dinsdag 28 april 2015

Derde Helft (249)


Attentie, liefhebbers van sporthistorie! Jurryt van de Vooren, eminent sporthistoricus en eigenaar van de site Sportgeschiedenis.nl, publiceert momenteel het buitengewoon lezenswaardige dagboek van wijlen Jo Dalmolen, de Groningse atlete die aan de Olympische Spelen van 1932 in Los Angeles meedeed. Zeer gedetailleerd en ook smeuïg beschreef het boegbeeld van de club Brunhilde destijds voor het Nieuwsblad van het Noorden de lange reis per stoomboot en de ervaringen van de toenmalige Olympiërs in deze wereldstad. Zo vonden de Amerikanen het maar raar dat de Nederlandse deelnemers er niet op klompen liepen. Ook te volgen op Twitter, @jRRT

Wel eens gehoord van de Tour de Kans? Dat is een kopie van de Tour de France en waarvan de revenuen gaan naar de stichting Make a Wish, die ernstig zieke kinderen helpt hun droomwensen te vervullen. De deelnemers rijden in juli drie weken lang exact hetzelfde parcours als de Mollema’s, Contadors en Nibali’s, zij het een dag vooruit. Op de deelnemerslijst van de Tour de Kans staan twee Noorddrenten; Dolf Smit uit Eelde en Klaas Smit uit Tynaarlo. Heren, succes gewenst!

De vrijwilliger met verreweg de grootste staat van dienst bij Donar, Hilbrand Ausema, is bezig aan zijn laatste loodjes in Martiniplaza. De Rôner, man van het eerste uur (1973), vindt het welletjes na zich exact 42 jaar met ziel en zaligheid aan de basketbaltrots van het Noorden te hebben gewijd. Hij heeft zelf een opvolger aangewezen, Marloes Doek. Voor zijn onschatbare werk is Ausema overigens al beloond met opname in de Orde van Oranje Nassau, terwijl hij ook reeds zowel erelid als lid van verdienste van Donar

Trouwens, ook bij de lintjesregen van afgelopen week vielen Groninger sportmensen in de prijzen. Roel Bellinga en Bert Kamstra waren twee uitverkoren om als lid toe te treden tot de Orde van Oranje Nassau. Ze hebben (heel) veel gedaan voor de scheidsrechtersvereniging Groningen en Omstreken, laatstelijk als trainer. En wat te zeggen van Mister Floorball: ofwel Henk Schuster. De voormalig ALO-docent is het ridderschap in de orde van Oranje Nassau toebedeeld. Met een geweldige inzet en toewijding zette hij deze nieuwe, uit Scandinavië overgewaaide sport op de Nederlandse kaart, met name ook in Groningen. Ook een voorname Drent willen we in dit kader niet vergeten. Het gaat om Jan Kemkers, oud-topscheids en zeer actief in de Roner gemeenschap. Hij was politicus (o.a. wethouder) en was ook jarenlang voorman van de Vereniging van Volksvermaken, onder meer organisator van de vermaarde wielercriterium de Lus van Roden.

Over eerbetoon gesproken: nog even een nadruppel van de kersverse eeuweling Blauw Geel ’15. De Groninger voetbalclub strooide ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan met erespelden. Dit zijn de gedecoreerden: Bé Mast (gouden speld, 50 jaar lid), Bennie Timmermans (40 jaar lid), Alfred van Dijken en Jan Edens (35 jaar lid), Piet Gruisen en Kor Struik (30 jaar lid), Tonnie de Jong, John Kleve, Henry Roggen, Steve Moestari, Henk Koning en Nieneke Struik (allen 25 jaar lid). Verder zijn Reinder van der Laan en Enrico Moestari (oud-trainer) tot lid van verdienste benoemd. Van harte mensen! 

