinecure. Zelfs niet voor Freddy de Grooth.

Of het een primeur in het noodelijke c.q. landelijke amateurvoetbal is, weet ik niet, maar trainer Patrick Beek van zaterdagclub Glimmen laat zich bij de trainingen van zijn selectie assisteren door een heuse drone. Dat las ik in de weekkrant Oostermoer-Noordenveld. Verslaggever Anne Stroink tekende uit de mond van Beek op dat die flink in de buidel heeft getast voor de aanschaf van zo'n mini-helikopter, zodat hij van een redelijk grote hoogte tijdens de trainingen bepaalde spelpatronen vast te leggen die hij vervolgens gaat analyseren met zijn spelersgroep.

Beek: “Als je zo'n drone op vijftig meter hoogte laat vliegen, heb je het hele veld wel in beeld. Dan zie je de contouren en hoe alles met elkaar meebeweegt. Hoe de aansluiting is, hoe de omschakeling is. De blik van boven is anders dan die van langs de kant.” Eén ding lijkt wel zeker, dit voorbeeld voorbeeld doet volgen.

Donderdag 20 september wordt de ter ziele gegane profclub Veendam weer eens tot leven gewekt. Dan is namelijk de presentatie van de voetbalopera over de opkomst en ondergang van BV (SC) Veendam, getiteld Veendammer wind. In een gepast decor, stadion De Langeleegte, stelt actrice Miranda Bolhuis de professionele cast en de artistieke aartsvaders van dit spektakel voor.

Twee iconen van de club, Angelo Cijntje en topscorer aller tijden Marnix Kolder krijgen de eerste toegangsbewijzen uitgereikt uit handen van de commissaris der Koning, René Paas.

Meer dan 70 (zeventig)!! jaar was Karst Doornbos de meester-schaatsenslijper van bijkans half Noord-Nederland. Maar de Niekerker van 80plus heeft onlangs het stokje voor dit specialistische werk overgedragen aan Derk Bonnema uit het tweelingdorp Oldekerk. Ze werkten al een tijdje samen.

Doornbos: “De machine waarop ik slijp en waarop Derk verder gaat is door een intensieve samenwerking tussen ons tweeën tot stand gekomen. Derk heeft de kennis van instrumentmaker fijnmetaal. Mede ook daarom is hij een volwaardige opvolger.” Geinteresseersde schaatsers kunnen Bonnema bereiken via 0594 - 50 46 70 of (mobiel) 06 - 51 69 40 93. Zijn mailadres is fam.bonnema@home.nl

Enkele jaren geleden maakte Sjors Beukeboom met zijn 14 jaar furoreals jeugdverslaggever op de sportredactie van het Dagblad van het Noorden. Inmiddels is hij 22 jaar en vierdejaars student journalistiek op Windesheim in Zwolle. De praktijk beoefent hij momenteel op de algemene online-redactie van de NOS, waar hij een stageplek voor 20 weken heeft gekregen. Daarnaast fietst Sjors ook nog eens verdienstelijk hard. Zo mocht de Potjewolder (Paterswolde dus) zich vorig jaar in het Duitse Bad Dürrheim laten kronen tot beste journalistenrenner van de wereld.

Over talenten gesproken. Bij de John Schokker Foundation staat de inschrijving open voor jeugdige sporters die wel eens een financieel zetje in de rug kunnen gebruiken. Dus weet u in uw familie, kennissenkring of woonbuurt een jongen of meisje (tot 20 jaar) met bijzondere sportaanleg, draag ze voor bij deze charitatieve sportstichting. De talenten kunnen zich (met cv) uiteraard ook zelf opgeven.

Dit jaar hebben ruim twintig – door een commissie van ervaren sportkenners – uitverkorenen er van kunnen profiteren en afgaande op hun rapportages, waren dat schoten in de roos. Wat niet betekent – let wel – dat ze daadwerkelijk de top in hun sport zullen bereiken. Daar komen nog veel andere factoren bij kijken. Hoe dan ook, de inchrijving staat open tot 1 oktober via de site: www.johnschokkerfoundation.nl

Wie de top wél haalde, was Tijmen Eising. Deze wielrenner uit Emmen greep als junior in 2009 zelfs de wereldtitel in het veldrijden. Dat gebeurde in Hoogerheide. Ook de wereldbeker werd dat jaar zijn prooi. Op het allerhoogste niveau, de elite, bleef Eising echter in de subtop hangen. Inmiddels is hij 27 jaar en de knop omgezet richting een maatschappelijke carrière.

De eerste stappen zet hij de Voskamp Groep, een bedrijf dat zich manisfesteert in de bouwwereld. Tijmen is er commercieel medewerker geworden. Heeft dus wat dat betreft een aardje naar zijn vaartje Henk, de tot 1 januari van dit jaar bij FC Emmen commerciële zaken deed.

