Derde Helft (362)

De stichting die al sinds 2012 trekt aan het binnenhalen van het WK wielrennen, zit momenteel in een flow. Afgelopen week kwam het bericht af dat het festijn op de door het ministerie van VWS geïnitieerde (grote) evenementenkalender van 2020 komt te staan. Daar zit een premie van 2.5 miljoen euro aan vast.

De onvermoeibare kopvrouwen Renate Groenewold en Mieke Zijl hebben ook vijf nieuwe ambassadeurs mogen begroeten, die met de al eerder geïnstalleerde ambassadeurs Bauke Mollema en Gert Jakobs het Gronings/Drentse WK mee helpen uit te dragen. Het zijn dr. Marije Elferink-Gemser, alom gerespecteerd sportwetenschapper; Volkskrantjournalist/columnist Bert Wagendorp, tevens (wieler)schrijver die zijn bestseller Ventoux succesvol verfilmd zag worden; oud-topvoetballer, columnist, side kick en nog altijd WVV'er Jan Mulder; de eerste Nederlandse hoogleraar sporteconomie Ruud Koning en Prof. dr. Bert Otten, bijzonder hoogleraar neuromechanica. Hij wordt in de sport/wielerwereld vaak te hulp geroepen als er (seconden) moeten worden gewonnen. Allen zullen namens de WK-stichting lezingen geven over hun specialiteit in samenhang met het WK.

Over Wagendorps film gesproken. Die is ook gezien door drie oud-voetballers van SC Veendam. Ze waren zo enthousiast over dit verhaal dat ze besloten zelf op de fietstoer te gaan. Ik heb het over de voormalige goalgetters André Brouwer en Rudie Metz, als ook Brouwers neef Harm Brouwer. Inmiddels hebben zij de Ventoux en ook Alpe d'Huez beklommen en staat er voor komende zomer een aanval op enkele Dolomietentoppen op de agenda.

Een hedendaagse spits, Quinn Mekel van Velocitas 1897, draait als een tierelier. De zoon van basketbalcoach Anjo Mekel, vorig jaar nog assistent van Erik Braal bij Donar, is de kaap van 50 treffers al gepasseerd. In de thuiswedstrijd tegen DIO Groningen ging hij van van 51 naar 54, ofwel weer drie erbij. De jonge Mekel is daarmee volgens pa Mekel, die inmiddels zijn zaakwaarnemer is geworden, ook 's lands topscorer in het amateurvoetbal. Dat zaakwaarnemerschap is geen overbodige luxe , want Quinn Mekel is een veelgevraagde speler geworden. Vooralsnog wil hij eerst met Velo, dat vorig jaar een zaterdagclub is geworden, promoveren naar de vierde klasse.

SC Veendam mag dan ter ziele zijn gegaan, inmiddels vijf jaar geleden, de club is nog altijd niet begraven. Dat maakte de presentatie van het boek De Langeleegte huilt van Klaas Fleurke duidelijk. In het eens zo gevreesde stadion, dat momenteel grondig wordt gerenoveerd, was een prachtige collectie oud-spelers samengekomen om de overhandiging van het eerste exemplaar aan oud-trainer Leo Beenhakker bij te wonen.

Wie ik zoal zag? Jan Blijham, de legendarische linksback toen Beenhakker er als 26-jarige (!!) de technische leiding in handen kreeg en rooie Jan (niet gemakkelijkste, aldus Don Leo) net zo oud was. Maar ook de 86-jarige Jacob van Essen, die als robuuste back in de allereerste wedstrijd van Veendam in het betaalde voetbal van de partij was. Roelof-Jan Tiktak was uit Heerhugowaard overgekomen, waar hij is blijven hangen na zijn AZ-tijd. Verder werden Wout Bosman, André Brouwer, Joop Gall, Bert Wierenga, Jan Korte, Jan(tje) Lubben, Angelo Cijntje en Marnix Kolder nog een keer voor het voetlicht gebracht en bedankt voor bewezen diensten.

Schrijver Klaas Fleurke was zichtbaar ontroerd door de komst van Beenhakker, die bij Veendam de basis legde voor een fantastische carrière die hem langs clubs als Ajax, Feyenoord, Real Madrid, Real Zaragoza, Club América, Grasshoppers Zürich en Istanbulspur voerde. Tussen de bedrijven was hij nog bondscoach van Nederland, Polen, Saoedi-Arabië en Trinidad en Tobago. Zou Leo in Engeland hebben gewoond, aldus Joop Gall, dan zou Beenhakker momenteel als Sir Leo Beenhakker door het leven gaan. 'Jopie' ziet graag dat Beenhakker nog eens met een soortgelijke titel in Nederland wordt geëerd.

Eén van de sprekers was Peter Feiken, oud-preses van moederclub Veendam 1894. Daar gaat het weer crescendo mee, liet hij weten. De prestaties van het eerste elftal zitten in een stijgende lijn, mede doordat er enkele 17-jarige talenten zijn doorgebroken aan de hand van Cijntje en Kolder. En er komt méér jeugd aan. Feiken voorziet mooie tijden voor 1894 en denkt dat de geelzwarte club binnen niet al te lange tijd weer op niveau speelt, minimaal de eerste klasse.

Maar de act van de dag was toch wel voor Beenhakker, die het vorig jaar overleden clubicoon Henk Nienhuis bij deze ceremonie betrok. Nadat Don Leo zijn boek (als eerste reserve) had ontvangen, richtte hij het ten hemel met de in emotie gedrenkte toevoeging: “Deze is voor jou, Nainhuus.”

Onlangs zijn overigens ook Henk Wageman en Teun Jan Scheer gaan hemelen. Eerstgenoemde, Henk Wageman dus, leek als als talentvolle Velocitaan ooit voorbestemd om furore te maken in het betaalde voetbal. Het is er niet van gekomen. Als voetballer tenminste, want Wageman kwam wel in het profvoetbal terecht. Maar dan als sportjournalist, eerst voor de Zwolse Courant, later omgedoopt in De Stentor. Henk Wageman raakte de afgelopen jaren op de sukkel en mocht maar 68 jaar worden.

Nog een korter leven was Teun Jan Scheer gegund. Hij overleed als 62-jarige, ook vanwege een opeens snel tanende gezondheid. Scheer was een grote meneer in het noordelijke volleybal. Hij was regiomanager van het district Noord-Oost van de NeVoBo, waar hij als een ondernemende, experimentele en innovatieve leider stond aangeschreven. Hij speelde een belangrijke rol in herstructurering van de bond, van 24 districten tot vier regio. Teun Jan Scheer begon zijn bestuurlijke carrière bij DOVO in Doezum, waar hij twintig jaar de voorzittershamer hanteerde.