Dré Woest is coming home. Vandaag landt ie op Schiphol. Dré Woest? Het zal de jongeren weinig zeggen, maar deze Woest was ooit een begenadigd voetballer. Groeide op bij GVAV, werd er een veelbelovende jeugdinternational, maar verkaste, toen hij in het Oosterpark zijn belofte niet in kon lossen, naar Be Quick. Van de Esserberg ging het naar Heerenveen en via Velocitas 1897 (toen al weer amateurclub) en FVV sloot hij zijn loopbaan af bij vv Hoogezand. De oud-prof brengt zijn ‘ouwe dag’ ‘s winters door in Thailand en flaneert ’s zomers als vanouds weer  langs de boorden van het Zuidlaardermeer.

woensdag 22 april 2015

Derde Helft (248)


Er gaat geen uitzending van het tv-programma Voetbal International voorbij, of presentator Wilfred Genee besteedt, bijgestaan door Johan Derksen, aandacht aan zijn actie voor gezond eten en drinken in voetbalkantines. Maar bij het testpanel van de GSAVV Forward, dat gehaktballen keurt die bij de tegenstanders worden geserveerd, is het ‘balletje breed’ van Genee volledig afgekraakt. Dat gebeurde na afloop van de uitwedstrijd tegen VV Heerenveen. Uit het juryrapport: ‘’Genee’s balletje breed ziet er uit alsof Ruben Haring (speler van Forward) er per ongeluk op was gaan zitten. Smakend naar rubber en in niets gelijkend op een mooie gehaktbal doet de plaatselijke VV een gooi naar de rode lantaarn. De slechtste bal van het jaar en opgediend zonder zalf. Geen van de aanwezige Forwardianen heeft zijn balletje breed opgegeten.” Met een vette 4 belandde Heerenveen (lees Genee) op de laatste plaats. Emmeloord leidt dit klassement.

Hij had weer eens aangekondigd te stoppen, maar wie stond er aan de micro bij de traditionele grasbaanraces in Vries? Jawel, Cor Wiersema! Hoewel hij richting 70 gaat, kan hij zijn stiel maar moeilijk missen. Wat wil je ook, als je het al 45 jaar doet. En ja, het wereldje vraagt hem ook steeds weer om met zijn verbale gaven het motorgeweld te omlijsten. Of het nu in Staphorst, Stadskanaal, Barneveld of Tubbergen is, ze willen Cor Wiersema horen. De man oet Daam (Appingedam) is volgens mij ook nog reservespeaker in de Euroborg. Hij was al gedurende 15 jaar namens de FC de stem van het Oosterpark.   

Het gaat weer goed met Theo Jurriens, de mondiaal actieve astronoom die ook in de Groninger sportwereld op tal van fronten actief is. Theo geneest langzaam maar zeker van een fikse hartoperatie en maakte afgelopen week zijn eerste kilometers op de fiets. Hij had, meldde hij op Facebook, alleen last van een felle westenwind.

Schaatstrainer Erik Bouwman, momenteel bondscoach van Zuid-Korea, blijkt ook een begenadigd conferencier te zijn. Dat bewees hij tijdens een relatiemeeting voor sponsors, donateurs en medewerkers van de site www.sportinstad.nl in stadscafé De Wolthoorn. Hij was er gevraagd voor een lezing, maar die draaide uit op een onvergetelijk lachnummer. Kortom, een aanrader!

Het plan voor een noordelijke Cauberg ligt (in Assen) klaar, maar zo lang die er niet is, trekt een heel regiment noordelijke fietsers jaarlijks naar Limburg voor de toerversie van de Amstel Gold Race. Meest prominente deelnemer uit onze contreien was de Asser burgemeester Marco Out, ooit nationaal burgemeesterskampioen. Ook oud-FC Groningen en BV Veendam-goalie Egbert Darwinkel, tegenwoordig trainer van VAKO, reed mee. Hij is altijd in voor dit soort werk. Hij bereidt zich ook voor op een Elfstedentocht en draait zijn hand evenmin om voor halve en hele marathons.

