Derde Helft (352)

De zoektocht naar van RTV Noord-verslaggever Leo Wassing naar de ontwerper van het FC Groningen-logo in het oprichtingsjaar 1971, Reint Rozema, heeft - mede dank zij deze rubriek - snel tot resultaat geleid. Rozema melde zich vanuit het Noord-Hollandse Obdam bij Wassing. Daar woont Rozema tegenwoordig en ziet hij zijn hoekige G met veel voldoening nog wekelijks voorbij komen via de tv. Hij ontwierp het als 21-jarige nadat het toenmalige Nieuwsblad van het Noorden een prijsvraag had uitgeschreven voor een logo voor de toen kersverse FC. En passant ontwierp hij ook nog even het eerste, paarse shirt. Rijk is hij er niet van geworden. Hij won er 250 gulden mee. Rozema nu: "Ik heb wel eens gedacht: al had ik maar een dubbeltje voor elke toepassing geëist, dan was ik nu binnen geweest. Ik deed het echter uit pure clubliefde. Maar ik heb er als grafisch ontwerper wel naamsbekendheid door gekregen en dat heeft mij geen windeieren gelegd." Binnenkort mogen de supporters en sponsors stemmen of zijn aloude logo (in een schild) terugkeert of dat de G in een cirkel blijft staan. Rozema daarover: "De G in een cirkel vind ik goed in elkaar zitten. Heeft een modernere uitstraling dan mijn schildje, dat is toch een beetje een ouderwetse grondvorm." Een stemadvies dus. 

Het bestuur van Donar is versterkt met een commerciële kracht en wel Renate van der Zijl. Zij gaat het team aansturen dat zoveel mogelijk sponsorcentjes binnen moet zien te hengelen. Beroepsmatig is Renate werkzaam als regiodirecteur Groningen/Drenthe bij de firma BeljonWesterterp, één van de vijf grootste hr adviesbureaus van Nederland. Het bedrijf houdt zich onder meer bezig met werving & selectie voor strategische posities, loopbaanbegeleiding en coaching. Van der Zijl zal haar netwerk in Noord-Nederland verbinden met het netwerk van Donar om het sponsorbestand van de Groninger basketbaltrots duurzaam omhoog te krikken.

Al vele jaren bestiert Winsumer Richard Beereboom het bedrijf SportsCom, dat organisaties van sport- en andere evenementen bijstaat op het gebied van communicatie en techniek. Geen wielerronde dan wel loopfestijn in het Noorden of de zwarte truck met oplegger van Beereboom staat pal op de finishlijn en biedt vanaf die plek jury's allerhande, computergestuurde faciliteiten om hun werk optimaal ten uitvoer te kunnen brengen. Inmiddels staat SportsCom als gerenommeerd aangeschreven en is de goede reputatie hier overgewaaid naar Duitsland. Zo werd SpotsCom al te hulp geroepen bij diverse wedstrijden in Thüringen. Afgelopen weekend stond de Groninger truck zelfs al helemaal in München, waar de Rival Supercross (veldrijden) op het programma stond in het historische Olympia Park, het epicentrum van de Olympische Spelen van 1972. 

Drenthe maakt meer en meer furore met haar Col du Vam, de voormalige vuilnisbelt bij Wijster. Klassiekers, kampioenskoersen of gewoon een criterium, alles trekt er overheen. Komend weekend komt er weer een nieuwe loot aan deze bijzondere wielerstam bij, het EK veldrijden. Waar Drenthe voorheen wat als een suffige fietsprovincie werd aangemerkt via de Rijwielvierdaagse, die vooral fietsers op leeftijd trok, is het imago dank zij de VAM-berg veranderd in dynamisch en uitdagend. Dat is ook tot de Groninger politici doorgedrongen. Een deel ervan wil nu ook wel zo'n berg als in hartje Drenthe. Het substantieel verhogen van de vuilnisbelt bij Usquert leek hen een prima optie - klimmen en er omheen een ideaal waaierparcours - maar gedeputeerde Nienke Homan zorgde voor een dikke domper. Er is vooralsnog een geen geld voor. Een potje van 350.000 euro, zijnde het overschot van de vuilstortsanering in Usquert, mag niet gebruikt worden voor de ombouw tot wielerberg. Het bedrag moet beschikbaar blijven voor 'eeuwige nazorg' van te sluiten stortplaatsen, zoals ook de Stainkoeln bij de stad Groningen er eentje is. Zo is er tegenwoordig in Stad en Ommeland altijd wel iets dat een een aantrekkelijke sportontwikkeling in de (politieke) weg staat. Wellicht kunnen de dames en heren politici aan het Martinikerkhof hun licht eens opsteken bij Henk Brink, de Drentse gedeputeerde die als aanjager van de Col du Vam de geschiedenis is ingegaan.

