Derde Helft (366)

Nog niet zo heel lang geleden afficheerde de Groninger Rijksuniversiteit, kortweg de RUG, zich als de sportvriendelijke universiteit. Daar merk je tegenwoordig niet veel meer van. Alleen als er Olympische Spelen in aantocht zijn, laat de RUG van zich horen. Dat gebeurt via de economen Fabian ten Kate (de vader van ex-topatleet Marti ten Kate) en Elmer Sterken, die zich dan wagen aan een voorspellingen van het aantal medailles dat Nederland gaat winnen. Nou, om met de deur in huis te vallen. Meer dan ooit bij de Winterpelen in Peking, 25 in getal maar liefst. Tien ervan zijn van goud. Met dit aantal wordt de oogst van vier jaar geleden in Pjongjang overtroffen. Toen waren het er 20, waarvan acht gouden stuks. Ten Kate en Sterken komen tot hun prognose via een zee aan data, zoals uitslagen van WK's in relatie met Olympische resultaten over een periode van 20 jaar. Ze hebben een reputatie hoog te houden met dit werk. Zo zaten ze er met hun voorspelling van Tokio afgelopen jaar weer eens dichtbij.

Het gaat goed met Courage Events, de firma van Aduarder Thijs Rondhuis die de laatste jaren meer en meer furore maakt met de organisatie van wielerkoersen op topniveau. Zo werden de laatste twee edities van de nationale titelstrijd voor vrouwen en mannen op de VAM-berg van het predikaart zeer geslaagd voorzien. Kersvers is de lof die Rondhuis en zijn vakkundige medewerkers kregen van de vrouwen van de The Cyclist Alliance, de internationale vakbond van rensters. Die beoordeelde de Healthy Adeing Tour, een driedaagse etappewedstrijd in het Noord-Nederland, als de best georganiseerde voorjaarskoers in 2021. De beoordeling was gebaseerd op onderdelen als tv-coverage, huisvesting, omgang met de weersomstandigheden en afgesloten parcoursen. De etappes werden achtereenvolgens afgewerkt op het TT-circuit, op het terrein van de Marnewaardkazerne bij Lauwersoog en op de VAM-berg. Courage Events was de beste van 22 beoordeelde koersen. Het bleef een monument als Gent-Wevelgem nipt voor. 

Na twee weken uitval, komt de FC Emmen-podcast van RTV Drenthe morgen weer op toeren. Niet met regisseur en spelverdeler René Posthuma op de bok, maar met een aanstormend talent van eigen kweek, Tom Meijers. Deze jongeling, de Mathijs de Ligt van Valthermond 1, neem voor onbepaalde tijd de plaats in van René, die onlangs is overvallen door een hersenbloeding. Gelukkig kan ik u melden dat onze René (ja, ik zit zelf ook in deze even befaamde als gevreesde podcast) voorspoedig herstelt. Hij loopt weer met zijn geliefde Binky aan de lijn door Emmen en hoopt zo spoedig mogelijk weer zijn werk op de sportredactie van RTV Drenthe te kunnen hervatten. Maar met Tom Meijers, die bij deze omroep al mooi werk heeft verricht met zijn programma Met Het Bord Op Schoot), kunnen we voorlopig weer aan de (verbale) bak. Houdt hij spraakwaterval Niels Dijkhuizen een beetje in toom?    