vrijdag 17 april 2015

Blauw Geel '15, al een eeuw gelukkig in kelder van amateurvoetbal


Door Dick Heuvelman

 

Het zou een pittige vraag voor een pubquiz kunnen zijn:

Waar heeft Blauw Geel '15 haar domicilie? In Groningen, diep weggedoken op sportpark Coendersborg. Hoeveel voetbal- c.q. sportliefhebbers in Stad en Ommeland zouden dit hebben geweten? Want ja, wie kent Blauw Geel '15 überhaupt, om er eens een Germanisme tegenaan te gooien. In media komen we Blauw Geel nauwelijks of nooit tegen. Ja, in de uitslagenbrij op maandag. Als je tenminste een freak bent die zo’n rubriek helemaal doorstruint. Dan kom je Blauw Geel '15 vanzelf een keer tegen, in de vijfde klasse D van het zondagvoetbal, waar clubs als Kloosterburen, Froombosch en SVZ (Zeijen) de tegenstanders heten.

Toch is er iets dat Blauw Geel '15 bijzonder maakt. Van al die clubs in de stad Groningen zijn er maar vier ouder dan de club die op 19 april haar eeuwfeest viert. In volgorde van opkomst Be Quick 1887, Velocitas 1897, GRC Groningen (1902) en GSAVV Forward van 1903. En dus is Blauw Geel '15 toch maar mooi de vijfde club van de stad, althans qua anciënniteit. Een traditieclub ook. Dat zit hem niet in aansprekende prestaties, als wel in het ontbreken daarvan. Sinds de oprichting hebben de blauwgelen altijd in de kelder van het amateurvoetbal vertoefd. Denk nou niet dat dat Blauw Geel '15 frustreert. “Totaal niet,” zeggen voorzitter Piet Gruisen en secretaris Bé Mast. “Wij kennen onze plaats en we zijn er gelukkig mee.”

We zitten in de bestuurskamer van de jubilaris, net zo klein als de club zelf. Die telt grofweg zo’n tachtig leden, verdeeld over drie elftallen; Blauw Geel 1 en 2, en nog een team van C-junioren. “We zouden er best nog wel wat leden bij willen hebben hoor, maar dat zit er momenteel niet in,” gaat Gruisen verder.

Wat direct opvalt is het Zuidlimburgse accent van de voorzitter. Dat, gecombineerd met zijn naam, vraag ik hem of hij misschien familie is van Gerard Gruisen, de linksbuiten van Sittardia die in 1953 als 18-jarige debuteerde in het Nederland elftal uitkwam, samen met toenmalige kanjers als Cor van der Gijp, Jan Klaassens en Rinus ‘de Rots’ Terlouw. Wim Gruisen komt met een bevestigend antwoord af. “Ja, dat is een volle neef van mij.”

Rijst onmiddellijk een daarop volgende vraag: Hoe komt Wim Gruisen in Groningen en dan ook nog specifiek bij Blauw geel terecht? Dat is, met alle respect, toch niet direct een club die je in het vizier krijgt na zo’n verhuizing. Bij Gruisen dus wel. “Ik ging hier in 1974 studeren en kwam in de Oosterpoort te wonen. Daar kreeg ik contact met jongens die bij Blauw Geel voetbalden. Nou, daar sloot ik me bij aan. En ik zit er nu dus nog altijd, als voorzitter zelfs. Dat geeft aan dat ik me bij deze club prima thuis voel. Eerst als speler, nu als vrijwilliger. Overigens heb ik hier maar drie maanden gestudeerd, daarna ben ik in de zorg gaan werken. Bij het toenmalige Academisch Ziekenhuis. Daar werk ik nu nog, alleen heet het nu UMCG.”