Bij het doornemen van de uitslagen in het amateurvoetbal, kwam ik afgelopen zaterdag ook de naam van Willem Lanjouw tegen. Willem Lanjouw, zullen de kenners zeggen, die was toch al gestopt met voetballen? Dat klopt, maar hij heeft inmiddels ook al weer zijn come back gemaakt. Bij Be Quick 1887. Niet in de zondagse hoofdmacht, maar op het zaterdagse vlaggenschip. Hij heeft daarvoor zijn trainerschap op een laag pitje gezet. Het viel niet meer te combineren met zijn baan als CIOS-docent in Heerenveen. Willem was als trainer van ambitieclub d'Olde Veste in Steenwijk amper nog te zien Huize Lanjouw met drie opgroeiende kinderen. Maar een balletje trappen op zaterdagmiddag is geen probleem. Bij zijn geliefde oude club, uitkomend in de derde klasse C, blijkt dat Willem als 39-jarige 'recreatiespits' het scoren nog niet is verleerd. Met liefst vier treffers legde de gevreesde spits van weleer, die ook nog bij HHC Hardenberg en SC Genemuiden furore maakte als goalgetter, de basis voor de 7-0 zege waarmee de Good Old Aduard 2000 op eigen veld afdroogde. De concurrentie voor de titel, zoals daar zijn Velocitas 1897 en HFC Hoogkerk, is bij deze derhalve gewaarschuwd.  

Derde Heelft (351)

Na Hans Hoekstra, jarenlang het medische boegbeeld van FC Groningen, heeft de noordelijke sportwereld voor de tweede keer in korte tijd afscheid moeten nemen van een eminente sportarts, nu van Jannes Nijboer. Hij overleed op 17 oktober na een jarenlange strijd tegen kanker. Dr. Jannes Albert Nijboer, niet alleen een pur sang vakman in zijn zo geliefde sportwereld maar ook nog eens aimabel en sociaal, was één van de eerste praktiserende sportartsen in ons land. Liefst 32 jaar heeft hij zich ingezet voor diverse sportmedische centra. Hij legde de fundamenten voor het Martini Sportmedisch Adviescentrum, de voorloper van de afdeling Sportgeneeskunde in het Martini Ziekenhuis. Ook anderzijds diende hij de sport. Zo was hij in zijn woonplaats Ten Boer van meet af aan betrokken bij de bouw de Tiggelhal en stuurde hij ruim 25 jaar als voorzitter de Stichting BES aan, de organisatie die zorg droeg voor de beheer van de sportvoorzieningen in het dorp aan het Damsterdiep. Ook was hij nog eens zo'n halve eeuw de drijvende kracht achter de Sportrecreade Ten Boer. Jannes Nijboer mocht slechts 73 jaar worden. Een eresaluut in deze kroniek is op zijn plaats.

Ook Ronald Breinburg heeft, op 81-jarige leeftijd, het tijdelijke voor het eeuwige moeten verwisselen. Er zullen weinig hedendaagse voetballiefhebbers zijn die ooit van Ronald Breinburg hebben gehoord, maar hij was de eerste donkere speler in het Oosterpark. Daar maakte hij in 1963 zijn opwachting bij GVAV, samen met jongens als Tonny van Leeuwen (gekocht van Sparta), Martin Koeman, Ferry Petterson (beiden Blauw Wit Amsterdam) en Dick Bosschieter (KFC Koog aan de Zaan). Breinburg kwam van Transvaal, de topclub van Suriname en behoorde tot eerste lichting Surinamers - zoals daar waren Humphrey Mijnals, Erwin Sparendam en Michel Kruin - die Nederland mee hebben opgestuwd naar de top in het mondiale wereldvoetbal. Breinburg, door het Groninger publiek destijds liefdevol als Bruintje Beer omarmd (mag nu absoluut niet meer), was slechts één seizoen (1965/66) basisspeler. De spijkerharde, maar ook ietwat laconieke centrumverdediger beleefde toen ook, op 31 oktober 1965, zijn finest hour bij GVAV, toen hij in de Kuip als matchwinner het veld verliet. Hij scoorde GVAV's tweede goal tegen Feyenoord: 1-2. Als bruikbare invaller maakte hij tot medio 1969 deel uit van de selectie, waarna hij op de transferlijst werd geplaatst. Hij bouwde vervolgens in een ander park, het Stadspark, af bij de amateurclub GRC. Op bovenstaande foto zit Breinburg geheel rechts gehurkt. Vrnl naast hem Tonny van Leeuwen. Johan Beuvink, Ole Fritsen en Martin Koeman. Staand vrnl Keld Pedersen, Piet Fransen, Ferry Petterson, Henk Cornelis, Harm Roossien en Dick van Vlierden.

Leo Wassing, kersvers verslaggever bij RTV Noord, is naarstig op zoek naar de bedenker en ontwerper van het FC Groningen-logo uit het oprichtingsjaar 1971. De geestelijke vader van dit logo is Reint Rozema, die toen 21 jaar was. Hij reageerde op een prijsvraag van het toenmalige Nieuwsblad van het Noorden en stuurde het karakteristieke logo - met de bekende G - in. Rozema won 250 gulden (beschikbaar gesteld door Donateursvereniging FC Groningen) en de G wordt nog altijd gebruikt in het logo. Sterker nog: supporters en sponsoren kunnen nu kiezen om het oude logo uit 1971 opnieuw te gebruiken als embleem. Rozema woonde tot 2013 in Norg aan de Douglaslaan. Daar hij had zijn eigen Buro voor Grafische Vormgeving. Waar Rozema nu woont is echter de vraag die Wassing via deze kroniek beantwoord hoopt te krijgen. Tot dusver heeft zijn zoektocht namelijk niets opgeleverd. Daarom werp ik deze vraag in het midden: Wie weet waar Reint Rozema te bereiken is? U kunt zich rechtstreeks melden tot lwassing@rtvnoord.nl.