Wat kan Bauke in deze Tour?

Wat kan

Bauke in

deze Tour?

Door Dick Heuvelman

Een écht topseizoen draait Bauke Mollema dit jaar tot dusver niet, maar dat neemt niet weg dat hij deze week boordevol moraal, zoals dat in het jargon heet, afreist naar Noirmoutier-en-l'Île, een schiereiland dat is gekoppeld aan de Franse westkust. Daar, in de Vendée, gaat de 105de editie van de Tour de France van start en die wil de Groninger troef – al waakt hij er voor dit hoog van de toren te blazen - benutten met een beste prestatie aller tijden in La Grande Boucle. Als hij daarin slaagt moet hij minimaal als nummertje vijf op de Parijse Champs Elysées aankomen, en dan ook nog eens gelardeerd met een ritzege.

Tot dusver staat er zesde plaats in het eindklassement van de Tour op zijn CV, al weer daterend van 2013. Maar zijn finest hour in dit giga-wielercircus beleefde Mollema toch vorig jaar, toen hij op een snikhete zondag in hartje de golvende tocht naar Le-Puy-en-Velay, ritnummer 15, op zijn erelijst kon bijschrijven. Hij deed dat op magistrale wijzen door er in de laatste veertig kilometer een gedenkwaardige solo tegenaan te gooien. Daar had niemand wat van terug en zo vergaarde de man, die tegenwoordig aan de Franse zuidkust resideert, eeuwige roem.

Zo'n succesvolle krachttour smaakt naar meer, erkent ook Bauke Mollema, maar of hij de komende weken nog eens in zo'n vrijbuiterspositie komt, is nog maar de vraag. Vorig jaar was hij in zijn ploeg, Trek-Segafredo, de eerste luitenant van de afscheid nemende kopman Alberto Contador. Toen de Spanjaard halfkoers al geen uitzicht meer had op geel, mocht Bauke waar mogelijk zijn eigen kans gaan. Hij slaagde cum laude en bracht gans het land in opperste staat van extase.

Vandaar dat Mollema al talrijke keren is gevraagd wat zijn doelstelling is in de komende Tour; weer voor een dagsucces gaan of proberen, zoals hij gewend is te doen, zo hoog mogelijk in het algemeen klassement proberen te komen? Het antwoord van Mollema was steevast de tweede optie, het klassement dus. Dat wekte hier en daar nogal eens fronsende wenkbrauwen op, ook al omdat veel kenners hem geen podiumplaats in de Franse hoofdstad toedichten. Zij achten Mollema's kansen op een etappezege groter als hij de strijd om het geel links laat liggen.

Maar Mollema heeft in feite niets te kiezen. Hij wordt door de Amerikaanse formatie vorstelijk betaald als kopman, de vlaggendrager van het octet die voor de meeste exposure moet zorgen en wordt geacht zijn partijtje mee te blazen in de slagschaduw van favorieten als, jawel, Chris Froome, Alejandro Valverde, Nairo Quintana en Vincenzo Nibali. En nee, Mollema is niet het type dat zijn veranwoordelijkheid uit de weg gaat. Loyaliteit aan zijn bazen staat bij hem hem nooit ter discussie. Bovendien is hij zelf ook nog eens zo eerzuchtig dat hij wil laten zien dat hij vooral nog niet als klassementsrenner moet worden afgeschreven.

Dit vertrekpunt geeft Bauke Mollema extra motivatieprikkels. Stiekemweg heeft hij zijn vizier afgesteld op een top 5-klassering, want het zijn diezelfde (Amerikaanse) bazen zitten hem een beetje achter de (koers)broek aan de laatste jaren. Eerst - vorig jaar - met het aantrekken van Contador en nu weer met het flirten met Richie Porte, de Australiër die BMC gaat verlaten en een aanbieding heeft gekregen van Trek Segafredo, nadat eerder Simon Yates – dagenlang rozetruidrager in de recente Giro d'Italia – voor een identiek aanbod had bedankt. Deze bewegingen op de transfermarkt maken hoe dan ook duidelijk dat men bij de rode brigade Mollema als absolute kopman toch min of meer aan het afschrijven is.

Wellicht zal er voor de import-Monegask, net als vorig jaar, bij Trek nog wel plaats zijn als schaduw-kopman, maar Bauke is niet het type dat zich zo maar eventjes aan de kant laat schuiven. Niet dat hij dat, zoals het een Groninger betaamt, hardop zal zeggen, maar in stilte heeft hij de afgelopen weken gewerkt aan een optreden dat recht moet doen aan zijn kopmanschap. Is het niet bij Trek-Segrafedo, dan toch wel bij een andere World Tourploeg. Want kopmannen zijn dun gezaaid en genieten een exclusieve status in het peloton.