Wat hem Blauw Geel zo doet liefhebben? Gruisen: “We staan hier altijd voor elkaar klaar. Niet alleen als er wat te vieren valt, maar vooral ook in dagen van tegenspoed. Dan versterken we elkaar op fantastische wijze. Ik denk dat Blauw Geel hierin uniek is, die steun die we elkaar geven. We zijn ook gezelligheidsmensen. Vroeger was Blauw Geel ook nog een carnavalsclub. En handballen kon je ook bij ons”

Die vriendschap zit in de genen van Blauw Geel '15, dat is opgericht door vrienden van de Bedumerweg. De broers A. en B. Dekker, Piet Consten, Jan Strating en A. Brandes heetten ze, zo lezen we in het jubileumboek ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan. Veel is er over die eerste jaren niet bekend, getuige Consten en Strating waar wel de voornamen van bekend zijn, maar van de Dekkers en Brandes niet. Hoe dan ook, zij trapten achter de wal in het Plantsoen zo hartstochtelijk tegen een bal, dat ze besloten dat in verenigingsverband te doen. Dat was dus in april 1915, toen de Eerste Wereldoorlog volop woedde en Groningen daar in de kantlijn ook een voetnoot kreeg omdat het vluchtende Britse soldaten interneerde in het zogenaamde Engelse kamp. Het leidde indirect tot de landstitel van Be Quick in 1920.

Blauw Geel ging niet mee in de door Engelse militairen getoonzette vaart der Groninger voetbalvolkeren. De club slaagde er nimmer in de kelder van het amateurvoetbal te verlaten. De historie vermeldt slechts een kortstondig verblijf in de derde klasse, hééééééél  lang geleden. Gruisen en Mast kunnen slechts één absoluut hoogtepunt in het honderdjarig bestaan melden. Gruisen: “We zijn ooit, ergens in het begin van de jaren negentig, vice-kampioen van Nederland geworden van afdelingteams. Dat was in Zeeland. Aan dat toernooi mochten we meedoen als kampioen van de afdeling Groningen van de KNVB. Daar zijn we nog steeds trots op.”

Afdelingsvoetbal is er inmiddels niet meer. Alle standaardteams vallen tegenwoordig onder de ’grote’ KNVB. Blauw Geel '15 is de laatste jaren een vaste klant in de vierde klasse. Zijn er dan nooit eens ambities om wat hogerop te komen? Gruisen: ”Nee, eigenlijk niet nee. Dat is nooit haalbaar geweest en ik verwacht niet dat dit in de toekomst wel gebeurt. Al weet je natuurlijk nooit.” Een uitspraak met een knipoog naar Groen Geel, dat ook altijd gedoemd leek voor een marginale rol in het stad-Groninger voetbal. Totdat oud-studenten de club ontdekten als zaterdagse gezelligheidsclub en Groen Geel nu op sportpark Corpus den Hoorn booming is, zowel qua ledental als prestaties. Tweede klasse inmiddels.

Vooralsnog ziet Blauw Geel haar beste spelers alleen maar vertrekken. Dat is altijd zo geweest, zij het mondjesmaat. Dat begon al met de gebroeders Jo en Bé Dekker. Zij vertrokken naar het vooroorlogse GVAV, waar ze samen met gedeserteerde Velocitanen als Otto Bonsema de basis legden voor een geslaagde machtsgreep naar de hegemonie van de stad. En keeper Roel Winters, telg uit de bekende Groninger ijsfamilie, ging naar GRC. Maar écht grote voetbalnamen heeft Blauw Geel nooit voortgebracht. Het leverde zegge en schrijve één speler af aan het profvoetbal, Bennie de Jong, de man die komend seizoen trainer wordt van Forward. Hij werd goed genoeg voor de BV Veendam gevonden.