Bij politieke partij Gemeentebelangen in de gemeente Tynaarlo zijn ze bezig met een interne opfrisbeurt die moet leiden tot stemmenwinst bij de komende gemeenteraadsverkiezingen in maart volgend jaar. Daar heeft ook de voorzitter van Groningens nog altijd populaire ijshockeyclub GIJS, Eeldenaar Jacob van Gelder, een rol in gekregen. Hij zal bij de leden worden voorgedragen als kandidaat-raadslid. Van Gelder is daarom afgelopen week afgetreden als voorzitter van de partij. Die vacature is opgevuld door een andere prominent uit de noordelijke sportscene en wel Harry Snuk, jarenlang een enthousiaste microfonist bij tal van wielerrondjes rond kerk en kroeg. Enook nog bij LY-CUR-GUS!!! De spraakwaterval van Paterswolde wil dat zijn partij minimaal drie zetels winst gaat boeken. Lukt dat, dan wacht hem ongetwijfeld een aardige premie (dreuge worst van slager Hilbrants of anders wel een pizzamaaltijd bij de Rode Kater) 

Het werd zaterdagavond een lange zit voor de Donar-aanhang, Want onmiddellijk na de (verloren) wedstrijd tegen de aloude rivaal Heroes Den Bosch begon de afscheidsceremonie van Jason Dourisseau, de die liefst tien jaar de Groninger basketbaltrots met veel succes heeft gediend. Die festiviteiten namen bijna net zoveel tijd in beslag als de wedstrijd zelf, want de organisatie had alles uit de kast getrokken voor een onvergetelijk afscheid. Veel oud-spelers,  zoals daar waren Lance Jeter, Ross Bekkering en Chase Fieler, leverden via een filmpje een bijdrage en het regende lovende woorden. Hoogtepunt was de erepenning van de stad Groningen die Dourisseau kreeg overhandigd door burgemeester Koen Schuiling, terzijde gestaan door sportwethouder Inge Jongman. Hoewel de loop naar buiten op dat moment - na een klein uur - op gang begon te komen, hebben de meeste toeschouwers dit eerbetoon nog meegemaakt.  

Van de mogelijkheid, die de KNVB heeft geboden om met ingang van het seizoen 2022-2023 met het eerste team de horizontale overstap van het zondag- naar het zaterdagvoetbal te willen maken, hebben landelijk 53 verenigingen aangegeven hier gebruik van te willen maken. Dat meldt mij Jan van Driel, de voormalige voorzitter van het District Noord van de KNVB. Van Driel: "Daarnaast hebben nog zo’n 50 verenigingen aangegeven dat ze dit overwegen, maar eerst nog even de kat uit de boom willen kijken. Dit kan dan niet meer met ingang van het volgend seizoen, maar het geeft wel de tendens aan die al een aantal jaren geleden is ingezet. Namelijk de verschuiving van de zondag naar de zaterdag als speeldag." 

Van die 53 clubs zijn er 10 uit het District Noord. Dat zijn de eersteklassers vv Heerenveen, FVC (Leeuwarden) en Hoogezand, als ook de tweede klassers Veendam 1894, GAVC (Grouw).  en LAC Frisia. In de lagere regionen hebben TLC (Tolbert/Leek),  HSC (Sappemeer), VC Trynwalden en SF Deinum voor de overstap zondag/zaterdag gekozen. De meeste overstappers zijn geregistreerd in West 2,  met daarin grote steden als Rotterdam en Den Haag. Van de huidige 54 zondaclubs gaan er liefst 30 naar de zaterdag. Blijven er voor de diverse zondagcompetities slechts 24 clubs over. Wat voor gevolgen dat weer heeft, is nog in nevelen gehuld. 

O ja, de trommelaars zijn ook weer terug bij Donar. Gewoon op hun oude vertrouwde plekke, op de eerste rij van Vak O op de tweede ring. 