De vraag is alleen of Bauke Mollema zijn snode koersplan in deze Ronde van Frankrijk ten uitvoer kan brengen. Vooralsnog is 2018 niet zijn jaar. Hij heeft maper een platte prijs gereden tot dusver. Nou is hij sowieso geen veelwinnaar, maar zijn uitslagen houden ook niet over. Het is in feite gebleven bij een tweede plaats in de eindstand van de (kleine) Italiaanse etappekoers Coppi & Bartali , een zesde stek in de Waalse Pijl - traditiegetrouw bovenop de Muur van Huy - en een zevende in de Ronde van het Baskenland.

Maar waar hij ook zijn neus aan het venster wilde steken, lukte het van geen kant. Zoals in Parijs-Nice (30ste), de Amstel Gold Race (35ste) en Luik-Bastenaken-Luik (25ste). Na Luik haalde hij wekenlang geen rugummer af en verscheen hij pas in de Ronde van Zwitserland weer eens aan het vertrek. Ook dat kenmerkt de loopbaan van Mollema, hij is bepaald geen veelvraat als het om koersdagen gaat. Waar een man als Valverde de koersen aaneen rijgt, gaat Mollema economisch met zijn lijf en leden om. Gaat hij liever op trainingsstage dan een wedstrijd rijden.

Voor wat het waard is, want na die lange wedstrijdloze periode van eind april tot medio juni bleef hij in Zwitserland onder de maat. Zijn maat voor alle duidelijkheid. Terwijl deze ronde, qua imago de vierde van alle etappewedstrijden, hem in het verleden toch altijd goed heeft gelegen. Dit keer dus niet. Bergop kon hij niet met de besten (Richie Porte en Jacob Fuglsang) mee en in de afsluitende tijdrit, weliswaar over een vlak parcours, tuimelde hij zelfs uit de top 10 van het finale klassement.

Niettemin liet hij via de vaderlandse media weten dat hij hoopvol gestemd is voor de nakende Tour. Hij kijkt er zelfs verlangend naar uit, zo gretig uit hij zich in diverse media. De voorbereiding verliep naar wens, ook al gaf hij daarvan dus geen blijk in de Tour de Suisse. Weliswaar is dat tegenwoordig een koers, net als de Franse Dauphiné Libéré, waarin de toppers vooral verstoppertje plegen te spelen, maar toch....

De heren topcoureurs plegen tegenwoordig één of twee dagen uit te kiezen om zich serieus te testen en waken er voor zich in een favorietenrol voor de Tour wentelen. Ook Bauke Mollema zal in Zwitserland een dag (of twee) hebben uitgekozen, maar hij heeft niet duidelijk kunnen maken welke dat was. Ofwel, hij kwam amper in beeld. Richie Porte was de uitzondering die deze hedendaagse regel bevestigt. Met die aantekening dat hij het in de Tour nog nooit heeft laten zien. Drie weken goed zijn lijkt voor de Australiër te veel van het goede.

Vanaf zaterdag, als in Noirmoutier de startvlag valt, gaat Porte niettemin andermaal als één der kanshebbers van start. En zal ook aan het licht komen hoe goed Bauke Mollema nu werkelijk is. Aan veerkracht en taaiheid geen gebrek bij hem. Dat is zijn grote kracht. En in zijn voordeel spreekt ook de lange aanloop naar de bergen. In de eerste, nagenoeg vlakke week kan hij nog even aan zijn vorm schaven. Dan is het voor de klassmentsmannen 'gewoon' een kwestie van attent volgen.

Op de zesde dag is het wel zaak op de Muur van Bretagne niet al te veel seconden te verliezen, waarna drie dagen later, als op weg naar Roubaix de met kasseien bezaaide Hel van het Noorden opdoemt, het geen kwaad kan met Vrouwe Fortuna op een akkoordje te gooien. Want als het beetje tegenzit, loopt het verlies op de gevreesde pavé's niet op in seconden, maar in minuten.

Pas op dinsdag 17 juli zal Bauke Mollema, net als al die andere kopmannen, voor de eerste serieuze proeve van bekwaamheid komen te staan. Dan staat de eerste bergetappe op de rol, van het toeristenoord Annecy naar Le Grand-Bornand. Onderweg staan er vier cols op het menu. Nog niet de meest onheilspellende beklimmingen, maar wel van dusdanig kaliber dat het klassement in een eerste serieuze plooi zal worden gelegd.

Een dag later zal op Alpe d'Huez duidelijk worden of Bauke Mollema uitzicht heeft op zijn grote doel, top 5 in Parijs. Zo niet, dan kan hij altijd nog omschakelen naar plan B, een etappezege. Daarvoor dienen zich nog redelijk wat kansen aan, niet alleen in de Pyreneeën maar ook in de stevig geaccidenteerde tussenetappes naar Mende en Carcassonne. Die spelen zich af in nagenoeg hetzelfde decor als waar Mollema vorig zo grandioos toesloeg.