Ranomi Kromowidjojo stopt met zwemmen en dat leidde tot een ware publiciteitsgolf door Nederland. Geen medium dat daar, al of niet uitgebreid, geen melding van maakte. Want ja, de zwemdiva uit Sauwerd was een sportvrouw van wereldfaam. Drie Olympische titels en ook nog tal van wereld- en Europese titels staan er achter haar naam. En hoewel ze al weer vele jaren in Eindhoven resideert vanwege het zwembastion aldaar, heeft ze nog altijd een warme hart voor haar Groninger roots. Zo liet ze zich in 2019 via Twitter ontvallen dat ze nog wel eens een wedstrijdje in de Papiermolen wilde zwemmen. Daar werd gelijk op ingehaakt door de oud-directeur van de Provinciaal Groninger Sportraad, Wim Mensen. Hij zocht contact met de zwemclub TriVia, waar Ranomi zich ontwikkelde tot topper. Maar tot op de dag van vandaag is het er niet van gekomen, Ranomi eventjes terug in Papiermolen. De gemeente werkte, ondanks een door de raad aangenomen motie,  niet mee nadat men de kosten van die wens op 80.000 euro had begroot. Te gek voor woorden, reageerde Mensen toen hij deze gemeentelijke notitie onder ogen kreeg. Kan veel goedkoper, weet hij. Nu Kromo haar definitieve afscheid van de zwemsport heeft kenbaar gemaakt ziet Wim Mensen alsnog mogelijkheden voor een laatste duik in De Papiermolen. Internationale exposure verzekerd. Hij heeft zich inmiddels gewend tot de gerenoveerde Stadspartij 100%, waarin opgenomen de Sportpartij.  

Een mooie stap voor Wim Bakering, voetbaltrainer te Norg. De kroonprins van het noordelijke trainersgilde, die na een sabbatical per 1 januari heeft de draad weer heeft opgepakt als interim-trainer bij SV Marum, zal komend seizoen zijn debuut maken in de hoogste regionen van het amateurvoetbal, bij derde divisionist Harkemase Boys. De ambitieuze Friese club is er maar wat blij mee. "Wim is een complete trainer, eerlijk en rechtlijnig en kan spelers goed aanvoelen," zo staat in het persbericht. De 54-jarige Bakering (rechts op de foto) , die zijn laatste klus bij GOMOS afsloot met promotie naar de eerste klasse, is in 2019 voor zijn werk genomineerd voor de Rinus Michels Award, zegt klaar te zijn voor het grotere werk in de trainerswereld. "En waar kun je dan in het Noorden beter beginnen dan bij Harkemase Boys."

 

Derde Helft9 365)

 Ook Voetbal International is begaan met al die Groningers die lijden onder de door gaswinning veroorzaakte aardbevingen, in goed Groningens aardbeem's.  Marco Timmer, namens dit weekblad clubwatcher van PSV, werd tijdens de wedstrijd FC Groningen - PSV bevangen door de manier waarop de FC aandacht vroeg voor deze eindeloze ellende. Het deed hem denken aan een interview met  zaakwaarnemer Mino Raiola in zijn blad, die toen onthulde dat hij wel graag zaakwaarnemer van al die Groningers wilde worden. Dan zou hij die schadeclaims binnen de kortste keren afhandelen. Raiola: "Niet snel, maar morgen al. Het is gewoon schofterig hoe de mensen in Groningen worden behandeld." Marco Timmer zou Groningen daarom wel zo'n pitbull als Mino Raiola gunnen. Hij legt het als volgt uit: "Nou is er genoeg te zeggen en te schrijven over deze superzaakwaarnemer, maar hij is iemand die hard doorbijt en pas loslaat als zijn cliënten hebben gekregen waar ze recht op hebben."

Afgelopen week kwam er een opmerkelijk persbericht langs. Een fusie tussen Elske Dijkstra en Johan Wekema, twee organisatoren van succesvolle sportevenementen in Noord-Nederland. Elske was, als opvolger van wijlen Grietje Pasma, enkele jaren racedirector van de Vier Mijl van Groningen; Johan geeft al sinds de oprichting (mede)leiding aan onder meer de Slag om Norg, de eerste wielerkoers in Nederland over onverharde paden. Wekema deed dat in de stichting Bolane Events samen met oud-wielercoureur Marco Bos en Peter Groothuis, maar die twee zijn afgehaakt. De heren konden het niet eens worden over de koers richting toekomst. Bos en Groothuis zagen meer in een behoudende vaart, waar de ambitieuze Wekema naar nieuwe wegen (evenementen) zoekt. Zoals een grindrace op fietsen met dikke banden, momenteel nogal booming. Inmiddels staat de Peizenaar er dus niet meer alleen voor, want in Elske Dijkstra vond hij een partner die op dezelfde lijn zit. Dat belooft dus nog wel wat voor de noordelijke sport.   