Derde Helft (350)

De sportminnende lezers van het huis-aan-huisblad De Groninger Gezinsbode, met name zij die geïnteresseerd zijn in het wel en wee van FC Groningen, werden afgelopen week blij verrast. Er stond weer een FC-stukje van de hand van Wim Masker in. Dat was al enkele weken niet meer het geval. Wim had namelijk van de chef weekbladen van de NDC Mediagroep te horen gekregen dat op zijn diensten geen prijs meer werd gesteld. Kwestie van financiële sanering. Want sinds de NDC is ingelijfd door het Belgische Mediahuis worden de weekbladen afgeknepen nadat een poging om ze te verlopen op niets uitliep. Het wegbonjouren van Wim Masker kwam de bedrijfsleiding echter op een karrevracht kritiek te staan. Want ja, Wim Masker is een journalistiek icoon in de 'omlijsting' van FC Groningen. Al tientallen jaren banjert hij zaterdags urenlang op sportpark Corpus den Hoorn om nauwlettend de ontwikkeling opgroeiende talenten gade te slaan. En uiteraard zit hij als clubwatcher bij uitstek bij de thuiswedstrijden van het vlaggenschip in de Euroborg. Als geen ander weet hij wat voor vlees FC Groningen jaarlijks in de kuip heeft. Dat levert lezenswaardige stukjes in de Gezinsbode op, op basis van veel ins en outs. Dat is de chef weekbladen nu ook wel duidelijk geworden. Onder alle publieke commotie heeft hij zijn besluit teruggedraaid, zodat de column van Wim Masker in ere is hersteld. Een felicitatie waard.

Goed nieuws ook voor de noordelijke drafsportliefhebbers. Aduard gaat weer draaien. De knusse en sfeervolle graspiste leek, na de politieke sluiting van de baan in het Groninger Stadspark, ook ten dode opgeschreven nadat het bestuur van de stichting DAZ (Drafsport Aduard-Zuidhorn) vleugellam was geworden als gevolg van het wegvallen van voorzitter Bert Postema. Dat onheil is door toedoen van de NDR, de landelijke drafsoortorganisatie,  afgewend. Op haar verzoek werd gezocht naar een vervanger en die is gevonden in de persoon van Gerard Steeman. Het eerste wat hij deed is Kees de Bock, bestuurslid van de Koninklijke Harddraverij en Renvereniging Groningen, te benaderen om ook in zijn bestuur zitting te nemen. De Bock zei graag ja. Vervolgens waren de 'oude' bestuursleden Marian Wolterse en Jack Kamminga bereid aan te blijven. Kees de Bock is razend enthousiast over deze ontwikkeling: "De eerste bestuursvergadering is achter de rug en het gonst van de nieuwe ideeën, terwijl de basis natuurlijk altijd al prima was in Aduard. De eerstvolgende koersdag zal in juni 2022 plaats vinden en dus die dag maar vrijhouden als u de paarden wil zien, horen, ruiken en voelen."

MartiniPlaza heeft de basketbaltempel een mooie upgrading gegeven met onder meer twee informatieve, elektronische scoreborden en flink wat meer lichtsterkte boven de speelvloer. Toch mist er in dit prille seizoen iets en wel de trommelaars, die al slaande de sfeer bij de wedstrijden van Donar een slinger geven. Nee, de trommelaars (drie tot vier) zijn er niet flauw van. Integendeel zelfs, ze willen dolgraag weer los. Maar, legt Bas Kammenga, de voorzitter van de supportersvereniging van de Groninger basketbaltrots uit, ze mogen dat niet meer doen vanaf hun vaste plek op de tweede ring van de zuidtribune. Op last van het management van de BNXT-league, zoals de Beneliga officieel heet. Kammenga verwacht echter dat er een oplossing komt. Hij denkt dat er binnenkort vanachter de perstafel mag worden worden getrommeld. De verslaggevers William Pomp, Thijs de Jong en Paul Zweverink kunnen dus wel alvast oordopjes gaan kopen. 

In het nationale basketbal is het jaarlijks een komen en gaan van Amerikanen. Maar soms zijn er blijvers, zoals Jason Dourisseau. Tussen 2009 en 2021 speelde deze Yank - onderbroken door een kort Duits intermezzo - liefst 514 wedstrijden voor Donar. In tien Groninger seizoenen stond hij zegge en schrijve 13.746 minuten op de speelvloer. Nog even, met dank aan Kim Knollema, manager operations bij de Groninger basketbalbolwerk, wat meer indrukwekkende cijfers: Dourisseau scoorde 5442 punten en tekende ook nog eens voor 2459 rebounds, 1001 assists en 751 steals. Voor dit indrukwekkende cv is hij al beloond met een tribune in MartiniPlaza, als ook een beeltenis op de gevel van het Huis van Donar. Maar komende zaterdag (23 oktober) wordt Jason Dourisseau nog eens publiek uitgeluid na afloop van de klassieke competitiekraker tegen Heroes Den Bosch. Knollema hoopt dat het publiek dan nog één keer voor voor Jason Dourisseai op de banken gaat staan voor een dik verdiend ovationeel applaus. Dat gaat vast wel lukken.

De sportredactie van het Dagblad van het Noorden krijgt er met ingang van 1 november nieuwe kracht bij. De gelukkige is Machiel Akkerman, die als beste uit een stevige sollicitatieprocedure is gerold. Akkerman was tot voor kort regelmatig te lezen op de site van Sport in Stad, volgens nestor annex chef-redacteur Jan A. van der Veen zo zoetjes aan de kraamkamer van de noordelijke sportjournalistiek. Want ook Leo Wassing, die op 1 oktober zijn verslaggeversdroom in vervulling zag gaan bij RTV Noord, en freelancer Emiel Venema hebben zich vakmatig bekwaamd onder de gelouterde vleugels van Jan A. Waarvan acte derhalve.  