Eén ding is zeker, Bauke Mollema zal - referend aan de gang van zaken tot nu toe dit seizoen - flink boven zichzelf uit moeten stijgen om zowel Plan A als ook Plan B ten uitvoer te kunnen brengen. Maar zei de legendarische ploegleider Kees Pellenaars ooit niet dat als Jan Janssen de Tour kon winnen, Pel's schoonmoeder dat dan ook zou kunnen.

Dat was in 1968. En wie ging er toen met het geel vandoor in Parijs? Jawel, Jan Janssen!

Derde Helft (364)

Om te beginnen twee felicitaties richting Eemsmond. In Delfzijl is Jan Wildeman door ZKH Willem-Alexander vereerd met het lidmaatschap in de Orde van Oranje Nassau vanwege grote verdiensten in de vrijwilligerssector. Onder meer bij FC Groningen, waar hij eerst de Stem van het Oosterpark was en sinds de verhuizing in 2006 de Stem van de Groene Kathedraal, ofwel de Euroborg.

Een eindje westwaarts, in Appingedam, viel Hans Meijer eenzelfde eerbetoon ten deel. Meijer was in de gloriejaren van de vv Appingedam onder meer trainer op het Burgemeester Wellemansportpaark en heeft bij BV Veendam technisch zaken gedaan. De laatste jaren is Hans Meijer, samen met de al koninklijk gelauwerde Kees Bijmolt, aanjager van sportevenementen in 'Daam'. Zo hebben zij er een prachtige schaatsmarathon van het ijs getild en hebben beide heren Appingedam als één van de startplaatsen ook op de kaart van het WK wielrennen 2020 gezet.

Eens sportvrouw, altijd sportvrouw. Dat is zeker van toepassing van Daniëlle Bekkering, die afgelopen seizoen als 40plusser een punt zette achter een glorierijke loopman als marathonschaatsster. Maar de Den Hamse is niet op jaar lauweren gaan rusten. Ze is momenteel druk in training voor wéér een marathon. De meest klassieke marathon zelfs, de looptocht over 42 kilometer en 195 meter. Ze hoopt deze uitdaging over vier weken te volbrengen in Kopenhagen. We wensen haar alle succes.

Zandberg, het gehucht in de zuidoosthoek van de provincie Groningen dat internationaal bekendheid kreeg als plaats waar de eerste punten voor de bergtrui in de Giro d'Italia van 2002 waren te verdienen, laat ook weer van zich horen. Komende zaterdag wordt er in plaatselijke St Josephkerk door pastoor Jos Deuling een heilige mis opgedragen aan alle slachtoffers die tijdens hun sportbeoefening het leven lieten. Het koor Sometimes zorgt voor de muzikale omlijsting. Organisator Wim Mensen, man van het eerste Gironingen-uur, is op dat idee gekomen nadat de laatste weken twee Belgische wielrenners, Michael Goolaerts en Jeroen Goeleven, zijn overleden. De mis is de plechtige opmaat voor de zevende editie van de Giro zonder Grenzen, de toertocht van Musselkanaal naar het Duitse pretpark Schloss Dankern en weer terug (55km). Daar bent u – op 6 mei dus – vanaf 9 uur ook van harte welkom. Fiets meenemen.

Als u op de A28 ter hoogte van de afslag Assen-Noord rijdt, ziet u naast het pand van de ANWB Alarmcentrale een grote zuil verrijzen. Dat is een schepping van onder andere Paolo Assorgia, in het verleden bekend als profvoetballer van FC Groningen en BV Veendam. Samen met Henk Wijsbeek en Niels Vanderveen laat Assorgia daar het grootste, meest duurzame, digitale billboard van Nederland plaatsen. Vanaf 1 mei worden er op deze zogenaamde greenledwall via twee schermen van 100 vierkante meter boodschappen en berichten geplaatst die ongetwijfeld de aandacht zullen trekken tienduizenden automobilisten die er dagelijks langs rijden. De tarieven voor gebruik van het scherm zijn 170 euro per uur, 's avonds gereduceerd tot 70 euro.

Nu Anjo Mekel, voormalig assistent-coach van Donar, als kijker naar zijn zoon Quinn (topcorer van Velocitas 1897) de voetbalvelden afstruint, ziet hij ook dingen die beter kunnen in deze sport. Bijvoorbeeld, vindt Mekel, zouden er individuele P's moeten worden uitgedeeld na een overtreding. Drie persoonlijke fouten zou in zijn visie bestraft moeten worden met geel, vijf met rood. Net als in het basketbal dus. Mekel: "Je hebt spelers die niets anders doen dan overtredingen maken om het spel van de tegenstanmder te ontregelen. Dat is hoogst irritant. Met de invoering van P-tjes is dat mijns inziens snel afgelopen en komt dat het spel ook nog eens ten goede."