De FC Emmen-podcast van RTV Drenthe moet het voor onbepaalde tijd doen zonder haar eminente en rust brengende spelverdeler, René Posthuma. Hij is geveld door een hersenbloeding en dat is een aderlating van jewelste voor Niels Dijkhuizen en schrijver dezes, de  twee andere leden van deze even gevreesde als geprezen podcast. Geluk bij een ongeluk is de positieve boodschap die René al na een paar dagen vanaf zijn ziekenhuisbed in Emmen verspreidde. Naar omstandigheden maakt hij het goed. "Ik loop al weer door de gang van het ziekenhuis en ben ook al een trap opgelopen. En mag snel weer naar huis, ik hoef niet naar het Beatrixoord in Haren om daar te revalideren. Ik ben een knokker en laat men niet snel uit het veld slaan." 

Roel Boomstra is, zoals u ongetwijfeld hebt meegekregen, voor de derde keer wereldkampioen dammen geworden. Daarmee is de Groninger naar de derde plaats gestegen op de lijst van wereldkampioenen aller tijden, anno 1885. Na 91 titelgevechten staat de Fries Harm Wiersma onbedreigd bovenaan, met zes titels. Piet Roozenburg, Neerlands eerste damlegende, heeft als nummer twee vier titels achter zijn naam staan. Boomstra heeft Ton Sijbrands, tweevoudig wereldkampioen, van de derde plaats gestoten. Gezien zijn leeftijd (28) lijkt Boomstra kansrijk om koppositie over te nemen van Wiersma. Ook al omdat zijn baan als natuurkundige eraan heeft gegeven voor het bestaan als professioneel dammer.  

En ja, een goed voorbeeld doet goed volgen. Want inmiddels heeft ook Boomstra's trouwe, maar vooral kundige secondant Wouter Sipma ook de profstatus aangenomen. Evenals Boomstra was hij als natuurkundige werkzaam bij de Rijksuniversiteit in Groningen. Voor dit jaar heeft Sipma ook al ambitieuze doelen gesteld, hoge ogen gooien in zowel het Nederlands als Europees kampioenschap. 

In de voorgaande aflevering van deze kroniek had ik flink wat regels gewijd aan het toenemende aantal sportmensen op de verkiezingslijsten voor de nakende gemeenteraadsverkiezingen. Toch kwam er via de social media ook een kritische noot en wel van John Franke, de nummer 3 op de lijst van Leefbaar Tynaarlo en altijd scherp als een scheermes. De ontstemming werd groter toen bleek dat van concurrent Gemeentebelangen wel een aantal 'sportnamen' deze revue passeerden. Franke, ooit een erkend prijzenpakker in de noordelijke rondjes om de kerk en ook nog schaatsbelofte, vroeg zich af of ik zijn sportieve staat van dienst vergeten was. En dat ook voetbaltrainer annex zwembadmanager Roelof Rutgers op die lijst stond, als nummer zes. Zo goed John?

Welke Groninger sporthelden worden komende donderdag - 27 januari - op passende wijze beloond met prijzen voor hun prestaties in 2021?  Dat gebeurt via een galavoorstelling in MartiniPlaza. Of er publiek bij mag, weten we dinsdag. Hoe dan ook, het is in elk wel te zien in een speciale video-uitzending. Als u naar www.sportgalagroningen.nl surft, krijgt u alle benodigde info.

Derde Helft (364)

Er was een tijd met de stelling dat sport en politiek toch vooral gescheiden moesten blijven. En nog altijd hoor je stemmen die dat zeggen. Maar de realiteit is dat de sport zich steeds meer gaat roeren in de politiek. Dat blijkt ook nu er gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn. In  de stad Groningen heeft de Sportpartij, die vier jaar geleden geen zetel kon veroveren, nieuwe wegen gezocht voor een herkansing. Men kwam daarbij uit op aansluiting bij de door fusies opgefriste Stadspartij, die ook samenging met 100% Groningen, Gezond Verstand Haren en Algemeen Ten Boer. De Sportpartij heeft inmiddels twee vertegenwoordigers op bij de eerste tien van de kieslijst, te weten op 6 Niels Hilboesen, een fervent FC Groningen-fan, en op 9 Anjo Mekel, die een coachverleden heeft bij Groningens basketbaltrots Donar. Zij worden op de achtergrond onder meer gesteund door Glenn Pinas (ook basketbalcoach), voormalig directeur van het Huis voor de Sport Rob de Waard en Bauke van Stempvoort, ex-voorzitter van voetbalclub Gorecht. De nieuwe partij gaat als darkhorse voor tussen de 6 en 9 zetels. 

