Wat deed rugnummer 78 in de Ronde van Groningen?

Wielrenner ben je niet zo maar, ook al

ben je een imponerende spinningmaster

 

Usquert – Zoals zo vaak was de Noordelijke Wielervereniging Groningen afgelopen zaterdag weer aan het feest in haar eigen Ronde van Groningen. Dit keer met Marco Hoekstra als primus inter pares. De focus van Groot Groningen richtte zich echter van meet af aan niet op de winnaar, maar op de man die met rugnummer 78 het vertrek nam in Usquert. Hij stond niet op het lijst der favorieten, maar is wel een man waar een bijzonder verhaal achter schuil gaat.

Eerst even zijn naam: Jacob Groenhof. Hij woont in Donderen en is 32 jaar. Ondernemer ook. In Tynaarlo bestiert hij een fitnesscentrum, FGT geheten. Daar, aan de westkant van A28, begint zijn verhaal in relatie met wielrennen. Jacob ontfermt zich er over de klanten die met spinning hun conditie opvijzelen. Fietsen dus op een hometrainer. Jacob Groenhof kan het als de beste. Hij zweept zijn spinners op tot grote hoogte.

De klandizie is verbaasd over zijn trapkracht. Hij zet wattages weg die alleen de beste profwielrenners worden toegedicht. Daar wordt met bewondering over gesproken. Als je dat kunt, zou je toch eigenlijk wielrenner moeten worden. Maar ja…., 30 jaar al. Is dat niet een beetje laat om serieus te gaan fietsen? Toch  begint het te kriebelen. Jacob is een op en top sportman, die gedrevenheid, bezieling en volharding uitstraalt. Hij heeft al een prijzenkast, overgehouden aan succesvolle jaren als karateka. Meervoudig jeugdkampioen.

Fietsen is zijn nieuwe passie. Als hij beelden van wielrenners ziet op tv, gaat het steeds meer kriebelen. Dat moest hij, als topspinningmaster, toch ook kunnen…? Niettemin zijn er ook aarzelingen. Zijn leeftijd dus. En kleven er niet te veel risico’s aan. Voor je het weet kun je op je kokosnoot liggen. En ja, hij heeft wel een toko te runnen en ook nog eens een gezin met twee kleine kinderen. Een wielerverslaggever uit zijn klantenkring trekt hem over de streep. Hij laat zich verleiden tot een start in de zogeheten dropkoers op sportpark Corpus den Hoorn in Groningen. Ging prima, meteen tweede.

De Ronde van Groningen was zaterdag zijn eerste grote koers. In het zwarte tricot van De Kannibaal, de club uit Peize. Tijdens de dagen vooraf had hij tal van adviezen en waarschuwingen meegekregen. Hij moest direct van voren zitten. Want in de Ronde van Groningen valt de beslissing altijd in de eerste twintig kilometer. Maar ja, iedereen wil daar rijden. Zelfs al in de neutralisatie. Dus moest hij rekening houden met veel gedrang voor een plaatsje in de eerste waaier.

Echter.. zei Joop Zoetemelk al niet dat de koers loopt zoals hij loopt en dat is lang niet altijd volgens de verwachtingen. Het peloton bleef richting Pieterburen gewoon bijeen. En daarna ook nog een tijdje. Het weer viel ook mee. Wel fris en een straf windje, maar de voorspelde regen bleef uit. Jacob Groenhof begon zich steeds op meer op zijn gemak te voelen. Totdat de jongens van de Noordelijke Wielervereniging het – op weg naar Oldehove – tijd vinden om eens aan de boom te schudden. Laat Jacob Groenhof niet op dat moment panne hebben. Vijf spaken uit het voorwiel.

Hij komt in de derde groep terecht. In de verte heeft hij in het weidse Middag Humsterland de eerste waaier in het vizier. Nog geen minuut achterstand. Jacob Groenhof, doorzetter als hij is, wenst zich niet over te geven. Hij nestelt zich op kop en met de power die hem bij de spinning zo kenmerkt, probeert hij terrein terug te winnen. Maar waar is de nodige steun? Hij is wel sterk, oersterk zelfs, maar in zijn eentje zal hij het gat zeker niet gaan dichten.

In Slochteren is het einde verhaal Ronde van Groningen voor Jacob Groenhof. Weer tegenslag. Nu een val zonder erg, zoals de Vlamingen dat plegen te zeggen. Na een kilometer of 90 stapt rugnummer 78 uit koers. Geen illusie armer, zo reëel is Jacob Groenhof ook wel, maar wel een ervaring rijker. Het jaar 2013 ziet hij slechts als een leerschool. Natuurlijk, hier en daar wil hij wel een prijsje pakken, maar hij beseft dat wielrennen meer is dan keihard de pedalen ranselen.

Volgend jaar, als 33-jarige, wil hij enige naam maken in het peloton. In de training rijden ze hem er al niet meer af, draait hij volwaardig mee. En courage heeft hij ook voldoende. Hem een beetje kennende, zal hij niet eerder rusten voordat hij een keer top-10 heeft gereden in een klassieker. Onthou derhalve zijn naam: Jacob Groenhof!