Sportliefhebber c.q. -aanjager Jack Suiveer is afgelopen zaterdag aan het groundhoppen geweest in Noord-Holland. Eerst bracht hij, vergezeld door zijn vriend Menno Kramer,  een bezoek aan de oudste voetbalclub van Nederland, de Koninklijke HFC, die hij zag remiseren (1-1) met het Groesbeekse De Treffers. Vervolgens ging het naar sportpark Schonenberg in Velsen-Zuid, de thuishaven van Telstar. Daar genoot hij van de ambiance rond de wedstrijd tegen SC Cambuur. Suiver: "Geweldig gezellige businessclub en een no-nonsensecultuur. Gewoon heerlijk ouderwets naar een potje voetbal gaan. Deed me denken aan bezoeken bij SC Veendam."

Dat Veendam nog altijd in de harten van veel noordelijke voetballiefhebbers voortleeft, werd zaterdag ook duidelijk in Vries. Daar organiseerde Gert Feunekes, nog altijd supporter van de ter ziele gegane cultclub, een heuse Veendam-party. De feestgangers kregen als dresscode de kleuren geel en zwart voorgeschreven. Als ceremoniemeester c.q. gangmaker was Henk de Haan, inclusief bugel, gecontracteerd.

In schril contrast hiermee is de stemming in huize Kortekaas in Eelde, waar basketbalfreak Hans Kortekaas na een kort ziekbed is overleden. Een kwaadaardige hersentumor zorgde er voor dat hij slechts 61 jaar mocht worden. Hans Kortekaas was noordelijk correspondent van de website van de Dutch Basketball League. Als zodanig bezocht hij altijd de thuiswedstrijden van Donar en Aris Leeuwarden. Bevlogenheid en grote kennis van zaken karaktiseerden zijn verhalen. De basketbalscene zal hem missen. Ik wens de familie en vrienden van Hans veel sterkte toe bij het verwerken van dit zware verlies.

Derde Helft (363)

Allereerst felicitaties voor Romke Hoogstra, de oud-directeur van Eurovoetbal. Hij heeft van de FIFA, de wereldvoetbalbond, een geweldige klus gekregen. De Groninger is namelijk aangesteld als venuemanager bij het nakende WK voetbal in Rusland. Hoogstra is als zodanog verantwoortdelijk voor de organisatorsiche gang van zaken in speelstad Nizhny Novgorod, waar vier groepswedstrijden, een achtste en een kwart finale worden afgewerkt. Hij vertrekt op 1 mei naar Rusland en keert pas half juli teurg in Stad. We wensen hem een mooie WK-tijd toe. Aan ervaring ontbreekt het hem in elk geval niet, want bij het EK van 2012 in Polen/Oekraïne was hij door de UEFA ook al aangesteld als venuemanager.

Twee voormalige WK-deelnemers, Arie Haan en Jan Mulder, zijn naar Soestdijk genood. Nee, niet naar het voormalige paleis van Juliana en Bernhard, maar het fameuze eetcafé in de stad Groningen. Daar, waar Prins Bernhard junior het horecavak leerde kennen, wordt dinsdag 24 april het boek Terug naar Finsterwolde, waarin het voetballeven van 35-voudig international Haan wordt beschreven, ten doop gehouden. Haans oud-clubgenoot (WVV) Jan Mulder neemt de presentatie van het exemplaar voor zijn rekening inclusief feestspeech.

Diezelfde dag, 24 april dus, komen er ook prominenten uit de voetbalwereld naar Leek en wel in het pand van MW Bedrijfskleding. Daar zijn er hoofdrollen weggelegd voor vader (Egbert) en zoon (Erik) Mulder, respectievelijk oud-profscheidsrechter en lid van van de Raad van Commissarissen sectie betaald voetbal van de KNVB. Beiden zullen over hun carrière worden ondervraagd door schrijver dezes, die daartoe op zijn beurt is uitgenodigd door de sponsorcommissie van Oranje Nassau. Dat gebeurt in het kader van de viering van het 100-jarig bestaan van de klassieke zaterdagclub. Deze avond wordt, net als in Soesdijk overigens, opgefleurd met lekker ruim dikkedakken.

Maar ik moet helaas ook weer mineur met u delen, overledenen die in de noordelijke sportwereld naam hebben gemaakt op diverse frornten. Allereerst was daar afgelopen week het heengaan van mijn goede collega Harry Hesseling, jarenlang chef van de sportredactie van het Nieuwsblad van het Noorden. Met zijn scherpe pen en kennis van zaken stond Harry aangeschreven als een kritische, maar gezaghebbende journalist. Zijn sportredactie werd in de jaren negentig van de vorige eeuw door het weekblad Voetbal International uitgeroepen tot de meest kritische sportredactie van Nederland. Maar Hesselings commentaren hadden altijd een constructieve ondergrond. Zo was hij de man die destijds tobbende FC Groningen - in 1996 - weerhield om het Oosterparkstadion te renoveren. Hesseling pleitte, tot ergernis van veel conservatieve supporters, voor nieuwbouw en overtuigde met zijn visie de toenmalige (duo)voorzitters Wim Everards en Henk van der Wal. Tien jaar later kreeg het voetbal in Groningen met de realisering van de Euroborg een nieuwe dimensie. Harry Hesseling mocht, na enkele jaren van gestaag afnemende gezondheid, slechts 73 jaar worden.