In Assen zijn ook mensen uit de sport opgetrommeld door de politiek en wel door de nieuwe partij Assen Centraal, opgericht door twee sportminnende heren die gebroken hebben met de PvdA. Dat zijn Luuk Rengers en Albert Smit. Zij hebben lijstduwers gevonden in darter Frank Posthumus,  de voorzitter van volksclub Asser Boys en de ex-preses van ACV, respectievelijk Jan Puper en Marco de Rijke. Ook deze partij staat er in sommige peilingen al aardig op.    

Gaan we over naar de gemeente Tynaarlo, waar schrijver dezes als lijstduwer bij Gemeentebelangen staat genoteerd. En waar voormalig wielerspeaker Harry Snuk en ijshockeygoeroe Jacob van Gelder (voorzitter van GIJS) elkaar hebben afgewisseld als partijvoorzitter. De kieslijst van de lokale VVD is samengesteld door een commissie waarin zitting hebben Roel Pranger, die in het verleden de Asser TT en andere races met een mobiele kliniek diende als circuitarts, en Rob Schuur, die op zijn CV onder meer een succesvolle bestuursperiode bij Donar heeft staan. 

En om even buiten onze regio te treden, vanuit Rotterdam kwam het nieuws dat 50plus twee voetbalcoryfeeën had aangetrokken als lijstduwers en oud-trainer Leo Beenhakker, die overigens zijn carrière als hoofdtrainer begon in Veendam, en Jorien van den Herik, ex-voorzitter van Feyenoord. Zij strijden voor behoud van de Kuip, en daar maakt 50plus zich al jaren sterk voor. Maar inmiddels is Don Leo afgehaakt. Hij vreesde te veel voorkeursstemmen, met alle gedoe dat daaruit voort zou kunnen vloeien.  

De tijd dat er met dammen geen droog brood is te verdienen en dat voormalig Nederlands kampioen Auke Scholma zich vanuit zijn woonstee in Baflo afficheerde als de armste profsporter van Nederland, is voorbij. Aanstaand wereldkampioen Roel Boomstra boert lekker aan de borden met de 100 witte en zwarte velden, aldus collega Jan A. van der Veen, inside-kenner van Boomstra en zijn gevolg. En dat geldt in mindere mate ook voor zijn trouwe secondant Wouter Sipma. Beiden bewonen een fraaie villa in de stad Groningen, Boomstra in de buurt van het Esserbergstadion en Sipma in de wijk De Held. En inmiddels staat op het paspoort van Boomstra, nu hij afgestudeerd is in de natuurkunde, inmiddels ook het beroep professioneel dammer. Beide dammers trekken ook anderszijds veel met elkaar op. Zo was Sipma Boomstra's studiegenoot en hebben de heren elkaar ook gevonden in het bestuur van de succesvolle damclub in Hijken, een vaste waarde in de hoogste damcompetitie. Sipma is er voorzitter, Boomstra penningmeester. Maar dat doen ze - voor de goede orde -  belangeloos. 