Het was al met al toch wel de verrassing van de dag in de derde divisie van het zaterdagvoetbal: Fred de Boer die na de wedstrijd van ACV tegen Sportlust '46 zijn vertrek bij de Asser topamateurclub aankondigde. Niet uit teleurstelling omdat er werd met verloren van de Woerdense opponent (1-2). Nee, de immer bevlogen Leeuwarder trainer vindt het tijd voor een nieuwe uitdaging. Hij heeft er volgend jaar zes seizoenen opzitten in de Drentse hoofdstad. In een eerdere periode was hij ook al drie jaar technisch leidsman bij ACV. "Ik heb hier jaren met heel veel plezier gewerkt, het is goed dat onze wegen nu scheiden. Maar ik ben nog niet klaar. Ik kan en wil ook helemaal niet zonder voetbal." Ambitieuze clubs, het liefst in het zaterdagvoetbal, mogen zich bij hem melden. Met de nadruk op ambitieus, want Fred de Boer geldt in het noordelijke amateurvoetbal als een echte toptrainer. Eentje die er in alle facetten van het vak voor gaat. Arnoud Redder, jarenlang speler van Be Quick 1, onderstreepte dat nog eens op Twitter: "Fred de Boer is de beste trainer die ik heb gehad."

  

   

Derde Helft - Kolibri Special

 

Als de Kolibri van Warfhuizen gaat wieleramateur Peter Merx door het noordelijke sportleven. Maar deze Kolibri slaat zijn vleugels niet alleen naar heinde uit, maar ook naar verre oorden. Zo vloog hij onlangs naar Afrika, waar hij ook nog eens een triomf aan zijn zegelijst kon toevoegen. Ik heb hem een tiental vragen per mail voorgelegd en die heeft hij allemaal beantwoord. Dus daarom een qua format 'iets' ander blog dan gewoonlijk, zeg maar een Merxblog. Edoch, deze incidentele verandering is het alleszins waard. Leest u zelf maar.

Naar welk land ben je geweest en wat voor wedstrijd was daar?

Ik ben naar Kameroen geweest. Daar werd de 21^ste editie van de GP Chantal Biya georganiseerd. Chantal Biya is de first lady van Kameroen, de vrouw van president Paul Biya

Was dat een eendagskoers of een etappewedstrijd?.

De wedstrijd werd georganiseerd onder auspiciën van de wereldbond UCI en stond als vijfdaagse etappekoers op de UCI Africa Tour Kalender.

Was je daar met een ploeg en op uitnodiging?

We waren daar als Global Cycling Team, een Nederlands team dat op uitnodiging koersen rijdt in niet-traditionele wielerlanden. Voor Global Cycling Team heb ik eerder in onder andere in Bulgarije, Estland, Togo en Burkina Faso gereden. De samenstelling van het team wisselt per koers en bestaat altijd uit Nederlandse amateurwielrenners.

Wat waren je ervarinten daar als renner?

Top! Naast werken is fietsen mijn grootste hobby dus als ik een wedstrijd van vijf dagen mag fietsen, dan vind ik dat fantastisch! De organisatie heeft gezorgd voor goede hotels en omlijsting van de koers en ook de wegen in Kameroen zijn goed te noemen. De wedstrijd vond plaats rondom de hoofdstad Yaounde, die gelegen is op 1000 meter hoogte waardoor de temperatuur voor Afrikaanse begrippen mee viel. Ook het eten was goed, al durfde ik niet altijd de gebakken vis te eten die ons werd voorgeschoteld. Tijdens de vierde dag kregen we bezoek van Chantal Biya in eigen persoon en heb ik met haar een selfie gemaakt! Wat je ook merkt is dat de koers daar enorm leeft. Elke avond om half acht ’s avonds was er een ruime samenvatting van de wedstrijd op Kameroen 1 waarin de koers en een aantal dorpen en personen langs de route werden uitgelicht. De dag na de koers bezochten we met het team het Nationaal Museum van Kameroen, waar de gids mij herkende van TV en tot op het woord precies wist wat ik gezegd had. Dat is me nog nooit overkomen, nou ja misschien na de Ronde van Winsum misschien een keer.

Je hebt zelfs ook nog iets gewonnen, is het niet? 

Dat klopt ik heb de laatste dag met finish op de centrale boulevard in Yaounde winnend weten af te sluiten. Vroeg in de wedstrijd reed er een kopgroep van vier man weg zonder iemand van Global Cycling Team erbij. In het peloton was er een strijd voor het algemeen klassement gaande omdat de nummers 1, 2 en 3 in dezelfde tijd stonden. Toen de gemoederen enigszins bedaarden, wist ik met vijf man de oversteek te maken naar voren. Met mijn ploeggenoot Luuk Schuurmans ontsnapte ik ook nog uit deze voorste groep, waarna Schuurmans tempo maakte tot de finish en ik de sprint-a-deux won.