Vier jaar ouder (77) werd Chris Consten, net als Hesseling journalistiek bezig. Hij deed dat puur als vrijwilliger, als lid van het bevlogen team van Martini Sport, dat sportprogramma's maakte voor de Ziekenomroep. Consten was daardoor vooral op de amateurvelden in de stad bezig. Chris had na een dotterbeurt nieuw elan gekregen, maar een daarop volgende longontsteking werd hem fataal.

En dan is er ook nog een oud-topatleet naar de eeuwigheid verbannen. Dat is Carsten Kamp, die als middenafstandloper van GVAV-Rapiditas in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw tot de landelijke subtop behoorde. Indoor behaalde hij zelfs drie landstitels, op de incourante 3000 meter. Op zijn 'oude' atletiekdag schakelde hij over tot wedstrijden over de lange adem en ook daarin pakte hij regelmatig top-10 klasseringen. Carsten Kamp, die de laatste jaren fysiek verzwakte, overleed in het Drentse dorp Ekehaar. Hij werd 72 jaar.

Derde Helft (362)

De stichting die al sinds 2012 trekt aan het binnenhalen van het WK wielrennen, zit momenteel in een flow. Afgelopen week kwam het bericht af dat het festijn op de door het ministerie van VWS geïnitieerde (grote) evenementenkalender van 2020 komt te staan. Daar zit een premie van 2.5 miljoen euro aan vast.

De onvermoeibare kopvrouwen Renate Groenewold en Mieke Zijl hebben ook vijf nieuwe ambassadeurs mogen begroeten, die met de al eerder geïnstalleerde ambassadeurs Bauke Mollema en Gert Jakobs het Gronings/Drentse WK mee helpen uit te dragen. Het zijn dr. Marije Elferink-Gemser, alom gerespecteerd sportwetenschapper; Volkskrantjournalist/columnist Bert Wagendorp, tevens (wieler)schrijver die zijn bestseller Ventoux succesvol verfilmd zag worden; oud-topvoetballer, columnist, side kick en nog altijd WVV'er Jan Mulder; de eerste Nederlandse hoogleraar sporteconomie Ruud Koning en Prof. dr. Bert Otten, bijzonder hoogleraar neuromechanica. Hij wordt in de sport/wielerwereld vaak te hulp geroepen als er (seconden) moeten worden gewonnen. Allen zullen namens de WK-stichting lezingen geven over hun specialiteit in samenhang met het WK.

Over Wagendorps film gesproken. Die is ook gezien door drie oud-voetballers van SC Veendam. Ze waren zo enthousiast over dit verhaal dat ze besloten zelf op de fietstoer te gaan. Ik heb het over de voormalige goalgetters André Brouwer en Rudie Metz, als ook Brouwers neef Harm Brouwer. Inmiddels hebben zij de Ventoux en ook Alpe d'Huez beklommen en staat er voor komende zomer een aanval op enkele Dolomietentoppen op de agenda.

Een hedendaagse spits, Quinn Mekel van Velocitas 1897, draait als een tierelier. De zoon van basketbalcoach Anjo Mekel, vorig jaar nog assistent van Erik Braal bij Donar, is de kaap van 50 treffers al gepasseerd. In de thuiswedstrijd tegen DIO Groningen ging hij van van 51 naar 54, ofwel weer drie erbij. De jonge Mekel is daarmee volgens pa Mekel, die inmiddels zijn zaakwaarnemer is geworden, ook 's lands topscorer in het amateurvoetbal. Dat zaakwaarnemerschap is geen overbodige luxe , want Quinn Mekel is een veelgevraagde speler geworden. Vooralsnog wil hij eerst met Velo, dat vorig jaar een zaterdagclub is geworden, promoveren naar de vierde klasse.

SC Veendam mag dan ter ziele zijn gegaan, inmiddels vijf jaar geleden, de club is nog altijd niet begraven. Dat maakte de presentatie van het boek De Langeleegte huilt van Klaas Fleurke duidelijk. In het eens zo gevreesde stadion, dat momenteel grondig wordt gerenoveerd, was een prachtige collectie oud-spelers samengekomen om de overhandiging van het eerste exemplaar aan oud-trainer Leo Beenhakker bij te wonen.