Adriaan Helmantel heeft geen aardje naar z'n vaartje. Is pa Henk  een begenadigd schilder in Westeremden, zoon Adriaan heeft zijn draai gevonden in een totaal andere wereld, die van het cyclisme. Hij kon zelf aardig fietsen, maar is nóg beter in het overdragen van die sport. Trainer-coach dus. Dat heeft gedaan bij de profploeg van Sunweb ten tijde van de gloriejaren van Tom Dumoulin. Momenteel is hij dienst van de KNWU, waar hij de beloften en junioren op de weg. In die functie heeft hij ook ruimte om één dag in de week voor vader Helmantel te werken, meldde RTV Noord afgelopen week.  Adriaan: "Niet om te schilderen, maar er zit achter de schilderkunst van mijn vader inmiddels een compleet bedrijf. Dat doet mijn moeder voor een heel groot gedeelte, maar zij is ook niet meer de jongste. Als mijn vader straks niet meer schildert, of als ze er niet meer zijn, blijft het museum bestaan. Er is ook al een conservator aangetrokken. Ik heb geen verstand van kunst, maar kan wel personeel en vrijwilligers aansturen en omgaan met de computer. Dat zijn zaken die mij veel minder tijd en moeite kosten dan mijn moeder."       

Het was een veelbelovend begin, de lancering van Voetbal Groningen vorig jaar maart. Een glossyachtig magazine met verhalen over Hans Nijland, de ex-directeur van FC Groningen, Velocitas' topschutter Quinn Mekel en mooie beschrijvingen - gelardeerd met fraai fotowerk - van amateurclubs als MOVV en Noordwolde. Geschreven door een nieuwe lichting voetbalschrijvers, zoals daar zijn Jelle Teitsma (oud-spits van ACV en Groen Geel), Koen Olde Monnikhof (Be Quick en Groen Geel), Merijn Slagter (RTV Noord) en Thijs de Jong (Dagblad van het Noorden). Ook oudgedienden, met  Piet van Dijken (the one and only), Jack Suiveer en boven getekende als columnisten, verleenden hun belangeloze medewerking. Maar dit voetbalplezier op papier, dat 10 keer per jaar zou worden verspreid in de Groninger regio,  verdween net zo snel als het was gekomen. Al maandenlang komt er maar geen nieuw nummer van de persen. Daarom maar even contact opgenomen met de roerganger van dit toch ambitieuze project, uitgever Jos Miedema. Zijn antwoord: "We zijn bezig om Voetbal Groningen en andere magazines anders in te delen voor 2022. Binnenkort volgt meer nieuws."

We houden het in de gaten, heer Miedema.

Ook deze week toch weer aandacht voor iemand die de noordelijke sportwereld is ontvallen en wel een prominent (ere)lid van de Koninklijke roeiverenging De Hunze, dr. Kees Migchelsen. Geboren in Leeuwarden meldde hij zich als nieuwbakken studenten bij Aegir, waar het recreatieve roeien (fuifroeien heet dat in die kringen) zijn voorkeur had. Na te zijn afgestudeerd stapte hij over naar De Hunze, waar een imposante lijst van verdiensten opbouwde. Vele jaren maakte hij deel uit van het bestuur van de Koninklijke. Ook op het technisch vlak was hij actief als opleider en coach. Niet alleen van valide roeiers, maar ook van roeiers en roeisters met een handicap. Ook was hij de organisator van tal van roeitochten en trok hij tot op hoge leeftijd aan de riemen. En als bonus trof Cees Migchelsen aan de boorden van het Verbindingskanaal ook nog eens in Ina Dijk de vrouw van zijn 85-jarige leven. Met haar mocht hij ook graag zeilen, met name bij zomerdag op de Oostzee. Boven zijn overlijdensbericht stond dan ook dit levensmotto: Hoe de wind waait in je leven kan je niet bepalen. Maar hoe je de zeilen zet, bepaal je zelf.      

  

Derde Helft (363)

Het is grotendeels onder de radar gebleven, maar FC Groningen heeft een mooie winterslag kunnen maken. Nee, niet op het veld maar op het kantoor in de Euroborg. Want niemand minder dan Koen Janssen is terug. De meeste volgers van de FC zal de naam Koen Janssen misschien niets zeggen, maar hij staat in de Groene Kathedraal aangeschreven als een commerciële duizendpoot. Tien jaar geleden hield de Assenaar het bij FC Groningen voor gezien en vond hij bij het strategisch en creatief reclamebureau Dizain een nieuwe uitdaging. Niet voor heel trouwens want in 2015 werd hij aangesteld als merkambassadeur bij de Abiant Uitzendgroep. Via deze sponsoren bleef de verbinding met FC Groningen bestaan en dat leidde er toe dat hij vorig jaar januari toetrad tot het bestuur van de FC Groningen Business Club. In die rol ging het groen-witte FC-bloed bij hem weer sneller stromen en dat leidde tot deze terugkeer als 'zakelijk spelverdeler'. Janssen: "Het betreft een commerciële functie met werkzaamheden op het snijvlak van verkoop, marketing en communicatie." Kevin Roossien, de aanvoerder van het commerciële team van FC Groningen, is blij met deze rentree. "Koen heeft het FC Groningen-DNA, is een verbinder en heeft veel ervaring. Met hem kunnen er stappen worden gezet."