Moest er ook nog worden geklommen?

In Kameroen is het geen meter vlak, maar er zat geen echte bergetappe in deze koers. Wel zaten er een aantal heuveltjes in de derde en vierde etappe, vergelijkbaar met Limburg. Hierop werden ook de verschillen voor het klassement gemaakt. Onze Limburgse klimmer Lars Quaedvlieg won die die derde etappe. De finishes waren afgezien van de laatste dag wel bovenop heuvels gesitueerd, wat het voor een sprinter als mij wel lastig maakte.

Hoe was de organisatie?

We konden merken dat de organisatie haar best gedaan had om ons in de beste hotels onder te brengen. Het aantal sterren in Kameroen is niet helemaal één-op-één over te zetten naar sterren in Nederland. Een nachtje heb ik op een bank geslapen omdat het bed van een soort heel zacht schuim gemaakt was, waar ik als zij-slaper helemaal in weg zakte. Dat voelde ik de dag daarna wel in de benen, maar ik wist wel aan de finish te komen.

Je was daar ook al eens eerder geweest, als ik me niet vergis?

Dat klopt, in juni heb ik meegedaan aan de Ronde van Kameroen. Deze koers was acht  dagen en ging door het hele land. Dit was een hele gave ervaring waarin we heel veel van het land gezien hebben. De laatste dag van de Ronde van Kameroen en de laatste dag van deze koers zijn hetzelfde en in juni werd ik tweede in deze etappe. Ik had het gevoel dat ik had kunnen winnen en daarom was ik erg gebrand om terug te gaan. Mijn gevoel bleek te kloppen!

Heb je er ook nog leuk prijzengeld verdiend?

De gehele reis en verblijf was op uitnodiging van de organisatie van de GP Chantal Biya, waar we erg dankbaar voor zijn. Als teken van onze dankbaarheid hebben we in Nederland een nieuwe racefiets gekocht en meegenomen naar Kameroen om die aan te bieden aan de organisatie. Deze is uiteindelijk in ontvangst genomen door Chantal Biya en zal gaan naar een Kameroens wielertalent die de fiets kan gebruiken. Ook hebben we na de koers stevig lokaal houtsnijwerk zoals maskers en schilden ingeslagen. Ik moet een en ander nog even precies berekenen maar ik denk dat ik ongeveer 100 euro overhoud en dan laat ik de vrije dagen die ik moest opnemen nog even buiten beschouwing. Rijk word je er niet van maar het was een fantastische ervaring. Nog leuk om te vermelden is dat alle etappe winnaars een lap Afrikaanse waxprint stof kregen in de kleuren van de sponsor PMUC. Lars Quaedvlieg (winnaar derde dag) kwam op het idee om hiervan in Kameroen een traditioneel Afrikaans pak te laten maken waardoor we nu allebei een unieke herinnering hebben aan onze overwinningen daar!

Peter Merx wint de slotrit in Yaounde. De onderste foto is een selfie met Chantal Biya, de first lady van Kameroen.

11. 
    

Derde Helft (349)

Het gaat goed met Courage Events, het bedrijf dat actief is met het organiseren van wielerwedstrijden. Eigenaar Thijs Rondhuis heeft een splinternieuwe koers aan zijn koersstam toe kunnen voegen, de Elfsteden Classic. Inderdaad, een wedstrijd die alle Friese Elfsteden aan zal doen. Komend jaar, 6 maart, is de eerste editie. Waar start- en finishlijn worden getrokken, is nog een punt van onderhandeling. Het is voor het eerst sinds 2010 dat Friesland weer een wielerkoers van importantie - met profs dus - binnen haar grenzen krijgt. De laatste was de Batavus Prorace, met start en finish in Leeuwarden. Met de Elfsteden Classic er in zijn portefeuille bij is Rondhuis zo zoetjes aan op weg het Nederlandse equivalent de Franse ASO te worden, de firma die onder meer de Tour de France, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik onder beheer heeft. De Aduarder wenst zich echter (nog) niet te vergelijken met ASO-topman Michel Prudhomme. Hij blijft bescheiden: "We kennen onze plek. Kleinschaligheid en betrokkenheid van onze mensen is onze kracht." Rondhuis kan inmiddels echter op een mooi organisatie-cv bogen. Daarop staan de Healthy Ageing Tour voor vrouwen, Olympia's Tour voor beloften, de Simac Ladies Tour en de meest recente Nederlandse kampioenschappen op de VAM-berg.