Dat kan niet worden gezegd van het trainersbestand in de loop der jaren. Daarop prijken namen als Fré van der Velde, bijgenaamd Schipper, Otto Bonsema en Wim Pots, drie spelers die met Velocitas in 1934 ten koste van het grote Feyenoord de KNVB-beker wonnen. Maar ook zij konden Blauw Geel niet uit de kelder krijgen. De club was en bleef klein, zowel in daden als in grootte. De enige verschuivingen zaten hem in de locaties. Van Noord- via de Peizerweg (naast het spoor) naar Zuid-Groningen. Eerst naar de Helperwestsingel, toen Quintuslaan, nu op de Coendersborg. Hoe lang nog? Immers, er wordt altijd direct naar clubs als Blauw Geel gewezen, als er in de stad weer eens wordt gediscussieerd over het (te) grote aantal voetbalclubs in de stad.

Gruisen en Mast, in 1966 overgekomen van het ook al bescheiden VVG, laten zich er echter niets aan gelegen. Gruisen: “Wij hebben ons nooit echt  aangetrokken gevoeld voor samengaan met een andere club. Dan zouden we te veel van onze eigen identiteit moeten prijsgeven. Daar zijn we nog niet aan toe. We zien de realiteit van politiek Groningen ook wel, maar vooralsnog kiezen we ons zelf. In alle anonimiteit draaien wij lekker mee. Op onze ledenlijst staan veel jongeren uit de Oosterpoort.  Zowel werkenden als studerenden, met één kenmerk: het is een mix van gewone mensen met gemeenschapszin. Knokkers ook, we staan pal voor ons cluppie. Nee, wij houden het nog wel even vol zo. Waarmee ik niet wil zeggen dat Blauw Geel ook de 200 jaar zal halen.”

 

                 

dinsdag 14 april 2015

Derde Helft (247)


 

Nu FC Groningen de bekerfinale heeft bereikt, komt ook de tot dusver enige Groninger winnaar, Velocitas 1897, weer tot leven. De archivarissen Chris Heuvelman en Henk Iwema zitten al klaar om met het journaille dit absolute hoogtepunt van de groenwitte club, anno 1934, uitgebreid op te rakelen. Beide heren hebben ook al een (zeer) geschikte kandidaat om de fel begeerde beker aan Eric Botteghin uit te reiken. Zij bevelen FC-directeur Hans Nijland van harte Piet(je) Fransen aan. Heuvelman legt uit: ”Om drie redenen. Ten eerste is Piet toch nog altijd het icoon van FC Groningen. Maar hij is zijn carrière bij Velo begonnen. Dat is ons tweede punt. En ten derde, Piet’s vader, Geert, behoorde tot het elftal dat de Beker won ten koste van het grote Feijenoord (ja, toen nog met een lange ij geschreven - DH). Dat zijn toch mooie aanknopingspunten. ” Bij deze dus, heer Nijland.

Jouke Faber is in mineur. De voormalige assistent-trainer van SC Veendam heeft het reuze naar zijn zin als rechterhand van Christian Neidhart, chef-trainer van de Regionalligaclub SV Meppen, net over de grens bij Zwartemeer. De club draait weer lekker en heeft zich zelfs gekwalificeerd voor het hoofdtoernooi van de DFB-Pokal. Desondanks heeft Jouke te horen gekregen dat er volgend jaar geen plaats meer voor hem is in het Emslandstadion. De loonlijst moet worden ingekrompen, is hem verteld.

Nu we toch even in Meppen zijn beland, de opvallende lezer zal het zijn opgevallen dat deze rubriek al een tijdje gesponsord wordt door Q&S Gartendeco, dat zich (ook in Noord-Nederland) krachtig profileert op de markt van tuinbenodigdheden. Het bedrijf is opgericht door twee noordelijke oud-voetbalprofs, Joost Quispel en Manfred Specken. Eerstgenoemde speelde bij FC Emmen en schreef daar historie met Lowie Piebes en Marc Zegerius. Zij vormden de kleinste aanvalslinie (4-3-3 systeem) aller tijden in ons profvoetbal. Geschatte gemiddelde lengte van dit trio: 1.65 meter. Manfred Specken behoort tot de dynastie van Veendam-legende Bennie Specken (de blonde Pijl) en heeft als prof FC Groningen, TSV Lingen en Emmen gediend.