De Nieuwjaarsboodschap van Donars voorzitter Jannes Stokroos stond dit keer vooral in het teken van betere tijden. Want ja, het loopt de laatste tijd niet echt lekker in MartiniPlaza. Voor de zoveelste keer bleek de Champions League een onhaalbare missie en komt de in 2017 al aangekondigde trainingshal in de tent van Willem de Kok ook maar niet van de grond. En dat terwijl toenmalig sportwethouder Paul de Rook op 22 september van dat jaar dit liet optekenen: "Het zou mooi zijn als er in het voorjaar voor de trainingshal van Donar iets tastbaars ligt." Dik vijf jaar later is er nog nul komma nul van die plannen gerealiseerd. Vandaar dat preses Stokroos nog maar eens aan deze - bijna versleten - bel trok. "In 2021 hebben we ons nieuwe visiedocument vastgesteld, het Merkmanifest van Donar. Eén van de speerpunten daarin willen we in 2022 zeker realiseren, en dat is het hebben van een eigen trainingsfaciliteit in MartiniPlaza. Bij deze doe ik dan ook een oproep aan de gemeente om samen met ons en MartiniPlaza deze investering op korte termijn mogelijk te maken."

Een tip derhalve voor de door vijf partijen gerevitaliseerde politieke partij 100% Groningen, waarin ook de Sportpartij een structureel aandeel heeft gekregen.  

Waar onze nationale topclubs Ajax, Feyenoord en PSV niet wisten hoe snel ze hun trainingskampen in Zuid-Europa moesten cancelen dan wel opbreken vanwege de alom aanwezige coronadreiging, gingen die van de Groninger amateurclubs Be Quick 1887 en SV Marum in respectievelijk Valencia en Fuerteventura 'rustig' door. De Marumers zijn zonder Johan Pitstra op het Canarische eiland neergestreken. De voormalige vedette van ACV kreeg voor de Kerst te horen dat zijn contract bij de geelzwarten niet zou worden verlengd. Hij reageerde met een onmiddellijk vertrek. Pistra's opvolger werd snel gevonden en wel in persoon van Wim Bakering, die met sabbatical was gegaan na een succesvolle periode bij GOMOS in Norg. 

Nog niet zo heel lang geleden meldde ik via deze weg dat twee Groninger sportcoryfeeën, zijnde GIJS-voorzitter Jacob van Gelder en oud-wielerspeaker Harry Snuk, elkaar hadden gevonden in een politieke coup in de gemeente Tynaarlo. Die was ontketend door Richard Aeilkema en hij gaf er zelfs zijn job als hoofdredacteur van het Eelder blad Dorpsklanken voor op. In Van Gelder en Snuk vond hij twee pionnen waarmee de ietwat in versukkeling geraakte partij Gemeentebelangen kon worden opgeschud, met als doel een klinkende zege bij de nakende gemeenteraadsverkiezingen. In dit scenario zou Van Gelder, toen voorzitter van die partij, hoog op de door Aeilkema aan te voeren kandidatenlijst komen. Plek drie of vier. Daarvoor moest hij dan wel afstand doen van de voorzittershamer. Snuk nam die - ad interim - over. Maar die strategie is in de soep gelopen. Voortschrijdend inzicht bij Aeilkema leidde gaandeweg deze 'fluwelen revolutie' tot een verwijdering met Van Gelder, die mede daardoor niet de beoogde derde plaats op de kieslijst kreeg toebedeeld. Hij werd, na een gesprek met de kersverse kieslijstcommissie, op plek 10 gedeponeerd. En toen waren de poppen aan het dansen. Een conflict was geboren. Van Gelder wist zich, met een goed Nederlands woord, verneukt. Hij eiste met onmiddellijke ingang de voorzittershamer weer op en heeft daar ook al een voorschot op genomen met het afvoeren van Aeilkema en Snuk van de ledenlijst van Gemeentebelangen. U raadt het al, die twee 'geroyeerden' willen van geen wijken weten. En zo is de partij die de weinig besluitvaardige raad van Tynaarlo met nieuw elan zou veroveren in een diepe crisis verzeild. Wordt vervolgd.