De Friese wielerliefhebbers kunnen zich - alsof het niet op kan - ook nog eens verheugen op de komst van de Giro d'Italia. Aanvankelijk ging de wens uit naar nóg een groter spektakel, het Grand Départ van de Tour de France. Maar dat bleek na enkele jaren lobbyen geen haalbare kaart. Daar hing een minimaal prijskaartje van 20 miljoen euro aan en dat werd zelfs het toch redelijk rijke Friesland te gortig, Vandaar de switch naar de roze koers, zo onthulde de Leeuwarder Courant. Net zo mooi en nog betaalbaar ook. Er is inmiddels een lobbyclub opgericht die de Giro, die in 2002 voor het eerst in Nederland van start ging - in Groningen nog wel - naar het Heitelan moet zien te halen. Het zijn gedeputeerde Avine Fokkens, Hoofd Provinciale Waterstaat Sjoerd Vrieswijk, de doorgewinterde CDA-politicus annex wielervoorman Joop Atsma; Luuc Esinga, de voorzitter van de internationale vakbond voor wielerprofs, en inmiddels oud-profrenner Pieter Weening, winnaar van twee Giro-etappes. Ze hebben al een eerste gesprek met Mauro Vegni, de koersdirecteurs van de Ronde van Italië, gehad.  

In de Drentse wielerwereld daarentegen is er ongeduld. Nu er in de Zwitserse stad Grenchen mooi en enerverend baanwielrennen te zien is geweest in het kader van de Europese kampioenschappen, vraagt wielerenthousiast Albert Kerstholt zich af wanneer er nou eens daadwerkelijk wordt begonnen met de overkapping van de wielerpiste in Assen. Hoewel alle seinen na vele jaren lobbyen op groen staan, moet de eerste schop nog de grond in. Kerstholt: "Waar wachten we eigenlijk nog op. Het wordt hoog tijd dat we hier in het Noorden nu ook mooie wedstrijden kunnen organiseren."

In de stad Groningen was er daarentegen weer blijdschap over de terugkeer van de 4Mijl, het sportieve loopfeest van Haren over de aloude invalsroute (Rijksstraatweg en Hereweg) naar de Vismarkt. Omdat het festijn nog even moet bijkomen van de coronacrisis, waren er dit keer minder deelnemers dan normaal en evenmin ware toppers op het parcours. Het VIP-bestand daarmee gelijke tred,  hield niet over. De loop-VIPS waren onder meer Arjen Robben en zijn hele familie, drievoudig Olympisch schaatskampioenen Marianne Timmer, internetondernemer Ben Woldring, ex-volleybalinternational Wytze Kooistra en de onlangs als pensionado afgezwaaide directeur van het Groninger Huis van de Sport, Rob de Waard. 

Als dikkedak-VIPS werden gesignaleerd burgemeester Koen Schuiling, sportwethouder Inge Jongman, de Drentse ex-topatleet Roelof Veld, het provinciaal Drentse subsidiekraan Dennis Schomaker, voormalig racedirector van de 4MIjl Elske Dijkstra en haar voormalige collega van de Stadsloop in Appingedam, Kees Bijmolt.

Paardensportkenner en gastschrijver op de site van Sport in Stad Henri van Voorn, die het liefst viervoetige dravers ziet lopen, vierde in deze editie een privé-jubileumpje. Op 67-jarige leeftijd liep hij op een drafje zijn dertigste 4Mijl. Ook Martijn van der Veen, één van de aanjagers van Sport in Stad, was andermaal van de partij. Voor hem was het dit keer vooral een opwarmertje voor een primeur, want hij waagt zich voor het eerst aan een heuse marathon en wel die van Amsterdam, die voor komende zondag (17 oktober) op de agenda staat.

Sport in Stad vierde op de dag van de 4MIjl overigens haar zevende verjaardag. De heer Van der Veen heeft voor zijn medewerkers, zoals daar zijn Arie Haan, Leo Wassing, Bas Kammenga, Paul Zweverink, Jan A. van der Veen, Jack Suiveer, Hans Schrijer, Machiel Akkerman en Wouter Sipma, een passend feestje in het vooruitzicht gesteld. 

Tot slot een pluim Johan Franke en zijn zoon John, die begeleid door John's vrouw Lydia, een fietstocht naar het Spaanse pelgrimsoord Santiago de Compostela hebben volbracht. Niet vanuit Nederland maar vanaf Saint Jean Pied de Port, aan de voet van de Pyreneeën. Nog altijd een afstand van 700 kilometer. Met name voor oud-wieleramateur John een enorme prestatie, want hij gaat al enkele jaren gebukt onder longkanker. Maar het gemeenteraadslid van Tynaarlo is geen type dat zich zo maar gewonnen geeft en kan nog altijd afzien als de beste. Want tien dagen achtereen gemiddeld 70 kilometer wegtrappen - het ook nog heel wat hoogtemeters - is voor een kankerpatiënt bepaald geen eitje. Vader Johan, inmiddels 80-plus,  is daarentegen is ruimschoots getraind in dit randonneurswerk. Het was zijn derde fietstocht naar naar Santiago de Compostela. Dit keer stak hij in de kathedraal een extra kaarsje voor zijn meegefietste zoon aan.    