Wie ik zoal zag? Jan Blijham, de legendarische linksback toen Beenhakker er als 26-jarige (!!) de technische leiding in handen kreeg en rooie Jan (niet gemakkelijkste, aldus Don Leo) net zo oud was. Maar ook de 86-jarige Jacob van Essen, die als robuuste back in de allereerste wedstrijd van Veendam in het betaalde voetbal van de partij was. Roelof-Jan Tiktak was uit Heerhugowaard overgekomen, waar hij is blijven hangen na zijn AZ-tijd. Verder werden Wout Bosman, André Brouwer, Joop Gall, Bert Wierenga, Jan Korte, Jan(tje) Lubben, Angelo Cijntje en Marnix Kolder nog een keer voor het voetlicht gebracht en bedankt voor bewezen diensten.

Schrijver Klaas Fleurke was zichtbaar ontroerd door de komst van Beenhakker, die bij Veendam de basis legde voor een fantastische carrière die hem langs clubs als Ajax, Feyenoord, Real Madrid, Real Zaragoza, Club América, Grasshoppers Zürich en Istanbulspur voerde. Tussen de bedrijven was hij nog bondscoach van Nederland, Polen, Saoedi-Arabië en Trinidad en Tobago. Zou Leo in Engeland hebben gewoond, aldus Joop Gall, dan zou Beenhakker momenteel als Sir Leo Beenhakker door het leven gaan. 'Jopie' ziet graag dat Beenhakker nog eens met een soortgelijke titel in Nederland wordt geëerd.

Eén van de sprekers was Peter Feiken, oud-preses van moederclub Veendam 1894. Daar gaat het weer crescendo mee, liet hij weten. De prestaties van het eerste elftal zitten in een stijgende lijn, mede doordat er enkele 17-jarige talenten zijn doorgebroken aan de hand van Cijntje en Kolder. En er komt méér jeugd aan. Feiken voorziet mooie tijden voor 1894 en denkt dat de geelzwarte club binnen niet al te lange tijd weer op niveau speelt, minimaal de eerste klasse.

Maar de act van de dag was toch wel voor Beenhakker, die het vorig jaar overleden clubicoon Henk Nienhuis bij deze ceremonie betrok. Nadat Don Leo zijn boek (als eerste reserve) had ontvangen, richtte hij het ten hemel met de in emotie gedrenkte toevoeging: “Deze is voor jou, Nainhuus.”

Onlangs zijn overigens ook Henk Wageman en Teun Jan Scheer gaan hemelen. Eerstgenoemde, Henk Wageman dus, leek als als talentvolle Velocitaan ooit voorbestemd om furore te maken in het betaalde voetbal. Het is er niet van gekomen. Als voetballer tenminste, want Wageman kwam wel in het profvoetbal terecht. Maar dan als sportjournalist, eerst voor de Zwolse Courant, later omgedoopt in De Stentor. Henk Wageman raakte de afgelopen jaren op de sukkel en mocht maar 68 jaar worden.

Nog een korter leven was Teun Jan Scheer gegund. Hij overleed als 62-jarige, ook vanwege een opeens snel tanende gezondheid. Scheer was een grote meneer in het noordelijke volleybal. Hij was regiomanager van het district Noord-Oost van de NeVoBo, waar hij als een ondernemende, experimentele en innovatieve leider stond aangeschreven. Hij speelde een belangrijke rol in herstructurering van de bond, van 24 districten tot vier regio. Teun Jan Scheer begon zijn bestuurlijke carrière bij DOVO in Doezum, waar hij twintig jaar de voorzittershamer hanteerde.

Tynaarlo gaat voor Topsportpaleis in Ter Borch

Tynaarlo gaat voor

Topsportpaleis in

stadswijk Ter Borgh

Tynaarlo – De verrassende verkiezingsuitslag in de gemeente Tynaarlo, waar anderhalve week geleden de Leefbaren van Cas Kloos zich tot grootste partij in de nieuwe gemeenteraad mochten laten kronen, zou wel eens goed kunnen uitpakken voor de stad-Groninger topsportclubs. Men wil het nog niet hoog van de toren blazen, maar Leefbaar Tynaarlo wil zich sterk maken voor het zo lang verbeide Topsportpaleis in de stad Groningen. Dat moet verrijzen op het terrein naast het nieuwe Van der Valk hotel in plan Ter Borch. Dat is de Groninger wijk die op gemeentegrond van Tynaarlo wordt ontwikkeld.

Het moet een Dome-achtig bouwwerk worden, met rondom het speelveld twee tribune-ringen met een capaciteit van zo'n 6500 toeschouwers. Tussen de eerste en tweede ring is rondom een galerij VIP-loges ingetekend, die als belangrijke moneymakers worden gezien. De realisering van zo'n accommodatie zou snel ter hand kunnen worden genomen nu Holland Casino ook interesse heeft getoond op die plek te willen bouwen, als alternatief voor het afgebrande gokpaleis aan het Kattendiep.