Nu  de boekwinkels vanwege de lock down zijn gesloten, leek het de vijf schrijvers van de pas van de persen gerolde Canon van het Nederlandse voetbal een goed idee via een landelijke tournee dit boekwerk persoonlijk aan de man/vrouw te brengen. Willem Vissers, de hooggeprezen voetbalverslaggever van de Volkskrant, nam de regio Noord voor zijn rekening. Ik was ook in de route opgenomen met een ruilactie. Ik kreeg een boek van hem, hij eentje van mij. Het bliksembezoek - Willem (links op de foto) had het er druk mee - werd met een fotomoment afgesloten en bracht mij op het idee om op die manier ook nog even mijn recente boek (100 jaar Topsport in Stad) aan te bieden. Woont u een beetje in de buurt van Vries en bent u geïnteresseerd in de canon van de Groninger topsport, dan kunt zich melden op dit adres: dickheuvelman@live.nl

         

Derde Helft (362)

Allereerst de beste wensen voor 2022, dat - mag ik hopen - een beter jaar mag worden dan de twee voorbije, door corona grotendeels verpeste jaren. Nog altijd zitten we er wereldwijd middenin, maar met steeds betere vaccinaties en andere medicaties is er enig licht aan de horizon te bespeuren. En ja, hoop doet leven. 

Persoonlijk hoop ik bijvoorbeeld dat het bij Oosterparkers tot een revival komt.  Ooit behoorde deze klassieke buurtclub tot de Grote Vier van het stad-Groninger voetbal, samen met Be Quick, GVAV en Velocitas. Maar toen de strijd om de hegemonie in Gruno's veste bij de invoering van het betaalde voetbal in 1954 pas echt losbarstte, moest 'Oosterpaark' als eerste - in 1959 - afhaken. En toen het in 1989 door FC Groningen ook nog uit haar Oosterparkstadion werd verdreven en verbannen werd naar het ongezellige complex aan het Van Starkenborghkanaal, was dat in feite het begin van een langzaam aftakelingsproces. Een poging van twee ambitieuze zakenlieden, de heren Jan Benninga en Folkert Buringa, om de patiënt te reanimeren, draaide in 1994 op een jammerlijke mislukking uit. Het sukkelen ging, mede door nóg verbanning naar de steppe van Kardinge, van kwaad tot erger. Vandaag kan worden gesteld dat Oosterparkers op sterven na dood is nu het ook geen standaardelftal meer op de been brengen. De groen-witte vereniging is nog in leven, maar daar is ook alles mee gezegd.

Stadsdichter E. Philippus, die onder de naam Evert Meijer nog in het eerste van Oosterparkers heeft gespeeld, ziet de neergang met lede ogen aan. Weemoed inspireerde hem tot het volgende gedicht:

Ik ga terug in de tijd

m'n eerste shirt was veel te wijd

maar m'n Goliath-voetbalschoenen

waren om te zoenen

Jan Groninger was m'n grote voorbeeld

wat heb ik hem op straat vaak nagespeeld

ook op Ameland zijn we met de club geweest

't was er altijd een groot feest

en toen ik in het eerste stond

speelde ik eindelijk op de heilige grond

m'n hele familie kwam naar me kijken'