Paul de Rook ontpopt zich in de stad Groningen als een betrokken en vooral ook ambitieuze sportwethouder. Wekelijks bezoekt hij een sportclub en traint dan ook volop mee. Maar bij Blauw Geel ’15 is men niet zo te spreken over deze bestuurder. Komende zaterdag vierde de kleine stadsclub haar 100-jarig bestaan en een van de festiviteiten is uiteraard een receptie. De invitatie richting gemeente kreeg echter een negatief antwoord. De stad heeft geen representant beschikbaar om Blauw Geel te feliciteren en een passend cadeau te overhandigen. Tot teleurstelling van voorzitter Piet Gruisen en secretaris Bé Mast. ”Blijkbaar zijn wij zo klein dat we niet meer meetellen. Dit doet ons pijn.”

 

dinsdag 7 april 2015

Derde Helft (246)


Waar Eurovoetbal inmiddels al anderhalf jaar geleden ten grave is gedragen, staat een ander jeugdtoernooi van topkaliber nog altijd fier op de Groninger sportagenda. Met dank aan Bart Prak, de Grote Man van het Holland Nordic Basketball Tournement, dat afgelopen paasweekeinde haar 20-jarig bestaan vierde met een bezetting die klonk als een klok. Zo was het vlaggenschip van het Russische basketbal, CSKA Moskou, in sporthal Vinkhuizen te bewonderen. Maar ook de naar de wereldberoemde Litouwse basketballegende Arvydas Sabonis vernoemde opleidingsclub, de Tsjechische grootmacht CEZ Nymburk, de Artland Dragons uit het Duitse Quakenbruck, het Letse Jugla Riga, het Tunesische jeugdteam en de selectie van de Chinese miljoenenstad Tianjin bevestigden nog maar eens dat Groningen de basketbalstad van Nederland is.  Uiteraard completeerde Donar dit uitzonderlijke deelnemersveld. Mocht de Sportprijscommissie eind dit jaar verlegen zitten om een geschikte kandidaat voor de Provinciaal Groninger Sportprijs 2015, dan bij deze een welgemeende aanbeveling.

Al liefst 250 reünisten hebben zich, op uitnodiging van Willem Molema, voorzitter van oud-SC Veendam, en diens rechterhand en oud-topschutter André Brouwer, gemeld voor een groots en ultiem afscheid van De Langeleegte. De happening staat voor zaterdag 30 mei geprogrammeerd. De heren spreken van een historische gebeurtenis. Edoch…….. van een afscheid van De Langeleegte zal geen sprake zijn. Onlangs sprak ik Veendams sportwethouder Henk Jan Schmaal bij een forum en hij vertelde me dat het meest gevreesde stadion van Nederland helemaal niet verdwijnt, maar keurig wordt gerenoveerd. En, voegde hij er aan toe, hij zou graag zien dat Veendam op de nationale voetbalkaart terugkeert als tweede divisieclub. Deze (derde) liga wordt over dik een jaar in ere hersteld. Schmaal is zich al aan het oriënteren op de nodige steun om een herrijzenis van SC Veendam te realiseren.

Post van Foppe de Vries uit Buitenpost en dan weet je het wel; statistieken! In deze tijd van het jaar altijd van het marathonschaatsen. Meest opvallend: de onaantastbare positie van Daniëlle Lissenberg-Bekkering op de eeuwige winnaarslijst. En nadat ze vorig jaar legende Atje Keulen-Deelstra voorbij is gegaan, heeft ze voorlopig niets te vrezen. De Den Hamse, deze week koersdirecteur van de Energiewacht Tour voor topwielrensters, staat op 62 zeges (Atje op 61) en van de huidige generatie komt, nu Foske Tamar van der Wal en Mariska Huisman zijn gestopt, niemand ook maar in haar buurt.