Onderhandelingen met de stad Groningen over een nieuwe plek lopen dermate stroef, dat Holland Casino zelf op zoek gegaan is naar een alternatief. Bij Leefbaar Tynaarlo wordt de kaken vooralsnog stevig op elkaar gehouden, maar er zijn signalen dat deze partij wel voor een spectaculair markpoint is te porren. De nummer vier van de nieuwe raadsleden is namelijk John Franke, voormalig directeur-eigenaar van de inmiddels gesloopte Prins Bernhardhoeve en een man die geen uitdaging uit de weg gaat.

Bovendien geldt hij als een groot sportliefhebber. Ooit bood hij Donar de Prins Bernhardhoeve als vast onderkomen aan, toen de basketbalclub ook al eens in de knel kwam met de beschikbaarheid van Martiniplaza. Donar ging echter niet op het aanbod in, omdat men als stadsclub niet naar Zuidlaren wilde verhuizen. Dat zou de achterban niet pikken en in het verlengde daarvan de dood in de Donarpot betekenen, zo motiveerde het toenmalig bestuur dat besluit.

De kaarten liggen nu echter anders. Want Ter Borch mag dan wel tot de gemeente Tynaarlo behoren, het is in feite een puur Groninger stadswijk. Franke, zakenman als hij is, denkt ook dat er aantrekkelijke financiële vruchten zijn te plukken met een multifunctionele voorziening, waar – zoals ook in de Amsterdamse Ziggo Dome – ook grote concerten tot mogelijkheden moeten gaan behoren.

En verder zouden er grote nationale en internationale sportevenementen kunnen worden gehost, zelfs een Europees kampioenschap zwemmen. Die worden tegenwoordig steeds meer gehouden in mobiele bassins, die gemakkelijk kunnen worden geplaatst in bestaande indooraccommodaties. Ook een snel aan te leggen ijshockeyvloer behoort tegenwoordig tot de mogelijkheden, zoals ook het 'verkleinen' van de hal, zodat clubs als Lycurgus en Nic. in een passend decor hun thuiswedstrijden kunnen spelen.

Welingelichte bronnen laten weten dat Holland Casino en de gemeente Tynaarlo al intensief op zoek zijn gegaan naar investeerders voor deze ambitieuze plannen. Zonder zo'n kapitaalkrachtige partij lijkt zo'n project, dat minimaal 30 miljoen gaat kosten, een onhaalbare kaart. Er zijn echter steeds meer bedrijven die hun naam graag gekoppeld zien aan een multifunctionele arena, een garantie voor permanente exposure. In dit verhaal circuleert de naam van de Effektief Groep, een snel groeiend conglomeraat in de schoonmaaksector.

Voor Donar zou een snelle realisering van zo'n op Amerikaanse leest geschoeide (Effektief?) Dome een uitkomst zijn, nu het college van B en W van Groningen in antwoord op vragen van CDA-fractieleider René Bolle heeft laten weten dat de bouw van een Topsportpaleis op grond van de gemeente Groningen een zaak van de lange adem wordt. Men is zich al wel aan het oriënteren, maar Martiniplaza-directeur Willem de Kok gaf onlangs aan dat dit project nog wel eens 10 jaar zou kunnen duren.

Dat zou een ernstige rem zijn voor de ontwikkeling van Donar als internationale topclub. In de huidige Plaza is er nauwelijks nog meer dan marginale groei mogelijk, zeker niet in samenhang met de ambities van Donar, dat in de toekomst graag een vaste speler in de Champions League wil zijn. Dan moet de huidige begroting van anderhalf miljoen euro echter minimaal verdubbeld worden. Op langere termijn zal er echter zeker een begroting van vijf miljoen nodig zijn om Groningen te profileren op de Europese basketbalkaart. Dat gaat in Martiniplaza niet lukken, ook al omdat er nauwelijks horeca-revenuen zijn voor de club.

De gemeente Groningen lijkt niet erg gelukkig met het initiatief van de buren. Dat mag dan een forse aanslag op de sportbegroting besparen, maar het zou de 'grote stad' ook op een gevoelig prestigeverlies komen te staan. Bij de momenteel mooiste sportattractie van Stad en Ommeland, Donar dus, houdt men zich op de vlakte. 

Voorzitter Jannes Stokroos zit met Plaza-directeur De Kok en wethouder De Rook in een commissie die uit moet kijken naar de mogelijkheden van een geheel nieuw Topsportpaleis. Vanuit die positie laat hij zich niet verleiden tot een reactie.

Dat doet de voorzitter van de supportersvereniging, Bas Kammenga, wel. “Ik word echt warm van deze plannen in Ter Borch. Dit is het momentum voor Donar om grote partijen bij elkaar te krijgen om de bouw van zo'n accommodatie van de grond te krijgen. Wat mij betreft kan er niet snel genoeg worden begonnen. Donar heeft dit inmiddels toch wel dik verdiend.”