ik voelde me één met de rijken

Nu is Oosterparkers bijna honderd

zonder eerste elftal, ik voel me bedonderd

Velocitas, de tweede afhaker (anno 1960), is daarentegen nog springlevend. In het Stadspark koestert de naar de derde klasse afgezonken club haar roemrijke verleden. Wie rondneust in het clubhuis van de aloude, uit 1897 daterende volksclub, proeft met volle teugen de tijden dat Velo speelde tegen grote clubs als Ajax, Feyenoord en PSV. Daar komt binnenkort het misschien wel het allermooiste relikwie bij. Want nu Velocitas dit prille jaar haar 125ste verjaardag gaat vieren, heeft het de KNVB behaagd Velocitas een replica van de in 1934 gewonnen KNVB-beker te schenken. De club van toen Otto Bonsema, Schipper van der Velde en Eppie Meulema, versloeg in de finale Feijenoord met 3-2. De destijds in Utrecht overhandigde wisselbeker is noot in de prijzenlast van de groen-witte terecht gekomen. De bond gaat dat nu goedmaken, met daarop gegraveerd alle clubnamen die tot 1934 de Beker hebben gewonnen, zoals daar zijn Ajax, Feij(y)noord, PSV, Koninklijke HFC, Haarlem, Vitesse en ....... Velocitas Breda (in 1900).   

Hij noordelijke scheidsrechtersgilde moet het vanaf nu voortaan doen zonder Henk Mulder. De Vriezenaar vindt het na 22.5 jaar welletjes en 1 januari een prima datum om te stoppen met fluiten. Mulder was een graag geziene gast bij de heren voetballers, want zijn manier van fluiten - losjes maar toch met gezag - ging er wel in. Maar ook bij de vrouwen, zoals uit de reactie van Leekster Marja Adema-Wardenier blijkt: "Jammer voor de vele clubs, want je was een goede leidsman."  Terugkijkend houdt Mulder derhalve een goed gevoel aan zijn arbitrale carrière over. "Heb ook nog zes jaren door het hele land mogen reizen om daar te fluiten. Vroeg weg 's morgens en 's avonds laat weer thuis. Dat waren mooie tijden." Henk Mulder gaat overigens niet verloren voor de arbitrage. Hij is al een tijdje grensrechter bij het Onder 18-team van FC Groningen, dat onder leiding staat van Paul Matthijs en en Arnold Kruiswijk. 

Ook op dag twee van dit prille jaar ontkom ik er niet aan: het melden van het overlijden van een bijzondere Groninger sportman. En wel Mister Plantsoenloop, Lucas Bolhuis. Hij is - schat ik zo in - zo'n 50 keer van start gegaan in deze prachtige atletiektraditie in het Noorderplantsoen. Bolhuis was er vanaf de allereerste editie in 1958 onafgebroken bij, tot voorbij de eeuwwisseling. Lucas, die 83 jaar is geworden, werd in 1998 voor zijn veertigste deelname geëerd met een horloge met inscriptie. Hij was een bijzondere atleet, die door wijlen Bart Kappenburg, een opperbobo in de internationale atletiekwereld, als talent werd ontdekt. Een topper is de jonge Lucas echter nooit geworden omdat hij het uitgaansleven ook omarmde. Dansavonden in Frigge en Huize Maas, in combinatie met een potje bier, liet hij niet aan zich voorbijgaan. Daardoor bleef hij als middenafstandsloper in de schaduw van zijn broer Thies, die wel wedstrijden won. Desondanks raakte hij de liefde voor het lopen nooit meer kwijt. Ook bij de Vier Mijl was hij als recreant een vaste gast. Lucas was overigens liever wielrenner geworden, maar het ontbrak hem aan de nodige guldens om een racefiets te komen. In zijn werkzame leven was hij vooral te vinden in MartiniPlaza, waar hij als operator bij de algemene dienst de kost verdiende. 

Tot slot nog een felicitatie richting Alex Wekema (foto onder), de oud-wielrenner die het tot wethouder van Noordenveld heeft geschopt. Hij heeft op Nieuwjaarsdag Abraham gezien, oftewel hij is 50 geworden. Over schoppen gesproken..... Rodenaar Wekema is ook een fervent voetballiefhebber geworden, met name van het Engelse voetbal. Vandaar dat hij een passend cadeau in ontvangst mocht nemen, een shirt van zijn favoriete club Crystal Palace.