Cor van Leeuwen op de sociale toer

Cor van Leeuwen verlegt koers:

op de tandem naar Rio de Janeiro

 

 

Groningen – De Noordelijke Wieler Vereniging Groningen, kortweg NWVG genaamd, verliest een van haar sterkhouders in het amateurpeloton. Cor van Leeuwen, winnaar van enkele aansprekende klassiekers, heeft op 32-jarige leeftijd voor een andere koers gekozen, eentje in het zogenaamde aangepaste wielrennen. De geboren Musselkanaalster wil naar de Paralympics van Rio de Janeiro in 2016. Dat moet gebeuren op de tandem, een uitdaging die hij komend seizoen aangaat met Rinne Oost uit Borne. Als piloteur hoopt Van Leeuwen hem naar Olympische roem te sturen.

De switch van Van Leeuwen is ingegeven door Adriaan Helmantel, de zoon van schilder Henk en tegenwoordig werkzaam in de begeleidingsstaf van de profploeg van Argos-Shimano. Daarvoor deed Helmantel namens de KNWU coachactiviteiten in het aangepast wielrennen. Van Leeuwen: ”Adriaan heeft me met de tandem in aanraking gebracht en dat vond ik meteen een boeiende ervaring. Dat is toch heel anders dan solorijden. Op de tandem moet je het samen doen, met elkaar door het vuur durven gaan. Elkaar vertrouwen, aanvoelen wat elkaars kwaliteiten zijn. En omdat ik eigenlijk vond dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging, wil ik me nu helemaal op dat tandemfietsen werpen. In Rinne Oost heb ik een prima partner gevonden. Dat is een man met een geweldig karakter. Als vader van een tweeling heeft hij op 22-jarige leeftijd te horen gekregen dat hij aan een ernstige vorm van slechtziendheid leed en dat hij op de duur blind zou worden. Bovendien is hij vanaf zijn geboorte slechthorend. En dan toch nog zo ambitieus zijn. Daar heb ik zo veel bewondering voor, dat ik heb besloten hem te helpen zijn doelen te verwezenlijken.”

Dat kost veel tijd en energie en daarom heeft Cor van Leeuwen de clubleiding van de NWVG laten weten dat ze komend jaar niet al te veel op hem hoeven te rekenen. Een aderlating, want de routinier heeft een omvangrijke erelijst. Op zijn naam prijken klassiekers als de Ronde van Groningen (2x zelfs), de Omloop van de Veenkoloniën, de Drentse Dorpenomloop en Rund um Steinfurt. Uitbreiding van dit soort palmares is vooralsnog niet denkbaar. Van Leeuwen: ”Ik blijf nog wel op de weg fietsen, maar de tandem staat komend seizoen op 1. Om de top in deze discipline te bereiken moet er veel getraind en gereisd worden. Daarvoor moet ik vaak naar Papendal en ook naar Borne, waar Rinne dus woont. Dan blijft er amper nog tijd over voor wedstrijden met de NWVG. Ik ga er nog wel een paar rijden, maar van mei tot en met juli word ik helemaal opgeslokt door de tandem.”

In die periode hopen Van Leeuwen en Oost zich te kwalificeren voor het WK en dat moet gebeuren via wedstrijden in het kader van de Wereldbeker. Het ultieme doel is dus Rio 2016 en dat lijkt mij een geweldige belevenis. Maar zo ver is het nog niet, want zo is Cor van Leeuwen inmiddels al wel duidelijk geworden, het niveau is bijzonder hoog. ”Om naar het WK te mogen, moeten we top-acht in wereldbekers rijden. Dat is dit jaar maar één Nederlands duo gelukt. Elk land stuurt twee of drie koppels naar deze wedstrijden en dan moet je echt goed zijn om mee te kunnen doen. Daarom kan dit alleen maar als we het professioneel aanpakken.”

Jawel, en daar zit hem vooralsnog de kneep. Want zo’n project kost dus wel geld. Van Leeuwen legt uit: ”Denk alleen maar aan het reizen naar die internationale wedstrijden. Maar ook in eigen land moeten er veel kosten worden gemaakt. Afgelopen maand, oktober dus, was ik alleen al 350 tot 400 euro aan reiskosten kwijt. Dat kan ik tot februari wel volhouden, maar daarna heb ik een probleem.”

Het moge duidelijk zijn, Cor van Leeuwen zoekt sponsors om zijn Olympische droom met Rinne Oost te kunnen realiseren. Het gaat niet om ’wereldbedragen’, maar ook in deze tak van sport is enige financiële steun van sponsors onontbeerlijk. Van Leeuwen: ”We willen bijvoorbeeld komend jaar twee keer 10 dagen in een trainingskamp. Dat kost al gauw zo’n 2000 tot 2500 euro. Er zijn koppels die drie maanden naar Spanje gaan om te trainen. Maar die krijgen per jaar 20.000 euro aan sponsorgelden. Wij kunnen het, heb ik berekend, met de helft ook wel af. Dus zo’n 10.000. Dat zou al fantastisch zijn. Daarmee kunnen we niet alleen die trainingskampen betalen, maar ook wereldbekerwedstrijden in Italië, België, Polen en Nederland. Alleen het WK wordt door de KNWU betaald. Behalve in reizen zitten er nogal wat kosten in kleding, voeding en materiaal. Ik denk dat wij aantrekkelijke sponsorpakketten kunnen aanbieden. Je ziet toch steeds meer aandacht voor aangepaste sporten, ook in de media.”

 

Dick Heuvelman