En dan nog even een primeur uit de arbiterswereld. De Johan Roedersbokaal, een trofee voor de beste (voetbal)spelregelkenner binnen de scheidsrechtersvereniging Groningen en Omstreken, is voor het eerst gewonnen door een vrouw en wel Marije Deuring. Marije, fluitist in groep 2 en als vierde official ook actief in de hoogste amateurregionen, evenaarde daarmee haar partner Sam Dröge, twee jaar geleden winnaar van deze bokaal.

donderdag 2 april 2015

Derde Helft (245)


In het stad-Groninger voetbal zijn veel clubs. Enkele daarvan zijn onderscheidend. Neem Be Quick 1887, dat hoog scoort met haar jeugdopleiding. Het Groen Geel 2.0, opgericht als een club van betonvlechters en dergelijke, richt zich tegenwoordig qua leden op het hoogste segment van de maatschappij. En de vroegere ambtenarenclub, GVAV Rapiditas, profileert zich al jaren als de club die zich sterk maakt voor de minder bedeelden op deze wereld. De blauwe sterdragers, met als gangmakers Jim Tigchelaar en Ulfert Molenhuis, hebben er menige onderscheiding voor gekregen. Momenteel trekt de eredivisieclub van weleer ten strijde voor Gary Domingo, die op 13-jarige leeftijd als asielzoeker vanuit Angola in Nederland terecht kwam. In Groningen burgerde hij in, onder meer bij GVAV. Hij heeft inmiddels een Nederlandse vrouw en is ook een kind rijker geworden. Desondanks moet Domingo terug naar zijn vaderland. Hij is na 14 jaar uitgeprocedeerd. De GVAV’ers pikken dat niet, want Domingo is een graag geziene gast op Kardinge. Doet ook vrijwilligerswerk, als jeugdtrainer. Mocht Domingo desondanks het land worden uitgezet, dan wil GVAV hem een poet geld meegeven zodat Domiongo’s ultieme wens, een voetbalschool voor straatkinderen, in vervulling kan gaan. Daarvoor wordt een benefietfestijn in de steigers gezet, het Domingoaltoernooi. U kunt hieraan ook meedoen. Hoe? Lees de site www.domingogoal.nl; of bel even met Vincent Gaillard (06-81713150) of Rick Remkes (06-41571779). En ja: natuurlijk moet Gary Domingo blijven.

Ook buiten de stad timmeren clubs prettig aan de (voetbal)weg. Neem de VV Niekerk, met de huidige generatie bestuurders zoals Peter van der Donk, Harry Roffel en Fré Huizinga. Zij hebben de club, in de parel van het Westerkwartier, een prachtige eigen scheidsrechtersopleiding bezorgd. Reden voor de KNVB om topscheids Eric Braamhaar naar Niekerk af te laten reizen met een Arag-certificering. Ofwel: arbitraal is Niekerk top!

Nu de studenten van De Groene Uilen een serieuze poging gaan ondernemen om toe te treden tot de basketbalwalhalla van Nederland, de eredivisie, heeft een van haar sterkhouders, Sander de Roos, het team tot nader order verlaten. De Roos gaat als student stage lopen op Curaçao en dat is voor coach Hans Nieboer toch een gevoelige aderlating. Eerder heeft hij zijn assistent Jeroen Hamminga al zien afhaken vanwege drukke werkzaamheden.

Van kamp naar Corps. Die weg is geplaveid voor trainer Bennie de Jong, nu nog technisch voorman bij PKC ‘83. De oud-prof van SC Veendam wordt trainer van GSAVV Forward, volgt de Holy Grounds Dirick-Jan van Strien op. Het traditionele kennismakingsdiner doorstond De Jong glansrijk, aldus clubblad De Oude Schoen. “Hij heeft tijdens één etentje met het bestuur al meer biertjes weten te verslinden dan DJ (Van Strien dus) in three jaar.” Komt dus wel goed met De Jong en de Three Cheersclub.