 

Derde Helft (348)

Triest nieuws uit Canada.  Daar, in Vancouver, is Norman Hill op 82-jarige leeftijd  overleden. Hill, een geboren Engelsman, leefde zich in zijn jonge jaren uit in de wielersport. Hij was op zijn best in de internationale wielerpistes, waar hij jarenlang deel uit maakte van het zesdaagsecircus. Zo kwam hij in 1970 ook in Groningen terecht, waar hij in de Martinihal áls 'kleine renner' uitgroeide tot publiekslieveling. Samen met zijn Haagse koppelgenoot Piet van der Lans maakte hij zich populair door met veel strijdlust de zogenaamde kruimelprijzen buit te maken, in de afvalraces, sprintnummers en dernyreeksen van de tweede garnituur. Het publiek ging er voor de banken staan en zong de goedlachse Brit toe met het toepasselijke lied Norman, oehoeoehoeoehoe...Norman. De bijval voor Hill deed met name machinist Peter Post van de Blauwe Trein, de renners die in een zesdaagse de dienst uit maken, wrevel opwekken. Want ja, vond Post, de show behoorde niet te worden gemaakt door 'bijwagens' maar door de vedetten, zoals daar waren Tourwinnaar (1968) Jan Janssen, de Belgische dernyspecialist Theo Verschueren en de Duitse allrounder Klaus Bugdahl.

Normann Hill won in de aloude Borgmanhal van MartiniPlaza trouwens nog wel een hoofdprijs en wel een partner voor het leven, Harma Volders. Zij was in die eerste Zesdaagse Miss Spar en zo kreeg Hill zijn eerste kussen van de toenmalige medewerker van de stad-Groninger VVV. Daar bleef het niet bij. Het leidde tot een echtelijke verbintenis. Ze hebben na de wielercarrière van Norman hun leven voortgezet in Vancouver, waar beiden zich in het zakenleven stortten. Harma heeft er ook nog een radioprogramma gehad, The Dutch Touch.  

Voormalig commercieel manager Geert Kuiper van FC Groningen, doet het als royale vijftiger tegenwoordig wat rustiger aan. Na het hectische leven in de professionele voetbalwereld heeft hij nu de rust gevonden op zijn geliefde Reitdiep, de aloude vaarverbinding tussen de stad Groningen en Zoutkamp. Hij heeft daarvoor een prachtig jacht gekocht, ms De Hunze geheten, waarmee hij samen met zijn vrouw Titia vanuit het rustieke Garnwerd exclusieve cruises voor kleine gezelschappen organiseert. Zo ontving kapitein Kuiper onlangs een delegatie van de John Schokker Foundation voor een brainstormsessie, omlijst door fraaie vergezichten over het Hogeland. Wilt u ook eens met Geert en Titia varen en verwend worden met hapjes en drankjes, dan verwijs ik u naar de Instagrampagina De Hunze. Bellen mag ook: 06-20440639.

Mocht u de Twitterberichten van Jan A. van der Veen, de nestor van de Groninger sportjournalistiek, van voetbalwedstrijden met oud-Groninger spelers all over the world missen, die zijn verleden tijd. Jan vindt het welletjes geworden om bij nacht en ontij uitslagen van al of niet pittige, dan wel wildwestpotjes via de populaire site van Sport in Stad de digitale wereld in te slingeren. Jan A.: "Ik heb dat nu lang genoeg gedaan. Ik denk dat ik al met al tussen veertig- en vijfenveertigduizend tweets heb verzonden. Ik vind het wel goed zo." Waarvan acte derhalve.

De bestuurlijke noordelijke sportwereld, waar het gaat om door de overheden ondersteunde beleidsterreinen, is in handen gekomen van vrouwen. Nam onlangs Karin Zwart de leiding in het Huis van de Sport over van de gepensioneerde Rob de Waard, bij Sport Drenthe Mieke Zijl heeft het commando overgenomen van Hans de Lang, die in aanloop naar zijn pensioen (volgend jaar) een stapje terug heeft gedaan. Hij gaat Mieke helpen met inwerken op directieniveau. Beide dames kennen overigens als jarenlange medewerkers van deze organisaties het klappen van deze zweep, dus dat moet goed komen. Waarbij richting Karin nog wel even aangetekend dat Groningen achterloopt bij Drenthe als het gaat om het organiseren van aansprekende evenementen. Een aanbeveling.

Nu de corona steeds beter wordt overwonnen, komt ook de sportwereld langzaam maar zeker weer goed op gang. Behalve het amateurvoetbal is bijvoorbeeld ook het door Kees Bijmolt geïnitieerde Seniorenconvent weer op stoom gekomen. In dit selecte gezelschap, dat periodiek om de tafel zit met toppers uit de sportwereld, hebben zitting senioren als Glenn Pinas (oud-basketbalcoach), Roelof Hoekman (oud-keeper van ACV en oud-sportjournalist), Hans Meijer (oud-keeper van Be Quick en trainer van Appingedam), Romke Hoogstra (oud-staflid FC Groningen en directeur Eurovoetbal) en schrijver dezes. Aan hun lijstje gasten, waarop onder meer staan Dick Lukkien, Henk Kraayenhof, Mischa Visser, Jochem Kamphuis en Adriaan Helmantel, is afgelopen week Evert ten Napel toegevoegd. Vooral dank zij deze oud-voetbalcommentator werd het andermaal een bijzonder  genoeglijke sessie, doordrenkt met veel gelach.